Alle inzendingen over Lake district

de jeansblauwe bodywarmer destijds aangeschaft in Windemere (in het Lake district) houdt mij op frisse dagen nog altijd op temperatuur als je iets aangenaams zou moeten cijferen dan gaf ik een dikke acht als dank voor het warm houden van mijn bij vlagen zó kwetsbare lijf…

Engeland druppelt het dagelijks door: zeg ik, en zij komt nader more and more perhaps it’s cool under the skybox wij lachen hier en daar wat heen en weer dat Cornwall een tikkel subtropisch is in het Lake District waait de wind er meer Zeeland zonder palmen is groot gemis de Friese taal sounds English, keer op keer ze gnuift: I was there…

Als vroege ademtochten komen zij uit ochtendnevel toegeslopen: De schapen van hem die iedere avond zijn poëzie en dagboekbladen verbrandt in het kookvuur voor zijn koffie, in steeds een vers te grazen dal. Immers: alles slaapt. Hij knikt naar mijn zoon en mij, trekt woordeloos voorbij, zijn blik danst van dichtbij tot aan de einder…

Muis beweegt. Rat beweegt. Muisrat beweegt. Eekhoorn komt erbij. Rat vindt dat Eekhoorn niet mag bewegen. Maar Eekhoorn beweegt. Allen bewegen onrustig... Eekhoorn verstart: Muisrat kan zich niet bewegen! Rat kijkt onbewogen. De Beweging heeft zich opgeheven. Ergens rest nog een gestolde rots. Een fabeldier dat zich opricht. Eekhoorn…

De tijd komt mij nader toe in mijn onnadenkendheid, ongelijke taal ruist door alles heen kruist degens in het aanbod van ideologieën maken ons doorzichtig, het onbenoemd geheim huist tussen aarde en de zon, hoop lijkt soms hol, geeft de honing soms de smaak van azijn, vooroordeel en mythen rijken tot mijn kruin anderen vlochten wortels…

Het lukt niet met het boek van gewezen atleet Aero Bicks, na vier maanden research staat er op zijn papier nog niks over fitnessoefeningen voor een crèche in het district Rangpur in Bangladesh, die uit acht letters bestaan en beginnen met een X ... !…

het laken is strak noch glad wel wit, smetteloos wit ik dek jouw laatste dag toe en denk aan gekleurde slopen ja slopen, het schrijnt als in mijn hoofd dreunt slopen, slopen, slopen slopen met een vrolijk randje een bloemetje of wat streepjes met een rommelig nog warm verfrommeld kusjeskuiltje het laken is strak noch glad wel…

Gisteren het nieuws, de "lak-actie" haalde het miljoen heb je daarop gewacht misschien? Was het daarom te doen, niet voor jezelf maar voor: anderen? Lieve Tijn, LAK- kanjer RIP lieverd!…

ik zit in de kantine van het ziekenhuis waar felgekleurde parasols raar zomerachtig zweven tussen pastellen muren we doen gezellig even koffie met gebak terwijl zichtbaar de lak bij iedereen op springen staat de dame met het onberispelijke kapsel haar lipstick is te fel en net ernaast het meisje met de neusbel en de navelpiercing…

zomers blauw met een groen tintje bleekt het grijs naar wit zoals het laken één is met je gezicht, slechts je mond grijnst nog in vormen die ik zo goed herken het lijkt dood te zijn, maar bewegingloosheid is geen grens zelfs bloemen blijven mooi in een storm…

ik breek glas beuk staal met een moker sla alles kort en klein nog is de chaos niet compleet want ik sta overeind die lak aan alles heeft wie haalt mij onderuit voordat bezinning mij vernielt en ik moet knielen voor de onmacht van het lijf waaruit een geest zich heeft bevrijd ben gebroken maar gewroken is de stem die een…

Lak had ze Aan alles, zei De notaris Die tussen de regels Door veel meer rekende Dan waar ze recht op had Terwijl ze de akte En de betreffende client Met haar zegel verlakte…

Na Kerst verschijnt er steevast een Nieuwjaar Precies hetzelfde als een jaar geleden Men dankt Allah en God in zijn gebeden En dan bestookt men wederóm elkaar De mensheid zou zich moeten gaan herpakken Het hele jaar elkaar de nagels lakken…

Het aksiekomitee van jong en lui Richt zich liefst op maatschappelijke zaken Heeft lak aan school- gerelateerde taken En doet soms jolig in een trendy bui Van hen wordt zittenblijven mooi 'doubleren' En hoef je geen 'der die, le la' te leren...…

help me, zeg schreeuw, vloek desnoods hoe lenig de minnaar de tafel dekt en lakens opgooit over smalle heupen ik wil liggen, likken, verdrinken in woorden, veel hoger dan benen en borsten verover me in niet minder dan liefde en zeg wanneer het daglicht vertrekt dat ik groot genoeg ben om je te strelen zomers en winters,…

Enkel kreten slaken moet je laken.…

Ze dwalen zonder commando door het grote district van de woorden en verwachten het aas van hun volmaakte, gesloten, gedichte, gemaakte en onaantastbare vorm. ------------------ uit: 'Aas', 1982.…

mijn ondergrond niet verdwijnt Ik spreek uit een diepte van mijn hart Noem mijn hart klein of groot Uitgesproken door een kleine mond gekomen uit een hart in nood het bloed dat uit mijn hart vloeit de liefde dat meer en meer in mijn hart groeit prikkels van en naar mijn zintuigen die voor vernieuwing willen buigen mijn orde en mijn district…

Ik hoor haar haarlak daar ik ervan moet hoesten heb ik lak aan haar…

tien in zak en as ik ben bal nummer zeven het eigenzinnige getal met angst voor ballen op het laken ik zwiep iedereen ervandaan sla het laken om mij heen…

Laat ieder zijn Eigen chaos maken Ieder naar zijn eigen zin, Laat hem die lak heeft aan zijn Familie, en lak aan zijn gezin, Zijn eigen gang maar gaan, Meedenken, meebepalen heeft Geen enkele zin - hij geeft Immers toch niet om zijn gezin, en, Alstublieft, betrek mij er niet in!…

nog is het laken wit de handen aan mijn bed zijn bruin zie zon in lach en woorden zij dansen rustig zomer in bezig zijn met mij maar als ik wakker word zijn vele bladeren gevallen gestorven in hun herfstpijn mag dan na al dat gaan de eerste sneeuw weer even smetteloos als mijn laken zijn…

Het witte laken van sneeuwvlokken en onschuld dekt de wereld toe.…

vroeg deurbelgelui laat het trillen verstillen laken doorgelicht…

sussen verzaken tussen kussen en laken taken niet staken…

Ik lig te woelen, ik wil het warme laken -- tot jouw lijf maken.…

alles is wit het laken wordt rood noem me niet noem me niet bij naam wie ik was ben ik kwijt ik weet alleen wat ik ben een glimp van een schaduw in vijandig gebied later ooit de reis terug over onpeilbare rivieren de lange weg naar verdronken woorden een woord dat weet hoe ik heet alles is wit het laken wordt rood…

een laken zo wit waaronder heel stil een nieuw jaar wordt ingekleurd…

Doet u maar Van hetzelfde laken Een pak, zei ze, Onopvallend Wil ik zijn Ja, zo wil ik leven Zonder die pijn Van het altijd anders zijn…

alles verdwijnt als overbodige luxe een versleten laken veertjes kussen schep na schep hoop op hoop…