Alle inzendingen over Lange Voorhout

Op het Lange Voorhout kwam ik Louis Couperus tegen Hij droeg een duffelse jas en een zwierige hoed en onder zijn arm een klein wit poedeltje dat was bewerkt met een flitspuit onkiese parfum Hij knikte beleefd en ik, blij verrast: hé Louis! Dat vond hij net iets te pop…

sneeuwklokjes schuchter de kopjes scheefweg geloken witwassend een zee tussen de bomen, en daarna de anemonen, vaak wit en soms roze akoniet, geilend geel gillend om aandacht, schiet uit de grond krokussen, Japanners flitsen foto's wereldoverstekend naar het Lange Voorhout de lente naakt en smaakt naar zoveel meer…

wanneer gaat het weer sneeuwen op het lange voorhout zal het schreeuwen van meeuwen verdwijnen in de wit neerdalende rust waar mensen gestaag schuifelend voorwaarts bewegen omdat de trams het hebben begeven langs kade en muur oprijzend uit de hofvijver waar het bestuur zijn laatste uur torent komt die winter er nog na verhitte…

lang keek ik naar haar uit de vrouw omhuld in blinkend goud uren heb ik staan wachten op het Haagse Lange Voorhout ineens zag ik de gekroonde koets en hoopte op een blik van herkenning de majesteit kwam echter tussenbeiden met handenwuivende inmenging thuisgekomen voelde ik enige smart haalde haar verkreukte foto uit de la en drukte deze…

Des Indes is een heel erg chique hotel, Dat aan het Lange Voorhout is gelegen. Maar onlangs kwam je er studenten tegen, Die waren uit op het creëren van een rel. Die lieten er banaal hun broeken zakken, Maar zetten daarbij puur zichzelf te kakken.…

Couperus een science fiction word afgedraaid al dagdromend over het Lange Voorhout voel ik me toch wel wat bekaaid omdat ik loop in voetstappen van de dandy en lach zijn leven in parodie als in een nieuwe tijd van woordgestoorden die nooit zo raak als die van hem zullen worden en ik laat mijn gedachten stromen sta eventjes bewonderend stil…

de laan der lanen parelt in de zon de krokus heeft een paars tapijt geweven Café de Posthoorn blijft de gulle bron alwaar bezoekers aan hun glazen kleven Hotel des Indes start een tweede leven en kruipt voorzichtig uit een flets cocon Den Haag is hier gewoon Den Haag gebleven de baksteen blijkt veel sterker dan beton Couperus kijkt, gebronsd…

Verbaasde kleuren, uitrekken, krimpen, weglaten, toevoegen wat er al bijhoort vanaf het begin. Verbuigen, vervoegen, contaminatie: taal maakt beelden tot rake sculpturen van vege tekens. En het publiek in trage gang beleeft ootmoedig, telkens opnieuw, haar eerste bezoek.…

's avonds naar de Haagsche Comedie schuin tegenover het Lange Voorhout waar krokussen de Lente inluidden Haagsche binnenstad zo vertrouwd Met het Binnenhof ,de Koningin per Gouden Koets naar Ridderzaal over de Oranje boven maar da's een heel ander verhaal Haagsch gevoel Haagsch gevoel weet u wat ik hiermee bedoel?…

Geluk is moeilijk uit te leggen, toch is het iets wat we regelmatig zeggen. Menen we dat dan echt of zeggen we het maar, en is het eigenlijk niet helemaal waar. Want ‘blij zijn’ en ‘je vrolijk voelen’ is een andere zaak, dat het verward wordt met ‘geluk’ gebeurt best vaak. Maar geluk is een gevoel van binnen, en is niet te omschrijven in de…

De stad vol tekens, de vogels die een spoor trekken boven het Malieveld of de blik van die fietser op het Voorhout. De haringkar en wat iemand daar zegt. Je bent weer terug in deze speurtocht vol betekenis in een spel van het ene woord en het andere, waarin de mensen weer rijmen in een doorlopend gedicht.…

En zelfs de blaadjes hangen stil hoe zwaar zijn nog de takken hoe lang hun leven nog,dat langzaam gaat verzwakken.…

de weg is lang langer dan men dacht in een gedachtenstroom lang verwacht aan de oever waar een hart sneller bonkt in oerkracht door haar opgestoken haren niet stoppen maar later vragen wat zou ze zeggen als letters samen smelten speciaal voor wie dit leest er is geen parel voor nodig geweest om te begrijpen wie jij echt bent terug naar jezelf…

Te lang, liet ze het voor wat 't was tevens nam ze 't voor lief. Te lang, nam ze genoegen met, deed 't niet eens met tegenzin. Dan ineens, gaan ogen open is 't klaar met gemoedelijkheid Ook de oren staan volop open en ineens is 't beurt met de geit.…

Ieder jaar, elke kaar zijn het de krokussen op het Voorhout, is het de voorjaarswind waar je van houdt, zoveel lentes alweer even warm en weer koud. Zoveel lentes alweer word je oud, langzaam oud in de voorjaarswind waar je van houdt.…

Het zal dan ook niet lang meer duren, totdat ik eindelijk gelukkig zijn kan.…

De lange genoeglijke avonden, met kaarsjes al dan niet, maakt dat je de sombere dag van vandaag in een heel ander lichtje ziet. De avond viel, geleidelijk zacht en bijna lief. De donkerte bezwaard me daardoor in het geheel niet.…

Krokussen op het Voorhout in het vroege voorjaar en in het Mauritshuis een meisje van Vermeer, lang gras tussen de rails naar Scheveningen en bij Kijkduin de rook van Ockenburg, dat moest ik maar eens tot mijn zegeningen gaan tellen.…

Het tweede gezicht, je profiel zoals je aankomt op een avond - De wind van het Voorhout in je mooie haar - en langzaam aan komt lopen met je lach van kijk mij (Yes I do). Op het derde gezicht zit je naast me in de stad en tegenover me, net als een doorwaakte eeuwigheid tevoren.…

Zij hipplen, tripplen op en neer, En schommlen in het blad; Zij dalen langs de stammen af En dartlen op mijn pad, Als of ze in mengeling van lichten, Hun dartle rondedans verrichten.…

Een avondtoneeltje Niets verbrak de zwoele stilte dan het nedersijplend nat Van de vers gevallen regen; Alle vogelkoren zwegen In 't zacht druppelende lover langs ons eenzaam avondpad, En de lijster schudt haar vlerkjes, Droogt zich op de dorre rank, Maar weerhoudt alsnog de tonen Van haar schelle avonddank.…

Struikjes winnen 't van de bomen, Immers 't oog reeds langs uw zomen Groene plekjes gadeslaat.…

Op het naaktstrand bij Domburg propte ik Ilse's slip in haar gitaar...…

Geplaveide woorden ben ik gaan haten wat ik wil zijn lijkt niet meer te passen simpele scheuren kun jij niet lassen de kracht om te leven heeft mij verlaten tijd en ruimte zullen ons passeren jaren verdwijnen zonder zelfverwijt maar nooit zal ik meer om kunnen keren naar het begin van die keiharde strijd mijn ogen kijken zonder registreren langs…

soms te gehaast, 'k had weinig tijd, de weg was nog zo lang, totdat 'k ineens, heel onverwacht, een rimpel tegenkwam, ik struikelde en viel voorover in het zand. Veel voeten gingen langs mij heen, niet één hield bij mij stil, ik was, beneden hen in 't zand, gevaarlijk noch belangrijk meer.…

. --------------------------------------------------------------- ... nieuwsfeit: Lange Frans en Baas B zijn niet welkom op Bevrijdingspop Haarlem.…

Al dagen lang, waarom dat was, dat wist ik niet. Ik leefde in het duister 's nachts, en overdag bewoog ik in het schemerlicht. Met een boek over ziek en dood en de geur van vochtig Russisch land, bevond de wereld zich nog slechts, tussen mijn muren en gordijnen.…

Is m’n essay geen wetenschappelijk succes noem ik het een prozagedicht, ik zit dus als dichter-filosoof altijd goed. Onderweg pluk ik de rijpe dagen, voordat anderen er met mijn leven vandoor gaan. Ik vraag Tamara m’n mooie donkere vriendin, waar ze was in de ijstijd om me te warmen toen ik met half bevroren lijf evolueerde in…

Als u een zakelijk conflict hebt uit te vechten Denkt u dan ook eens aan de vrouw van Lange Frans Die is in dat soort akkefietjes heel wat mans En kan het zaakje in een handomdraai beslechten Dan komt ze samen met haar moeder bij je bellen En schiet je zomaar voor je rap, die Daniëlle.…

Berusting zucht uit de geur van verse grond, houdt het verstilde hart omhoog, onophoudelijk stroomt bloed door de navelstreng van tijd, niet vergeten het verdriet dat ik als kinderbrand ontstak, blijft vonken in de as, wind en regen, een broedplaats vind, lang verzwegen.…