27135 resultaten.
Deïsme
gedicht
3.0 met 152 stemmen 49.721 De overeenkomst lijkt te lopen tot
deze voleinding, dit abrupte slot.
Want God gaat verder, zwenkend van hem heen
in zijn miljoenen. God is nooit alleen.
Voor gene kwam een ander weer aan bod.
We zijn voor hem een vol benzinevat,
dat hij leeg achterlaat. Hij moet het kwijt,
al de afval, met zijn wezen in strijd.…
Zeven kikkertjes
poëzie
3.0 met 33 stemmen 3.150 Daar zaten zeven kikkertjes
Al in een boerensloot
De sloot was toegevroren
Ze lagen hallef dood
Ze kwekten niet, ze kwaakten niet
Van honger en verdriet
Daar zaten zeven kikkertjes
Al in een boerensloot.
De jongste, die een wijsneus was,
Zei tot zijn kameraad:
'Die malle nachtegalen,
Wat hadden die een praats!…
Jij sloot de deur
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 1.841 en je liet mij buiten staan
niet meer opnieuw beginnen
maar onze eigen weg inslaan
Nog steeds kom ik jou tegen
in de donkere stilte van de nacht
dan kan ik stiekem naar je kijken
naar je ogen en naar hoe je lacht
Soms denk ik jou ineens te horen
of ruik zomaar spontaan jouw geur
ik kan jou niet uit mijn hart verbannen
maar helaas, jij sloot…
Een traditioneel gedicht
gedicht
4.0 met 352 stemmen 10.466 Het braakland in de verte. Een woord oud als de weg naar Rome,
we hebben de verleiding niet weerstaan. Lijnen en plannen maken
dit uitdijende weiland. We zijn aangekondigd - houd je mond toch,
je ziet ons spoken, zoek een betrouwbare bron, huiverig voor iets
dat maar voorbij blijft gaan. Dan sta je recht en grijpt me beet. Nee,
het was…
klassenbewust
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 176 ik ben niet zo maar
een hangjongere beweert
het edelknaapje
dat in de hangkast achter
ridderslot en grendel toeft…
slootkant
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 167 Jonge meerkoetjes
kleine rode snaveltjes
een reiger zit stil…
Plons
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 564 Een plons in de sloot:
Portugese hondenpup
doet zijn naam eer aan…
koe
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 152 Mijn leven als een oude koe
wil ieder zo graag rekken,
want sta ik nauwlijks in de sloot,
wil men er mij uit trekken.
Hier in de sloot voelt ik mij thuis,
ik overdenk mijn zonden
en door het leven opgedaan
lik ik mijn vele wonden.…
De kooi
poëzie
4.0 met 8 stemmen 1.804 Wordt dan voor immer mijn geboeid verlangen
gevoed door een seizoen en door zijn kleur,
is dit de kooi waarin ik ben gevangen,
waar is het slot en wie ontsluit de deur?…
Ode in de sloot
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 81 Ben ik nooit eerder in de hozende regen
aan de kant van een sloot neergehurkt
om te luisteren, echt te luisteren?
Zou ik al op weg naar verstilling zijn?…
VERBINTENISSEN-BRUG ROTTERDAM
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 132 Met vele verbintenissen
zitten de relaties op slot!…
Het boek met de twee gouden sloten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 121 och jij verdord blad
voortgestuwd door de storm
rollend over de straat
opgetild door de harde wind
je waait mijn brievenbus binnen
ik raap je op
je voelt hard en breekbaar aan
ik leg je in een boek
het boek met de twee gouden sloten
waar niemand wordt buitengesloten…
Energie (Senryu)
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 100 Na haar pirouette
vloeit vertraagt transpiratie
tot euforisch slot.…
Onwaarschijnlijk
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 404 Ik ervaar het moment dat ik niet aan je denk
dat de meditaties de lege plaatsen niet opvult
een ruimte zonder illustraties van herinneringen
ben ik je nu werkelijk voor eeuwig kwijt.
Mijn stilte omringt door één ademhaling
in een gevangenschap zonder jouw zuurstof
die kern beschermde altijd onze uitvlucht
wat nu het eindstation heeft…
Wat sprankjes hoop
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 463 voor even thuis
op slot
de ophaalbrug
ging weer omhoog
ik was kapot
dwaalde hoog
langs de kantelen
torende in uitzicht
op zovelen maar mijn
hart ging naar de krochten
stille kelders waar
om leven werd gevochten
vastgekluisterd aan de
muren die hun zonden in
zwarte schimmels spochtten
toortste in
verlichten bracht
wat sprankjes…
Zeven sloten lopen langs de weg.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 158 Totdat moment, dat breekpunt in je
leven; waarop de schimmen van oude
koeien in de zeven sloten uit baden
gaan; en je geen vanzelfsprekende
passage meer geven om op dezelfde
wijze voort te gaan.…
liefde
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 211 Dat rijmt ook op dicht,
maar is veel minder gesloten
dan de dwaasheid van slot en grendel.…
ruilverkaveling
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 225 niet te weten met wie
eigenlijk niet eens waarom
nooit is het hier te vinden
altijd verder weg dan elders
in een heideveld met gras
akkers met doornige heggen
bij een hek, een sloot, een weg die
in de weg ligt
als onbegaanbare verte
en te zoeken wat je zou willen geven…
KOETERWAALS
snelsonnet
3.0 met 26 stemmen 1.370 Meerkoets, vermijd dat woord toch coûte que coûte !
Koet – koeten, dus méér koeten zijn meerkoeten
en ik herhaal, dat zal nog een keer moeten:
meerkoets als meervoud is meer fout dan goed.
Nee, meer nog (ook al brengt dat weinig goeds):
meerkoeten leiden vaak tot mínder koets.…
Een goedaardige smid
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 78 In het slot gegooid werd
Openen kan…
Brussels lof
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 176 Brussel zit op slot morgen,
dat zal voor een hoop ellende zorgen,
vluchten worden omgeleid,
mensen komen zeker en geheid
later of helemaal niet op het werk.
Brussel zit op slot morgen,
de bezuinigingen komen de Belgen de strot uit,
maar dat slot morgen,
dat kost ook een forse duit,
das echt geen Brussels Lof morgen!…
Zwart in wit
hartenkreet
1.0 met 5 stemmen 1.357 In zijn witte kamer
zit hij zwart te wezen
geest op slot
gordijnen dicht
Zonnebril spiegelend
in eenzame kaarsvlam
de sleutel is zoek
zoek het slot of
vind het einde…
Zwaluwzwerm
poëzie
2.0 met 10 stemmen 2.264 Hoe die kleine spitse lijven
Tuimelend stijgen, pijlsnel drijven,
En in tomeloze drift,
Tevens tekenaar en stift,
Hun volkomen lijnen schrijven.
Neen, ik ken geen groter weelde,
Dan hun schijnbaar half gespeelde,
Half in ernst bedreven vlucht
Stil te volgen met de zucht,
Dat mijn droom dit dartlen deelde.
Dat mijn zwierende gedachte
Zo…
Wanneer ik sterven zal, vol dagen en vol lasten
poëzie
4.0 met 16 stemmen 4.815 Wanneer ik sterven zal, vol dagen en vol lasten,
met, aan mijn tafel, de twee-broederlijke gasten:
Liefde die glimme-lacht en Troost die woordloos treurt,
- zij zien mij beiden aan bij lange wissel-beurt
aan 't laatste levens-maal dat wij gezaêm genieten
en laten, uit de kelk van hunne handen, vlieten
het welkom-water, dat het stof der reize…
Noordelijke wouden
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 127 Emoties trillen in verre bomen.
Angsten zie ik als wolken,
die verdamping zoeken.
Zie ik drijven naar een horizon,
waar mensen moedig worden.
Waar nieuwe wouden zijn.
Waar vrije vogels zingen,
als violen in een bos.
Waar leven opnieuw begint.
Ooit begon.…
Lavendelveld (slot)
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.843 Jij verdween
zwart
voor mij
ik leef
verder
in de wereld
vol kleur
vouwen
mijn vingers
dromen
vogels stijgen
onbewolkt
dagen knippen
lentegaten
zomers zoenen
het licht
zo groot
ik vraag niet meer
tussen rijen bomen
je blik versmalt
bedroeft mijn longen
in lavendelvelden
leef ik
verder
een zacht herinneren…
Slot en grendel
hartenkreet
4.0 met 20 stemmen 1.451 hart
Weer achter slot en grendel
Terug in de schatkist
Waar jij het eens vond…
als kringen in de sloot
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.061 ik voel mij
in de rust
van je schoot
droom daar
tijdloos genieten
uitdijend
als kringen
in de sloot
waar ik over schrijf
zijn de
koesterende blikken
en strelende vingers,
over mijn vragend lijf
ik spreid mijn letters
over stille gedachten
waan mij even in
jouw paradijs
wat mag ik
meer verwachten
op deze
herscheppende reis…
Ik sloot mijn ogen en was in
gedicht
3.0 met 22 stemmen 10.167 Ik sloot mijn ogen en was in
een donker bos, zodat ik ze
weer kon openen; de rechte
stammen stonden ordelijk en
los, het loof was zwaar en hing tot
op gelijke hoogte, de kruinen
grepen op gesloten wijze
in elkaar en het was er vochtig
en verademend; een ruimte
waar ik mijn ziel bevrijden kon
uit het on-eigene en wat haar
inspon en verstikte…
Ten slotte
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 468 een grindpad slingert langs
het lang niet gemaaide gras
naar de saillante poorten
van het uitgestorven kasteel
waarvan de vertrekken verlaten
lijken maar slechts wachten
op nieuwe stervelingen om weer
historie te kunnen schrijven
met kaarsen verlichte gangen
openbaren gehavende deuren
zelfs gesloten reveleren ze
de vervlogen geschiedenis…