Alle inzendingen over Lamp OR vergaan OR droombegin

Het is zo jammer dat alles vergaat, dat alles gesloopt wordt door tijd en zijn haat. De lente brengt bloeien tijd stelt ons tevree, maar dan in de winter neemt tijd alles mee. En ook al weet ik dat het nergens op slaat, doet het me toch pijn dat alles weer gaat. Ook voor de mensen had tijd een idee, hij liet ze kort leven en stemt ze…

In de tuin lag een schoorsteenonderdeel Het stuk aluminium heet nu lamp Het heeft een deukje van het landen En omgekeerd deden zijn handen ‘Werk licht maken handen veel’ In de kamer hangt een lamp Het lijkt wat op mijn leven Het geeft mooi licht aan het geheel Nu ben ik meer zoals die lamp, maar even Was ik echt dat schoorsteenonderdeel…

Een vlinder cirkelt om de lamp van mijn kamer. Wanneer ik het licht uitdoe verdwijnt de vlinder op zoek naar een andere lamp. Ze trekt een gekleurde streep van verlangen op mijn vermoeide ogen.…

Hout wordt gestapeld de vonk wordt gelegd het knisperen gaat over naar knetteren vonken vliegen hoog geur wordt verspreid angst voor vuur het verbranden van wat eens leefde...…

o Schaemle liefde-vlam, die brandt gelijk een lampe in winter-land door lamme neevlen henen, - daar ieder weet zijn weg, en spoedt waar liefde een eigen lamp hem voedt...…

Ik peer hem, sprak de lichtbron in het schap Dat is geen licht, dat ons wil gaan verbieden Wij zijn er gloeiend bij door dat soort lieden Die zorgen dat ik er als lamp mee kap Hallo, geen lamp die nog die warmte geeft En de gezellige uitstraling heeft…

Donder nu maar op ik voel teveel pijn Hoe lief ik ook ben jouw hart is te klein Wees maar heel stil je woorden stinken Slim en doordacht kwetsen verminken Voel wat ik nu voel of lieg je hart vrij Ontken je hardheid je speelde met mij Laat me nu met rust ver van mij vandaan Liefde eens zo mooi voorgoed vergaan....…

de eindeloze melancholie van een maand die sterven gaat, verloren in de vage glorie van wat losgelaten blad een dorre bloem buigt mee met oostenwind ze wiegt haar tranen naar de zee ze wiegt de dagen naar de overgang van meer dan schelpen strooien op een oeverpad met gras en lege ogen waar de winter duizend vlokken weeft besef ik, dat…

de kleur vervaagt dankzij tegenlicht dat hem tegemoet treedt een gedrongen gestalte dringt zich op aan geest der tijd volgezogen met levenselixer vervolgt het figuur zijn weg hem berooid achterlatend reikend naar het schijnsel dat zich laat overschaduwen door duisternis waaraan hij zich gewillig overgeeft kust Moeder Aarde hem liefdevol…

Gevochten in een arena van emoties Verbannen uit een landschap van verlangen Verdwaald in een laan van tranen Vergaan in een graf van verdriet…

Ze bleef te lang werd als behang of die kast tegen de muur Na al die jaren kwam de liefde tot bedaren zoet werd zuur Vreugde verdween samen werd alleen slechts ik en geen wij Praten werd zwijgen een zucht en geen hijgen nooit keek hij blij Als ze terug dacht aan toen hoe was de zoen hoe raakte hij haar aan Dan was het altijd…

Eerst gaan ze je gedeeltelijk verzagen, Dan worden aders ergens weggeplukt. Is dat dan naar tevredenheid gelukt, Dan denk ik dat de rest ook wel zal slagen. Op deze plek staat nu met regelmaat Hoe of (het) Willem Overweg vergaat.…

hij zag hoe de tijd verstreek en langzaam stierf langs het binnensijpelend licht hij wist dat de tijd van alle tijden was en ongewis hij kende de vergeefsheid van het leven hij wist dat de westenwind sluw noch uitgekookt was hij kende hem als een razende bruut zo nu en dan ze waren niet in zijn wezen ingebouwd de argeloze woorden…

De lamp vult heel de kamer met zijn bolle glazen oog. Mijn ogen liggen gans verlaten in de schaduw van mijn hoofd. De slagen van de klokken naderen uit het huis van God-zij-geloofd. Ik zie een leger lampen in mijn kamer, ik hoor de stemmen van een koor. Niemand kan mij zien noch horen De lampen gloeien rood.…

ik spaar lampen heb ik voor later ook nog watt…

het is donker, ik doe een lamp aan, het is licht…

ik loop onrustig rond door m'n woonkamer het wordt steeds donkerder en het regent en het regent ik zou een lamp aan kunnen doen net als al die lampen die aangaan de avond valt in scherven van licht maar ik ga zitten in het donker en luister naar het ruisen van de regenbladeren…

een herinnering aan het Hollands-Spoor wanneer hij zijn taak naar behoren had verricht de lampen gevuld en lonten vervangen (de lampen moesten immers altijd branden) dan ging men haast altijd in een grote boog aan hem voorbij... hij had de twijfelachtige reputatie een lichtontvlambaar mens te zijn…

Ik kon nergens een lamp vinden, dus toen heb ik maar een sidderaal aangeschaft.…

De wereld bestaat, alsnog weet ik het zeker -- nu ik er doodga.…

bij de lantaarnpaal wacht de nachtvogel op prooi maar de lamp is stuk…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Als dan de avond valt, kinderen nog even buiten zijn de zon langzaam verdwijnt achter de horizon lampen aangaan horen we uit ieder huis: Binnen komen, lampen zijn aan dus je komt nu thuis!…

Ik las gedichten totdat het te donker werd – nu voel ik de wind.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

streep haar naam niet door al is ze dan tot stof vergaan verzwijg haar naam niet hoor alsof ze nooit zou hebben bestaan nog steeds leef je in onze gedachten maar erover praten valt ons zwaar veel denken, dagen maar ook nachten en voor veel mensen ben je raar lachen hebben we je nooit zien doen slechts heel zorgelijk kijken de oorzaak was niet…

De felle lamp staart mij altijd aan als alle lucht water was, zou ik zwemmen naar de maan.…