Alle inzendingen over Ko de Laat

Geen spoor meer van zomer, al haast weer winter De mistbanken van de herfst hangen laag over de grond, verschuiven traag. Het licht wordt steeds kouder en minder. En ik denk: ik ben bijna niet buiten geweest toen het gras nog hoog stond en bol van groen de bomen waren. Teveel te doen en schrijven voor brood verduistert de geest. En zelfs…

Mijn diepste verlangen Gaat uit naar oud licht, Daar waar de dag Slapen gaat, en de Nacht op wil staan Laag, laat licht Zal het zijn Waar ik verder Wil leven, en me Warmen kan aan Het oude, rode licht Dat ik zo intens beleef Dat ik gewichtloos zweef En mijn eigen donker zwicht…

'Mijn vriend' Noemde ik hem Bij die gelegenheid En terwijl hij wegkeek Heeft hij mij zonder Een spier te vertrekken In die waan gelaten…

Toch het is de geest die het verhaal opbouwt, maar zich niet laat vangen op A-4 formaat. Laat is het nu op de avond en de nacht opent haar poort. Iedere daad en elk woord zijn reeds geslonken en vluchtig als vuur vonken gelijk je twee stenen tegen elkaar slaat.…

Laat me in de eenzaamheid, als in de zee, zakken gelijk een zon. Zoals jij kan ik ook eenzaam zijn. Samen.…

Alleen het kleinkind respecteerde deze late keus van "pa" Hij sprak op de begrafenis een aardig woordje na. Een tuiltje rozen op de kist getuigde van haar moed en ach de woorden van het kind die deden haar zo goed. Na afloop ging ze stil naar huis, gelaten en gedwee. Haar tien jaar van de negentig telden gewoon niet mee…

je eigenlijke kleuren worden steeds duidelijker zichtbaar nu je je eindelijk mag ontdoen van die jas die je al die jaren met je mee torste omdat…

Licht streelt de zefier kattenstaart: aan zijn stengel beiert haagwinde. Hete nazomer: dicht loof verbergt nog een bloem van de magnolia. In al zijn pracht rust de pauw tevreden op een mesthoop.…

verdicht tot hij de ogen sluit wordt hij uitgespuwd, op het geopende land om z’n overwoekering vrij te maken ontstaan winterharde pijnbomen, de ziel stijgen boven de kruinen uit, iconen sluipen het gedroomde binnen, van de lente, zomer en de herfst, caleidoscoop van de seizoenen, in de waarheidstonen van gewetensnood om nooit te laten…

de oude gevels hebben het licht gereefd een dag geleefd terug van de uitreis zijn zware zeilen gestreken neergelaten aan een verlaten rede een smalle gracht meert donker af schemer schommelt op de kade het spiegelbeeld van een boot wordt gedragen over de romp rimpelt water hier wordt niet meer gewoond of verhuisd uit nissen…

Nu de vroegte veel te laat zijn verslapen dag begroet is het ontbijt de lunch voorbij zijn krant bevat oud nieuws hij heeft vandaag een afspraak met zichzelf dat wel om zich nergens aan te houden hij neemt de tijd voor het te laat van toen…

Laten, wat teveel is van het goede. Zin leeft zintuiglijk om ons heen. Voel, Zie, Luister, Ruik, Proef! Onze toekomst wordt vandaag, in ieder van ons herboren. In wie op geboorte wacht. In wie gestorven zijn. De toekomst is een wonderlijk proces. Speelt zich voor onze eigen ogen af. Onze toekomst leeft hier vandaag.…

Late, late tante Lien. Spekkoek bij Indische mijmeringen. Tante Lien kon het Nederlands-Indie Zo melancholisch bezingen in haar 'Den Haag, Den Haag, weduwe van Voorbije Indische zegeningen.'…

Er is geen hartstocht schoner dan de haat die onze liefde slopend zal vernielen wij moeten verder tot het marmerkil TE LAAT waar niets blijft dan gebroken nog te knielen.…

’t Is vrijdagmorgen...nog geen snelsonnet Wim Overweg staat daar nog fraai te pronken Te laat...verzaakt...wat ben ik diep gezonken Uit schaamte kruip ik maar weer in m’n bed Ik droom...een onbewaakte overweg doemt op Te lang...daar komt Hans Mooi met in zijn hand een strop…

Tot ver over de horizon schijnt ‘t licht Dat overal liefde en vrede brengt Zich zonder dat wij vragen tot ons richt En ons duister met zachte glans vermengt Een zachte stem die ons noodt te komen Roepend vanachter verre horizon Die ons vraagt om niet te blijven dromen Maar te komen tot de levensbron Laten we dan gaan in vast vertrouwen…

Alleen maar laten. Niet te hoeven denken. Alleen maar kijken, in het rond. Alleen maar voelen, wat je voelt. Wat is het moeilijk, om niet nu te zijn. ?…

Ik ben in mijn boshut en luister. Vele geluiden hoor ik hier, die me niet deren kunnen. Gedachten denk ik nu, die vanzelf arriveren. Straks weer gaan. Niets hoef ik hier te doen, dan alleen maar bestaan. Niets hoef ik te verklaren. Niets dan alleen te hopen, dat ik later op mag staan. Ik ben in mijn boshut en ben.…

ze hadden zoveel plaats om te zwerven waar ze maar wilden maar ze stapten niet uit hun verlatenheid noch uit hun woorden ze hadden zoveel armen om de stilte van de zee te vangen maar ze hielden de handen met gebalde vuisten op de rug ze hadden zoveel laten liggen tot ze elkaar niet meer konden zien ze hadden alles laten…

Jouw licht In het begin schiep God de aarde, die dan nog in het donker ligt. Totdat zijn machtig Woord verklaarde: ‘Er zij licht’; en toen was er licht.. En eeuwen later schrijft Johannes: ‘Nu is er een waarachtig Licht. Komende is het in de wereld; het Licht dat ieder mens verlicht.’ Elk mens, u, jij, werd ooit geboren. Al 80 jaar…

Dus wilt u alstublieft te laat betalen Opdat wij onze doelstellingen halen.…

Onze ministers zijn nu sinterklazen: Ze delen uit vanuit hun overvloed. Na drie jaar zuur volgt eindelijk het zoet - En daarom is het uitkijken geblazen, Want gunt u straks Jan-Peter weer het stuur Dan volgt na één jaar zoet weer drie jaar zuur.…

Zittend aan het meer voel ik 'meer' als minder Zo zittend zijn maakt het meer zoveel minder zijn laat staan hebben dat laat ik wegebben Laat het 'meer' vooral van anderen zijn ik kan zoveel 'meer' met minder voelde ik dacht ik schreef ik aan dit meer dat dit meer ook mag worden van vele anderen!…

Ik liep verloren door de lege straten Wanhopig speurend naar gezelligheid Op zoek naar wat vertier in deze tijd Helaas, ik zag geen mens om mee te praten Zelfs hoeren zijn niet langer aan het werk Uit nood geboren dan maar naar de kerk…

Ik wil vooral heel dronken zijn beneveld met alcoholische dranken om de werkelijkheid te verdringen want de werkelijkheid is naakt heeft geen jas, geen mantel laat staan respect, liefdevolle zorg want ieder heeft z´n eigen opvatting ieder heet z´n heel eigen mening iedereen weet het veel, veel beter dat gegeven, die mensen verdringen…

Golvend meegenomen in de stroming van de zee, stromen mijn gedachten golvend met mij mee En vogels vliegen door mijn hoofd gestoken in de lucht Zij stelen mijn gedachten maar de vissen geven ze terug Zo zal ik blijven zwemmen met gedachten om mij heen Totdat ze weer bezinken en laten mij alleen Als ik duik in de diepte tot de bodem van…

Een mens doet rare dingen op vakantie Zoals een groepsgewijze exercitie Die kond doet van de deelnemers' conditie En inclusief 'niet goed? toch moe!'-garantie De uitslag? Even sneu als expliciet: 'Veel verder dan zes regels komt u niet'…

Als ik tekort schiet als ik faal, dan baal ik enorm van mezelf. Als ik een gave had, heb en zal houden, "om gevoel in dichtvorm" neer te leggen... dan was het een zware taak, die ik toch zeker niet verzaak. Wanneer ik van jou hield, en nog steeds houd, op onze liefde voortbouw, omdat ik niet loskom van jou! Ja, jij dan, van 'het is mijn…

Niks moet ik hebben van aanstellerij, Dat laat ik ook in mijn gedichten weten. Waarom moet ‘AON’ ‘Viamijnwerk’ gaan heten, Ze hebben ze daar toch wel op een rij? Ik ben verbijsterd en ik ben verslagen, Er is een grens aan wat ik kan verdragen.…

alles alles wat ik nodig heb is vrije adem om te leven te spreken ook mijn longen willen wel de tralies echter van verstikkend geweld dat zich vlaggen laat als vrijheid van mening korten mijn adem knutselen ademloos mij puilend de ogen uit huiverig siddert mij sprakeloos de kou een traan denk ik heeft geen zuurstof nodig een bloedend…