Alle inzendingen over KRUIS OR KARKAS OR DOOD

De zon hing laag. tussen de witte muren verbloedde goud en zwart het avondrood. hij, van zijn hoog terras, volgde de lange strepen, het vluchtig zog van nooit geziene nooit gedroomde schepen door het gemarmerd zilver van de zee. de huiveringen van 't geschubd metaal, door 't stijgend maanlicht rimpelend beschenen, waren…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

droeg niet je eigen kruis maar verzweeg ook die van mij…

O ja lijden dood kruis en pijn kunnen we nog wel bevatten een nieuw begin ook daar zien we de logica nog wel van in maar kom nou toch lieve Heer nog aan toe opwekken uit de dood dat is toch onmenselijk daar moet je nou echt weer God voor zijn…

De wolf die naar ons land gelopen was Blijkt nu te zijn gedood in de Karpaten De onderzoekers misten kogelgaten En tevens stukjes lood in het karkas Maar mij verbaast de dropplek nog het meest Waarom toch of all places Luttelgeest…

Aan het einde van de route wacht het gapend, zwarte gat, Knaagt des werelds karkas kaal, ontbindt de Aarde in atomen: verwaait het stof, primordiaal tot afgestorven sterrenstromen Als doler over ’t dode zand, voorbij de weg geslonken tijd. Doelloos dwalend over ‘t strand langs grijze zee van eeuwigheid.…

ik ben de clown in een omgeving van een circus van tranen ik zal niet meer huilen het doet de ander zoveel meer pijn ik ben de clown van de droefenis die even de tranen zal verruilen om de lach te laten horen van het eeuwig positief zijn maar ik ben ook een mens met gevoel en trieste gedachten in mijn hart woed een gevecht…

de zon is niet ver genoeg voor mij ik wil jou alle stralen geven jouw gelaat omlijsten met al het licht het brengt je leven. de sterren zijn mijn gidsen door een donker zwart heelal, zij zullen eeuwig voor jou stralen omdat ik als eeuwig licht voor jou diezelfde sterren plukken zal dus wees niet bevreesd het licht van de zon blijft…

spelende met mijn liefde zag ik de smaragden tranen die als sprankelende diamanten zich een weg baanden over een zonverbrand gelaat dat met verbaasde ogen mijn versteende blik als een harde bikkel de liefde omarmde die ik jou gaf als een gouden kus op een paar zachte platina lippen die ik kuste. Ik smolt als een klomp…

ik heb het oog van God gezien en was niet bang, o nee omdat ik heel misschien zou blijven leven heel lang ik heb het oog van God gezien en knipoogde terug het felle licht was niet verblind zodat ik altijd de weg naar huis terug zou vinden ik heb het oog van God gezien en rust kwam over mij er waren eng’len om mij heen mijn stemming…

sprakeloos loop ik eindeloos door de straten van nergens ik ben de weg kwijt wie helpt mij stomverbaasd kijk ik naar de eindeloze stille wegen die nietszeggend het asfalt niet verteren ik ben de weg kwijt wie helpt mij ineengeslagen kijk ik naar alles om mij heen stilte is de overheersing van het alleen zijn wie helpt…

Nog even ongeknot tenen wilgen fraai zo smal op hun karkas dreigen om te waaien bij iets meer dan wind kijken je knoestig aan als wezens uit een fantasy of uit een ver verleden leg ze vast voor ze vallen en verdwijnen in de tijd…

als duivelskind viel ik zelfs uit de toon ik mag slechts tegen beter weten hopen dat Hij me zal verlossen door een teken (al is die hoop behoorlijk aan 't verflauwen) ik heb nooit over water kunnen lopen noch zijn voor mij de golven ooit geweken wel loop ik levenslang een kruis te sjouwen…

Wat bezielt haar om juist nu het laatste licht te sparen, te bewaren, totdat scherpe nagels de laatste streken al bloedend laten vallen het lijkt of ze het ooit verlorene niet kan verdragen dan houdt ze de herfst bladstil en scheurt verval van de kalender…

Van het kruis het oude leven ontstegen. Het doel heiligt de middelen. Geeft kracht naar kruis. Paden nu nog bewaren het stof dat hij eens van zijn schoenen weg mocht slaan. Aan een duif en een vlam kan men ontwaren dat de wil tot leven ooit de dood voor goed zal verslaan.…

Het dode lam, de aangereden duif, kalende knuffels, plassen bloed die stollen in gestifte lippen. Glas spiegelt pijn die doorklinkt in de au schreeuwende meeuwen. Lam gevleugeld echo je hun taal, je moeder pendelt met je tussen de kruisen van de kuurkalender, deelt cellen in je kikkervis met staart.…

Ze hield een lucifer vlakbij zijn kruis. Maar geen van tweeën was daarmee gebaat; haar man is dood en zij zit op zwart zaad.…

. - Maar wie had ooit gedacht dat 't oud karkas nog zoveel bloed zou maken? ----------------------------------------- uit: Enclave-74 kwatrijnen, 1986…

Gieren bekvechten om het lederen karkas van wat eens een bruine koe moet zijn geweest. In de afgrond voor me ligt, bedekt met verlepte boeketten, het uitgebrande wrak van een autobus.…

dit karkas, verdronken in de maalstroom van mijn tranen m’n wil verzonken in die vloed je trok mij aan zoals de maan trekt aan het getij. zie mij hier staan tussen de scherven van geluk van jouw gebroken beloften en mijn verscheurde hart…

Ach, geef mijn uitgemergelde karkas toch alsjeblieft een bed op een terras.…

De boom des levens in de Hof van Eden werd door de zondeval de boom des doods. Het zware kruis uit deze boom vervaardigd werd gedragen door Gods eigen Zoon. Dood en zonde liet Hij achter in Zijn graf. Zo kon de boom des doods weer vruchten dragen omdat Hij vergaf.…

We zien de beelden van verwoesting aan Gebouwen die voorheen bescherming boden Zijn massagraven, maar: wie zijn de doden? En wie komt nog onder het puin vandaan? We kunnen slechts het Rode Kruis wat geven En zo betuigen wij ons medebeven…

Verwrongen staal belemmert zicht sterren stralen in dood glas Blikken knipperen in een richting die gekozen was maar niet bereikt Bloeiende bermen vergroeien met sporen een boeket en een kruis laten een leven achter…

streng en somberdonker zo ben je op blijde foto's de wereld rondom je lacht jij blijft somber en stil oude beelden liegen niet ze vertellen mij over de treurende moeder stil innig verdriet huilen zonder tranen leven met pijn gebaard is geknakt en schamele letters op een wit kruis herinneren aan hem die je onder je hart droeg nooit…

Het kruis dat Claus deelachtig is geworden Was echter geenszins van dezelfde orde.…

Het Kruis is veel te waar om mooi te zijn een leven krijgt geen kans je loopt met vragen. Je voelt een oude bekende pijn het is nog dichterbij dan bij jezelf. Dat kan je niet verdragen. Het Kruis is veel te mooi om waar te zijn. Een leven dicht bij God. Het Kruis is zo dubbel zo absurd en zo gemeen.…

----- AMSTERDAM - Vliegtuigpassagiers mogen voortaan door beveiligingsmedewerkers ook in het kruis worden gefouilleerd. Dat zei Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding Erik Akerboom woensdag na afloop van een de persconferentie over de recente aanslag.…