Alle inzendingen over Lente-schreeuw

Hier wonen mensen in natte dozen en ik schreeuw niet ik voer geen actie voor een post in de begroting Ik voel me alleen net als de anderen in hun huis en schone kleren die al zoveel te doen hebben en opgelaten voorbijlopen met een vriendelijke groet die een gesprek afkapt voor het kan beginnen en die dit gauw vergeten voor het een…

je hebt de muren weer hoog opgetrokken het goud van tralies slaat zwart uit de open ruimte kan je niet meer lokken je cel weerkaatst zelfs geen geluid schreeuw maar zonder woorden jank je tranenloos verdriet alleen zijn pleegt zijn eigen moorden er is niemand die het ziet…

alles doe ik om dat te door breken maar helaas nog niet bezweken geef toe het is geen lente maar bijna wèèr winter doch niet aldente kastanjes gaan bijna al vallen terwijl wij vrolijk nu horen te lallen op een terras of in de kroeg van s`avonds laat tot smorgens vroeg en luidkeels horen te zingen op stoelen en tafels springen dansen tot…

kijk me aan zie me staan en voel mee met wat me is aangedaan zie mijn ijzige schreeuw verbeeld door Munch wil ik slapen is het slechts een geeuw misschien van verbazing of met nog een andere lading?…

er is een nieuwe geur kleuren zijn net anders het licht lijkt wel opstandig verjaagt de schaduw uit de achtergrond ineens zoek ik je mond je lippen lijken zachter dan fluweel en in je ogen blinkt weer een juweel je laat me lente smaken we schreeuwen het niet van de daken beleven het intiem laten aan elkaar het pril ontluikend voorjaar…

’t wordt lente, ’t wordt lente, juichte tante bij het ramenlappen uit het raam sta op me kop, het lapt me op de zon is gratis: kost geen centen ben zo gek, zo idioot, zo lekker bloot een echte scheve trekkebek zelfs de boze buurman vloog ik van de week zomaar om zijn nek retteketet vlieg zomers uit me bed schreeuw me luid, met me hele…

Geborene in de morgen, Gestorvene in de nacht, Uw dood slechts heeft ons zorgen, Uw leven heil gebracht. Ach, slechts een viertal jaren Waart gij in ons bezit; Zo wij gelukkig waren, Lief kind, gij maakte ons dit. Slechts tweemaal, beste jongen, Hebt ge in uw kort bestaan Tot schreien mij gedwongen, Liet ik om u een traan. Als d’ eerste…

Aan het golfgeruis huwt 't Westewindje, dat luwt, Zijn klaag'lijk, melodisch gefluister, En de scheem'ring slechts rest, Nu de zon daalde in 't west, Een poos nog - en de aard ligt in 't duister. En geen stem meer in 't rond, Die nog leven verkondt. 't Is stil in het woud, in de weide, En onzichtbaar, maar zacht Daalt een weldoende…

Och, mijn geleerde boeken, Trezoren onzer taal, Geef me oorlof, dat ik buiten Eens eind'lijk ademhaal. Die taal- en spellingskwesties Zijn nuttig ja en fraai, Maar 'k word daarvan ten leste Zo akelig suf en saai. Geef me oorlof, - och, daar buiten Wenkt mij de zonneschijn. 'k Moet, waar de vog'len fluiten En lui en ledig zijn.…

‘Ja, wat men toch al vreemde dingen in Frankrijk heeft,’ zei stuurman Jaap, ‘Zo zag ik daar eens op een akker een raap, een echte reuzenraap. Ze was zo groot als… dat huisje, ik kon er heus niet óver zien, en om ze van het land te halen, gebruikte men een man of tien.’ -‘Wel, wel!’ sprak Teunis.’ Nu, ik reisde in Duitsland, voor mijn ambacht…

De zon komt aarzelend op gaat sprankelend ten onder De liefdevolle eenzaamheid zal zonder jou, mijn lief nooit meer dezelfde zijn Ik zie jou zo graag zonder woorden fluisteren naar je ademhaling luisteren alsof voor de eerste keer een nachtegaal zich horen laat Gevangen tussen zon en maan ben jij het baken en boei zelfs op…

vogeltjes zingen, verwelkomen morgenstond het zonnetje priemt zwak door de bomen vroeg uit de veren is goud in de mond mensen kunnen nu opnieuw gaan dromen de lente springt dansend door het land ze laat al terug zovele dingen bloeien natuur en heelal smeden een ware band de kinderen willen in bossen gaan stoeien het lachen verschijnt, het…

De klok zei acht uur tien, ik wreef eens in mijn ogen. Ik besefte dat ik had gedroomd, maar de beelden waren reeds vervlogen. Een nieuwe dag kwam met het vroege zonlicht binnen. Het zou mij moeten aansporen, maar ik wist niet hoe of waar te beginnen. Ik had blijkbaar van dit vroege moois al weer genoeg genoten. Geeuwend draaide ik op mijn…

De altviolen zijn gestemd en ook het kwaad vermoeden, de lawine van de nieuwsberichten, de geuren en kleuren van de lente onder het witte van de sneeuw die genadeloos alles toedekt.…

De bloemetjesjurk werd vervangen, door verlichte schreeuwen, van mensen die het gewoon niet begrepen.…

nog een handvol kruiend ijs op het wad waar men de schreeuw niet kan verstaan, het water koud zilt en grijs de schreeuw om steeds weer het leven te ontdekken diept zich tot de bodem tussen al het levende dood - de dood zonder stem en het leven in de ban van angst termijnen geselen het besef dat de tijd onze verleden doet vergeten…

in het stilste uur was ik buiten met merels die fluiten scholektsters schreeuwen hun winnende lach en ik wacht wacht op je antwoord dat niet anders kan zijn dan een omzien in pijn een zwaai waarin ik verdwijn we warmden elkaar in de zon van de lente geloofden in zomer versnoepten de centen uit een beurs vol met liefde…

Het laatste geflonker Der zonne ging ter rust; De beek is door ’t donker In sluimring gekust; Maar ’t zwijgende duister Toont lieflijke pracht: Want de aard groet uw luister, Vorstinne der nacht! Geen nevelen betrekken Uw Goddelijk schoon; Geen schaduwen dekken ’t Azuur van uw troon. Vol glans zijn de blikken, Waarmee ge op ons staart…

Geeft vreugde in het oud gemoed, brengt mij de lente heel nabij. Laat me opnieuw verlangen, maakt me weer jong en blij. Buiten geurt het overal, met prachtig tere tinten. Met bloemen zonder tal, die uit de aarde spruiten. Het lauwe windje speelt, de lucht is vol met fluiten. Ik kan alleen maar zwijgen bij al dit jubelend lentespel.…

Lieve Lente, wat was je ver weg op zoek naar het nog niet gevonden paarse paasei. 't Kwam uit een planten- pot verstopt achter de bruine hoop Ijdele herfstblaadjes in een hoek gedreven door koude harde wind; er kwam maar geen verlossend einde, lijk kom je uit de buikvlinderkast ?…

dan de lente ons weer!…

De blauwe regen op ons pleintje, tooit zich wazig groen. Zijn lange vingers tastend, naar de warme lentezon. Hij moet zich haasten, 't is al April, dus niet gewacht. Nog maar enkele weken, tot zijn bloesempracht. De merel wil zo graag Zijn nestje bouwen. Terwijl hij wacht op zijn dichte bladervracht. Bij het dalen van de avondzon,…

Het voorjaar spreidt zich uit, met een tapijt van bloemen. Fel kleurend in de vroege lentezon. De donkere aarde dekkend, sierend, als op een feest. Daarboven jubelen weer de vogels, driftig trillend in hun liefdesgloed. De mens aanschouwt dit sprookje opnieuw, met grote vreugd. Het doet opnieuw een snaartje trillen in een wat oud gemoed…

'Een nieuwe lente en een nieuw geluid' Ik laaf me aan de Mei van Herman Gorter De dagen langer en de nachten korter De appelboom loopt al een beetje uit De laatste dagen voel ik me... 'Al dente' Straks ook nog naar de tandartsassistente!…

Van vorst, ijs, sneeuw en kou is het buiten bijna lente zie ik de narcissen staan en de sneeuwklokjes parmantig. In amper een week tijd, van ijs en vrieskou naar zomerse temperaturen tulpen in vazen en zon op de muren.…

Een kloppende specht vogels vliegen met takjes woningzoekenden…

ik schreeuw naar de zomer wil bloemblaadjes rapen jouw wang doen rusten in mijn hand onder de maan leg ik een spiegel wil sterren voor je raken maar de hemel valt in stukken wanneer een rimpel beweegt mijn vingers scheuren langzaam de rand van de lente, rozen zijn nog onooglijk klein ik sleep het zomerlicht tot in mijn buik, streel…

tussen de bomen mijn verharde innerlijk verstild in restanten van lente werd zonder heimwee de toekomst van zomer ingeduwd…

Schraap uw keel, Schreeuw het uit! Het is lente, mensen! Wat maakt het eigenlijk allemaal toch uit?…

Stilte is schreeuwen Stilte is mijn ex Stilte is sms-en naar Idols, drinken met je vrienden, de lente de zomer de herfst de winter. Stilte is met geen pen te beschrijven.…