Alle inzendingen over Levenslang depressie

Het is weer, chagregen weer Het komt met bakken uit de lucht Wanneer komt die zon denk ik met Een diepe zucht En ziet alles er weer wat beter uit hier Zowel het weer, als op mijn eigen vizier Soms is alleen het weer in een depressie En zit je zelf slechts even in een recessie Kom op zon ga schijnen En laat alle depressie en recessie…

ze loopt op de rand kijkt angstvallig niet in de afgrond voorzichtig stap voor stap krampachtig kijkend naar het moment de depressie diep beneden grijnzend hopend dat ze valt ze wankelt de depressie houdt haar adem in hoopvol loerend maar ze vindt haar evenwicht terug rechtdoor steeds rechtdoor dan voelt ze vaste…

Met een depressie dromend in de wintertijd met een storm op komst staan kale bomen paraat om windstoten te doorstaan.…

Ik moet wellicht nog vele reizen maken, mag het ademen nog even niet staken. Menige droom is nog niet uitgekomen menige gedachte is nog niet compleet af de tijd van gaan is nog niet mijn tijd en graf. Ik mag nog menig glas water en wijn drinken, nog menige maand en dag in tijd verzinken. Met jou nog vele plaatsen en waarheden zoeken in de…

Dus wie tot levenslang veroordeeld wordt Zeg ik als troost: het leven is maar kort.…

Razendsnellen speren hun ware doel voorbij geen kracht om af te weren zijn ze een deel van mij. Hun plekjes gevonden onzichtbaar aan de wand tonen ze geen wonden alleen hun scherpe kant. Dankbaar voor mijn zorgen stralen ze keer op keer gemeen groetend...tot morgen dan treffen wij ons weer.…

De dader spoorloos, jij levenslang als j`er aan denkt word je weer bang. Daar, drie jaar oud in het open veld werden voor jou.. je jaren geteld.…

Ze staat stil, haar hart gaat als een razende te keer Kijk daar staan ze, daar staan haar belagers weer Ze ziet de gezichten grijnzen Ze probeert wanhopig moed te veinzen Ze draait zich om, ze wil terug Maar ook daar staan ze al, pal achter haar rug De angst groeit haar ogen sperren open De kans is er niet meer om weg te lopen Ze…

zon werd bij aankomst pik zwart mijn hart werd kapot gescheurd jouw woorden waren zo hard Mijn wereld stortte in elkaar toen ik die blik in je ogen zag die koude kille blik vol afschuw raakte mij als een blikseminslag Jij was mijn trots en mijn alles bittere tranen over mijn wang al die tijd heb je me voorgelogen en ik... ik heb wéér levenslang…

Het zwijgen is doorbroken Je bent totaal niet bang De rechter heeft gesproken Hij geeft je levenslang Nooit meer tussen mensen Alleen met je waanidee Vast tussen 4 muren De Koran neem je vast wel mee Zinloze idealen Brachten je tot deze daad De samenleving onwrichten Was het doel van al dit kwaad Eigenlijk verspilde moeite Iets wat…

geen ander uitzicht dan het stukje hemel dat tussen de tralies als gevangen ligt geen vluchtweg staat nog open dan de weg naar binnen, waar een soort leven verdergaat alle dromen afgekapt; de trein rijdt nog wel verder, maar jij bent te vroeg uitgestapt elk denken ingekort; als in een cirkelgang rond en rond gedraaid tot je er gek…

Bij het hek wachten ze op bezoek de oude mannen hun witte haren in een krans verre sterren in hun ogen langzaam schuifelen ze `s avonds terug naar het paviljoen hun hoop op morgen gevestigd zo herhaalt zich hun eentonig leven zonder het te begrijpen aanvaarden ze de zinloze voorstelling eens zal ze thuiskomen ze weten het…

Om de schoonheid van je "zijn" te zien moet je de muren om je heen afbreken…

Dit moment moest langer zijn Jij alleen jij Want ik ben ons Niet geboren maar geworden Ons leven Is dit moment.…

Hoe kort wij elkaar kennen het voelt als levenslang bloed wil ons verwennen in sterke dadendrang buiten elke bedding stromen wij samen over wij zijn elkanders redding in de triomf van tover wij komen tot bedaren in stormen van de pijn wij weten wie we waren en vrezen wie we zijn.…

stervende zonnestralen verlichten vergaan leven verrijzend uit ‘t schuim van de deinende oceaan onder de gele vogel ‘n helderwitte lijkwade koelruimte en graf wachten in doodse stilte verdriet zal nooit wegebben in dit levenslang verdrinken cote sauvage bij quiberon…

de dichter heeft levenslang levenslang het heilig moeten is het heilig moeten hem tot een gewoonte geworden... uit die gewoonte groeien woorden tot een acceptabel vers zo vers als het brood van morgen morgen wanneer de inkt is opgedroogd zal de dichter wellicht zijn vers willen vertolken…

hij kijkt hoe adem stroef voortbeweegt over pijpen in ijzeren handgrepen oude lege stoelen stoft en nog steeds de tafel dekt voor twee hem naar beneden roept met koude koffie in haar hand dat hij triest wenst dat zij niet alleen de tijd vergeet maar ook hun uren samen…

zwijgplicht vanzelfsprekend was Als een vlieg in 't web gevangen liet zij hem gevoelloos toe Liet zich strelen zonder schreeuwen hield zich stil en krijste niet In zijn macht die liefde leek bevangen overschreed hij grenzen zonder paspoort was haar tijd te ver vooruit In zijn drang naar spel voor even speelde hij met velen levenslang…

Eenzaam met Parkinson Parkinson met pijn Pijn de hele dag Dag duurt lang Lang en levenslang Levenslang gekregen Gekregen gratis en voor niets Niets waard lijkt het vaak Vaak niet begrepen Begrepen door weinig Dit is enorm zwaar Zwaar zijn de dagen Dagen soms wil ik het niet meer Meer niet dan wel Wel de moeite waard nog Nog voor hoelang…

Wie op zo ’n leeftijd nog veroordeeld wordt, Krijgt heus geen levenslang. Wél levenskort.…

Wij hebben levenslang gekregen Om God, onze Heer te loven En om in Zijn liefde te geloven Hij die met ons is op onze wegen. Levenslang mogen we zijn van Hem Hij wil onze liefhebbende Vader zijn Hij zal er zijn in vreugde en in pijn Als we willen luisteren naar Zijn stem.…

het blijvend gemis daarover kan ik kort zijn het blijft levenslang…

Mijn liefde voor jou was me door God gegeven om een leven lang mee te leven.…

Het zal nooit stoppen Dit erge missen Ik kan niet zeggen Het is gedaan Denken aan hem Maakt melancholisch Waar zou hij zijn? Brengt soms een traan Ik mis mijn pa Nog steeds in dingen Kijken naar voetbal Op de tv Zij kracht en aanwezigheid Tijdens het klussen De nachtelijke ritten In de auto, wij twee Ik mis zijn gemopper Zijn geklaag…

het kleine raam amper kan doorlaten geprojecteerde tralies die de muur beschaduwen en de trigger vormen van nare gedachten die blijven rondspoken in mijn verstilde hoofd waar wachten op vrijheid niet meer wordt geteld eenzaamheid is een zijnstoestand van onmacht die het verdwaalde lichaam in ruimtetijd verward levens worden gespaard door levenslange…

die ik bewaar Het stelletje is een geweldig paar Ik voel me innig met je verbonden Het is geen straf om met jou een leven te willen delen Het is best lastig dat ik zoveel van je kan leren Je duidelijke woorden zijn scherp, goed bedoeld en geen bevelen Je kunt me op magische wijze bezweren Je wezen, je zijn, je hart wil ik stelen Zodat levenslang…

past zoveel verlangen in één gedicht vraagt hij veel dichters schreven over wat niet komt en wat niet is in snippers lijkt verlangen niet groter maar wel meer misschien past verlangen slechts in een levenslang gedicht…

Levenslang.…

Levenslang is het geheimzinnig dat ik denk -- met heel mijn lichaam.…