Alle inzendingen over Lang verzwegen.

met vaders pet en de door zijn moeder gebreide zwembroek hield onze held destijds in heel hete zomers een oogje in het zeil schaamte was hem vreemd dat werd pas jaren later uitgevonden…

ik zag je bij de sloot je passen liepen veel te groot het water trok je aaide bomen langs hun bast vroeg om vergeving op de tast het ruisen knikte je ogen dwaalden in het groen zochten reden het te doen de zon verschimde het water week de zon vergolfde in je spiegelbeeld en draaide af, bladeren dwarrelden een graf…

en het verkeer mijn ogen toe, ik voel de kou onder de dorre lucht van de herfst, het duurt nog lang voordat de lente komt…

Rimpelloos staart het Lange brede water langs Grazige weide…

De dagen zijn lang, te lang voor haar Nog ampel twee weken tot kerstmis Ze denkt vooruit: aan 't nieuwe jaar De lege stoelen, het zware gemis.…

Ik mocht zo gaarne dwalen Langs bos en heuvelkling, Als 'k de dorpeling Langs 't voetpad af zag dalen, En 't lied der nachtegalen De herdersfluit verving: Dan mocht ik gaarne dwalen Langs bos en heuvelkling.…

Zo lang, hoopte men op een wonder, zo lang dacht men, ’t wordt beter, zo lang dacht ook hij, ze redt het wel. Men zegt: zo lang er leven is, is er hoop, die hoop is vervlogen, want daar ligt ze nu, opgebaard in haar gewone kloffie, dood, hartstikke dood.…

Zomaar rolt er een traan over zijn wang van lang geleden van een onverwerkt verdriet Zomaar prijkt er een glimlach op zijn gezicht van lang geleden van iemand van wie hij hield Zomaar was zij weg al lang geleden maar ze is niet vergeten…

Waarom al die gevoelens Waarom al die vragen Waarom al dat verdriet Waarom al dat lijden dragen Altijd die tegenvallers Altijd die onzekerheid Altijd het niet begrijpende Altijd het machteloze en spijt Hoe lang hou je dat vol Hoe lang ben je bereid Hoe lang kan dit worden gevraagd Hoe lang duurt het nog die strijd Zal iemand ooit…

Hoe lang zou het duren Om je rust te hervinden Te vertrouwen op jezelf Hart en ziel te verbinden Hoe lang zou het duren Om je gevoel te omarmen Je niet meer te laten leven Maar jezelf te verwarmen Hoe lang zou het duren Voordat je eens in zal zien Dat wat soms zo mooi lijkt Je langzaam breekt misschien Hoe lang zou het duren Om weer…

de naald in haar hand zoekt haar weg gestuurd door herinneringen langs paden van haar geest al lang telt tijd geen uren meer schakelt beelden van nu en lang geleden zij praat met hem die ik niet ken vraagt of ik ook thee wil…

zo lang bovenmenselijk gevochten zo lang in mezelf geloofd zo lang trots en waardig nu spat mijn leven in scherven uiteen god gun me nog alsjeblieft de kleurschitteringen weerkaatst in't gebroken kristal…

Voorzichtig strijkt het licht langs haar vleugels. Een lange adem is als een vlucht langs het gehemelte van de tijd. De stormvogel neemt onze woorden terwijl de blauwe zee zich naar onze stilte lengt.…

Rang is enkel Rang als dat erop staat Dat was tenminste nog een ware frase Heel anders dan 'methode champenoise' Of SultAHna's van de supermarktmagnaat Ook de noemer speedsonnet is opgeheven Zo snel worden deze verzen niet geschreven…

Jij en ik en lieve mensen kunnen elkaars hart doen slaan zo zijn wij ge- lijk en anders dan de bomen langs de baan.…

Wie maar blijft bewaren voert een oorlog in feite een ondergrondse een guerrilla een eeuwigdurende een onoverwinnelijke Maar eindelijk tot bedaren door het milieupark in feite!…

Denkend aan Holland in de jaren negentig denk ik aan Lubbers maar vooral aan zijn vrouw Ria Zij die bewees te kunnen delen in de verlangens van haar man Ruud Van 'die' vrouw Beatrix tot het dagelijks "vrouwen-billen-knijpen" "all over the world" Maar Ria sprak telkenmale "Als ik maar niets te kort kom" waarop Ruud de whisky…

jou weet dat ik toch altijd meer en dan nooit even gauw maar wel minstens evenzeer haast zoals jij maar dan ik en dan jij met je lieve blik wij hadden genoeg aan halve woorden zeiden stil zwijgend vaak het meest vonden dat hele zinnen stoorden vierden stom, woordloos ‘t grote feest maar, als ik nu geloven moet wat jij net voor mij verzweeg…

Dieper in de harten fluistert De andre roep, vooreerst verzwegen: Vriend of vreemd? Maar allen mensen. En: omarmt u, miljoenen! Zing uit de ondergrondse meren, Mensheid, van uw dronken zielen. Smacht gij, broeder? hier is water. Viel gij? wacht dat ik u drage. Lijd gij? laat ik u verbinden. Hoor! ik leer u beide leuzen.…

Waarom heb je het voor mij verzwegen, je diepste gevoel, met jezelf verlegen, wat je totaal in verwarring bracht, je bezighield in het holst van de nacht? Ik had je toch begrepen als je had verteld wat je zo had aangegrepen. Als ik je vroeg of hij was geweest, Ik merkte het aan je rook, die geur, en jij zo bedeesd.…

aan u vooràl, die buiten zelf-misleiden, uw star vermogen mat aan de eige' onroerbaarheid: schoonste, dewijl ge zelfs om schoonheid niet zoudt lijden; hoogste, dewijl ge zelfs u-zelve onreikbaar zijt; - Veelvuldige, die 'k, bang voor hopen en verlangen, wou steunen als een man en troosten als een kind: aan U, de Vrouw, 't geheim van dees verzwegen…

Te lang al zonder liefde Te lang zonder besef Te lang al loopt hij doelloos Met zijn ziel onder de arm Te lang om te beseffen Dat ’t normaal niet zo hoort te zijn Toch wetend dat ie wat mist Te lang, met de ziel onder de arm.…

lang klein te zijn Om heel lang klein te zijn.…

Slenterend door 't lenteland stiefelend langs sloten dwalend langs de waterkant goud, zonovergoten... Zwervend langs het wuivend riet banjerend langs bermen luisterend naar 't hoogste lied van ijle vogelzwermen...…

Langzaam schuifelt hij door de straat: de lange, smalle grotestadsstraat. Zijn haast hangt - afgedaan - tesamen met lang verstorven kinderstemmen tussen de huizen die, vermoeid van het lange staan, zijn gang langs de opengesperde monden van de portieken gadeslaan tot hij het zijne vindt.…

Weer een treetje verder, maar nog lang niet bovenaan 'k ben nog steeds een beetje depri 'k kan nog lang niet alles aan Ja, 'k ben weer een treetje verder maar nog lang niet bovenaan maar ik kan met blijheid zeggen ik heb nooit onderaan gestaan…

Walsend langs het glas, Druipend van verlangen, Amberijzig drijvend in je bedwelmende ogen, Om dan te verglijden Langs je zoetgevooisde tong, Tongstrelende amandellikjes Proeven zich een kronkelweg Langs mijn ruggengraat Naar de fladdervlinders In mijn buik, Nog een kusje..…

Ik hou er niet van de ganzerik langs het jaagpad langs de rivier ik hou hem hij houdt mij permanent in de gaten…

de bomen bleven bomen hoe lang ik er ook naar keek…

Vele kleine stapjes vormen een lange wandel maar een lange wandel garandeert nog geen grote stap…