48602 resultaten.
Taart!
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 288 Z…
Wie we waren (en wat we werden)
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 395 als kind droegen wij
zeeën aan land
in dunne emmers
wij bouwden kastelen
met water en bloed
en drukten gaten
in muren van zand
van ramen en deuren
wisten wij niet
dan kwamen de golven
luid en ongrijpbaar
liepen wij weg
op magere benen
wij vluchtten naar later
naar morgen en beter
vonden huizen
met winddichte luiken
gingen naar…
Speel met mij
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 474 wil het kind
in je vragen
te spelen met mij
zomaar aan strand
ik heb een schepje
en jij toch
een emmertje
vlak bij je hand
gaan voor de zon
de sprong over golven
het worden bedolven kom
speel met mij in het zand…
En vond het kind
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 542 het kind op strand
in samen gleed verstand
als liefde door ons hand…
Lijnen van vloed
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 394 Zwierend aan zee, zonder regen
tijd nooit gezet
stapelt zich plotseling, ineens
een leven als muur
die bestand, soms helemaal niet
de aardbeving
van 5,7 op de schaal van Richter
huiverend heeft doorstaan
Kefallinia boeit door een
opeenvolging
van liefde voor hare schoonheid
die in 't azuur groeit
Glooiend landschap met verkenning…
ijs
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 158 als klein kind
een dreumes
verdwaald in taal
luisterend blind
de zee
niet meer
als de zee
niet meer
in het oor
waarom gaat
dit door
muziek in je gelaat
niet de zee
als
meer
er staat
ruis in je ogen
schuim op de regels
slapende egels
vogels drogen ogen
waarom staat het veld
leeg in koude lucht
ik maak het vol
daarom…
Nog 1 keer
hartenkreet
4.0 met 20 stemmen 2.734 Je was mijn kleine jongen, lief en zacht,
jouw oogjes straalden praal en pracht
Jouw glimlach was mij geliefder dan parels en robijnen,
jij liet elke pijn uit mijn hart verdwijnen
Tot op een zekere dag dat je mij verliet,
ik leek wel te verdrinken in de tranen van mijn verdriet
Ik had je zo graag nog 1 keer papa horen zeggen,
je nog 1 enkele…
Harde modder, guur kristal
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.530 Huis dat afsluit en dat kijkt:
hart dat, onbewogen,
hoort de zee die wast en wijkt
vóor verzádigde ogen.
In geen spiegel, gruwvol-eêl,
't beeld van een begeren.
Al de beezmen zijn te veel
om de grond te keren.…
mijn schip ligt klaar
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 149 de zon
we varen nu heel snel
vijf knopen wel
trotseren hoge baren
we zeilen nu al uren
en het blijft maar duren
met het ontwijken van alle gevaren
de bemanning klaagt
en de kapitein vraagt:
wat hoop je daar te vinden
en ik zei:
daar… in de verte zie je de horizon
en elke avond zakt de gouden zon
in die grote blauwe zee…
Anti-Valentijn
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 753 Ik ben het konijn van Jasmijn,
zij komt haar hart bij mij luchten,
ik hoor haar verzuchten:
“Het hart van mijn Va
klopt hard voor Lentijn
maar ik zie Lentijn niet zo zitten,
ze zit altijd op Va te vitten.”
Ze zit in het gras en plukt aan mijn jas,
hoe bijzonder kan liefde zijn,
Jasmijn is anti-va-lentijn.
Uit: "Granaatjes met een…
Voor mijn lieve zoon
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 448 Voor mijn lieve kind.
Dit gedicht is speciaal voor jou!
Jij bent het dierbaarste in mijn leven
Het mooiste cadeau wat me ooit is gegeven
Jij maakt me vrolijk en heel blij
Ik ben jou mama en jij hoort bij mij
Je mama is degene die het meest van je houdt
Voor mij ben jij niet zomaar een kind,
Maar mijn kind van goud.…
Het zout van de zee
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 97 Ik ruik het zout
Van de zee,
Zie het duingras
Dat moeiteloos
Meebuigt in de wind -
En even,
Heel even maar,
Voel ik me weer
Een veilig kind…
Hoe?
poëzie
5.0 met 3 stemmen 785 Hoe zal het blonde kindje zijn
met neusje fijn en oortjes fijn
en zachte haartjes als satijn?
Hoe zal het blonde kindje zijn
met oogjes blauw als morgendauw
En rode lipjes als karmijn?
Hoe zal het blonde kindje zijn
met lidjes rond, en lachgezond
en lonkend lachend zonder grijn?…
Over de zee hangt matelijk te tampen
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.767 Over de zee hangt matelijk te tampen
een zoele en droeve klokke door de mist.
De dag is zonder klaarte en zonder lampe.
Hij, die zijn hart bezit, weet wat hij mist.
Een stemme galmt, en ieder loopt verloren.
Ik loop alleen. En 'k weet dat duizend zijn
die naast me dragen door te dichte smoren
lijk al te volle teilen melk hun pijn.…
En hoort uw hart
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.423 En hoort uw hart: hoort gij uw hart niet slaan ?
Daar is de maat waarop uw dagen dansten.
Niet wen gij waart met weelden overlaên
of dronken van een overmoed'ge waan,
stond ge in de rei die blijde tijd omkranste.
Brandde in uw brein al 't lijden dat het droeg
leg op uw hart uw hand, en gij zult horen
al de geheimen die, nog ongeboren,
zich…
Zon, strand, zand, wind en.....
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 177 Zachte golven kwamen naar de kant gerold
water sprak zacht, fluisterend
hier- en daar een huppelend kind
wat hard kwam aangehold.
'K liep verder, met de vloedlijn mee
soms bukkend voor een schelp
het water dreef steeds verder terug
''t werd eb, vanzelf.…
EEN VRUCHT DIE VALT...
poëzie
4.0 met 2 stemmen 409 Een vrucht die valt...
- Waar ‘k wijle in ‘t onontwijde zwijgen,
buigt statiglijk de nacht zijn boog om mijn gestalt.
De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen
haar paarlen aan ‘t stramien der roereloze twijgen.
En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt.
Een vrucht.
- En waar ik sta, ten zatte levens-zome,
vol als de nacht, maar…
funest
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 193 uit water voortgekomen
vocht zij zich eeuwen vrij
bedacht het vaartuig
dreef af op golven
spelend kind
zich ver gewaagd
in onderstroom
't laatste ademhalen
het kraambed
werd tot deinend graf
gegeven heeft de zee
en ook genomen
uit "De Zee en Ommelanden" (tweede reeks)…
Onrust.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 753 - Kind, gij mint uw vader zeer,
O, in storm en regen
Lacht hem, bij het scheepsbestuur,
Ook gewis van ver het uur
Der tehuiskomst tegen.
- Maar, sprak 't kind, zo hij op zee
Eenmaal moest verdrinken,
Ach, dan zou het speelgoed al,
Dat hij medebrengen zal,
In het water zinken!
Zwarte nacht, en storm op zee!…
Kinderen van een mindere God.
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 117 Kinderen van een mindere God.
Hun aangezichten zijn geschonden.
Met het water van de zee wassen
zij hun open wonden.
Dood zijn zij naar het woord.
Hun stem wordt niet meer gehoord.
Kinderen van een mindere God.
Zij mogen er niet in geloven.
Met de monden van beneden wordt
tegen hen gelogen.…
Het beeld in de wolken
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 112 Die is gekrompen, spuugt nu geen vuur
ik lach om het kind, kijk verder naar
het spel van wind en wolken.
Dan ineens zegt het kind:
Oma....hoe moet dat
als je een engeltje bent?
Stel dat dan die wolken
er zijn, dan zie je ons nooit meer,
da's niet fijn!…
De zee en het land.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 423 Als moeder en kind zijn ze elkander verwant:
De glorie der zee is de roem van mijn land.…
Zeewering
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 100 over 'n kind.…
Aangespoeld
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 202 Daar ligt dat jochie, aangespoeld,
Dood en eenzaam. Dat was toch niet zo bedoeld
Toen zijn moeder hem in zijn armen nam
en hij als baby op de wereld kwam?…
Roze wolken
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 884 Als een veertje, zo licht
Als een bloemblaadje, zo fijn
Zweef ik op de wolken
En wil ik voor altijd bij je zijn
Ga met me mee
Gedragen door de wind
Samen vliegen boven de zee
Genietend als een kind…
Gedragen door de wind
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 51 luister mijn kind
je ogen zijn te mooi
glanzende sterren boven
een demonische zee
alleen de gouden zon
kan deze zee verdragen tot
de dagen zullen dagen
troost zich mijn ziel met jou
die mij met God en
mens verbindt
komt kinderen, komt, en luister
naar 't geluid van vogels
de raaf - de mus - de merel -
hoe verschillend
dat…
Neptunus' kind
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 381 Vlugge voetjes stuwen
als een vissenstaart
het kind nu in volle vaart
naar open zee.
Vaarwel mijn kind,
Neptunus neemt je mee.…
verdronken kind
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 378 het kind, zoals het daar lag, stilletjes en levenloos,
zo klein werd het zo groots dat het de wereld raakte
het tumult van, wel - of - niet, met stomheid sloeg
voor onze voeten ontblootte de zee dit kind
in haar spiegel legde zij het neer
en even hielden wij onze pas -en onze adem in…
Zij is de vrouw,
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 83 ze houdt haar hand
onder haar gedachten
ze steunt op de vogels
en leunt op de zee
haar oren laat zij hangen naar
het wisselen van seizoenen
haar haren naar
de stem van de wind
zij is de vrouw
zij is het kind…
Zwarte zeilen, donderwolken
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 38 Onvergankelijke liefde
van ouders voor hun kind
onvoorwaardelijk en waar
Maar onwetend is het lot
en blijdschap doet vergeten
wat de afspraak was
Zwarte zeilen, donderwolken
huilen om de dood van onze zoon
Wat is mijn leven nu nog waard?…