Alle inzendingen over Liefde OR Moed OR Verlies

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

binnen te laten en lucht die niet verdrongen is van verdriet woede brengt immers alleen maar schade en verlies…

Liefde. Geluk. Moed. Durf. Zin.…

Ik ben van alles, behalve goed Na 14 jaar....verlies ik de moed Om te geloven in mezelf Alleen mijn dochter van elf Zij vindt mij wel aardig Voor één mens ben ik waardig Is dat genoeg, om te willen leven... en te moe ben om te kunnen geven? Man....je zuigt me uit Schreeuwt hard en luid....…

M’n viagra pil heeft een bijwerking ik verlies de lust en sta voor paal traumatisch hoe het ‘t ding verging van geweer naar druipkaars ging In m’n jonge jaren spoot ik ‘n vlieg van ‘t behang, kom nu niet verder dan opwelling over ’n moede hand Met m’n water gaat ’t al niet beter spoot ik ooit kikkers van ‘n lelieblad nu benat ik de punten…

Liefde is zoet, maar soms ook erg bitter Liefde geeft moed maar,is soms een bezitter Liefde maakt emoties los en geeft glans aan je bestaan Liefde is een meerwaarde aan je leven Liefde is, niet mis-verstaan! Liefde wil niet alles hebben maar wil geven, altijd weer Maar van zogenaamde liefde krijg je echt een maagzweer...…

Maar ondanks het verlies, van de strijd om het leven, heb je ons een stuk geluk en liefde meegegeven...…

Het gevecht tussen hoofd en hart zorgt voor smart niet gewild wel noodzakelijk om niet als in een draaikolk mee te worden gezogen naar een niet bedoelde diepte waar liefde verandert in verlies van het zelf…

Over de kracht van liefde. Over de moed van moed.…

Doch zo ik spreek, het zij geen laf opstandig klagen, En waar ik zwijg, 't zij nooit, verwonnen door de tijd, Indien ik licht mijn leed en dat van andren drage, 't Zij wijl mijn liefde weet, dat Gij de Liefde zijt.…

Het betekent nieuwe moed, voor de genezing van mijn kwaal.…

De Moed is meer dan kracht waar ’t uitgetogen zwaard Het pleit beslissen zal de arm der Helden waard. De Moed grijpt hart, en ziel, en boezem aan, en zinnen, En doet op de overmacht de palm der zege winnen.…

een oude man kijkt verkreukeld naar de lente waar is mijn moed om weer een jaar te moeten? lammetjes en verse blaadjes dartelen het leven…

Een heel gewone vrouw moet, wat te veel aan haar betaald was, dus wél retourneren. Maar Eef gaat (zonder ‘moedwil’) incasseren wat haar niet toebehoort. Dát mag formeel. Kom Herfkens, toon karakter en besef desnoods dat iets bestaat als UNICEF.…

Zie 'k heb de moed om niet te klagen, Om iedre vreugd en iedre pijn Glimlachend aan mijn hart te dragen: - De moed om een blij mens te zijn, De moed om zelf mijn lot te lezen, Tot het mij dood van 't vechten vindt - O zon! Ik wil gelukkig wezen - Een diep gelukkig mensenkind!…

het breken van een ei vraagt niet veel durf maar welk een warmte en geduld vereist het broeden welnee, u bent geen kip en ik geen kuiken in de dop ik hou mijn broze kop omhoog vraag niet mij te behoeden voor alle tegenslagen een beetje zachtheid anderzijds wat mildheid bij het kijken stel dat ik dát zou vragen… zou het op moed gelijken…

Er was liefde in het hart. De lippen trokken in een mooie glimlach. Maar nu is de moed in de vederloze schoenen gezakt. De ogen hebben geen pretlichtjes meer. Het hart heeft pijn. Dat was niet de bedoeling, Er was geen evenwicht meer, de balans was naar beneden gezakt. Het verdriet was zwaarder dan het geluk.…

En mocht men gaan schrijven, Waar liefde hen toe zou drijven. Niemand wist wat er gaande was, Enkel degene wiens innerste de les niet meer las. Opgeslokt door het leven Bleef daar zijn hart beven. Het spel in zijn hoofd werd langzaam Uitgespeeld en schade werd ongedaan. Zijn hoofd naar zijn hart, Zijn leven naar smart.…

Beginnen is zwaar. Maar de herfst toont verleiding. Het blad valt gekleurd.…

Steun gij mij weer, Keer het ten goede, Ik ben zo moede - Ik kan niet meer…

het ritme van de akkoorden van het leven uw vingers het klavier bespelend Wat een moed om uw handen in bevroren jaszakken te steken zinderend van verdriet toch het levenspad te blijven bewandelen met opgeheven hoofd Wat een moed…

of vraagt het moed van je hart een moordkuil te maken en toe te zien hoe hij wegzinkt en drijfzand hem de mond vult?…

Ik heb moed om te leven ook moed om mezelf onvoorwaardelijk weg te geven. Ik heb moed om te proberen om verdriet te incasseren en om uiteindelijk te leren.…

Mijn oorlogspad brengt me hier Tussen bomen, langs water Vrees koude noch pijn Nu wacht ik hier Eenzaam in deze bittere stilte Het geschal van hoornen Banieren in deze sacrale wind Ze kondigen ons aan Gelederen van krijgers en vechters Op mijn oorlogspad…

Je geeft toch ook niet zomaar een verkrachter de vrije toegang tot een opvang-pand, onder het mom van “Wij zijn tolerant”? Voor vluchtelingen zijn wij torenwachter. Het pleit werd op het nippertje beslecht: Jack Mikkers hield zijn rug voorbeeldig recht.…

O, laat mij gaan, waar gindse duinen rusten, waar koele westenwind nauw ademhaalt en matte herfstzon zilvertintig straalt en vrede murmelt aan de kalme kusten! Hoe laaft mijn lijf, o eeuwig onbewuste, zich aan de wind, die van uw kruinen daalt, en vallend lover lispelt en herhaalt, dat eenmaal rusten mag, die nooit mocht rusten. Want achter…

verdekt opgesteld in digitale loopgraven vuren ze anonieme aanvallen af verpakt in modder en het slijk van de aarde woedend vastgelopen op ijzige wegen op de dingen zoals ze lijken te zijn en nu de moed om slijk modder en de loopgraven te verlaten en dan de dingen zichtbaar beter te maken dan ze zijn…

Ik heb de moed me over te geven aan de lusten van het leven; Ik open mezelf brandend van verlangen naar jou, om jou te mogen ontvangen op m’n gevoeligste, meest kwetsbare punt neem ik gretig wat me wordt gegund; Ik laat intens zinnelijk genot door mijn lichaam stromen en word kronkelend opgetild boven mijn stoutste dromen, ik laat…

verlies drukt door de dagen bepaalt opnieuw het zwaar gevoel wrok weegt niet meer nog wel de wroeging alleen nog jij zou mij weer kunnen leren hoe alles los te laten hoe licht de liefde…

is zo groot Ik kan je wel vergeten maar vergeven zal ik nooit Het gemis en de pijn, dat hoort er allemaal bij wanneer dit allemaal over is, ben ik weer vogelvrij Het zijn de wetten van de liefde en zo zal het geschieden Ik ben gebroken door emoties en het verlies dat er is Het feit dat alles stuk is en dat ik je zo mis Ik probeer op te staan…