Alle inzendingen over Liever bekende pijn

Tranen van bloed Of wat het ook zijn Dacht aan het ene En huilde van pijn Hoe graag ik ook wilde Maar hoe liever ook niet Ik huilde van pijn En sneed van verdriet Ik bleef maar zeggen Het gaat wel goed Maar niemand wist dat ik huilde Tranen van bloed…

Jij huilt, ik voel de pijn en weet niet waarom als je lacht weet ik het zo net nog niet praat liever dan zie ik tenminste je lippen nog bewegen.…

Ik ben gevallen En heb pijn Behoefte Aan wat Steun en troost Wat de pijn Verzacht Wil je Even langs komen? Dit gewoon Durven vragen Zonder me bezwaard Te voelen Is een leerproces Daarbij ook : Dat ik Mijn gevoel Serieus ga nemen Waardoor Ik liever Voor mezelf Kan zijn…

bekende lied en warempel nog wel op die ene wijs van hoe geef ik nog gevoelens prijs zodat de bekende vreemde maar niet geniet ik zelf fluit wat noten uit een sonate het maakt de gang tot een theatraal vermaak immers ik wil niet dat de laatste loper, de draak lyrisch wordt van toeschouwende straten…

De reis die je wilt maken schuurt nu al door mijn hart ik wil hem kunnen staken want we staan pas aan de start Zodra het gaat gebeuren neemt de liefste me wat af liever wil ik niet zo zeuren maar liever nu dan achteraf Kunnen missen kan ik niet wel voel ik al de pijn want in godsnaam lieve Laura hoe leef ik mijn leven verder als jij…

Je snapt nu wel dat ik liever eet pijn kent geen grenzen maar jij hebt ze wel.…

Omdat ik een dromer ben gebeurt het dat ik heimwee kan krijgen naar een plek waar ik nooit ben geweest het doet zelfs een beetje pijn als ik dan wakker word groeit het besef dat dit verlangen naar dat nu nog onbereisde sterker is dan naar bekend terrein…

Zwijg, ook morgen, vertel geen verhalen, geen illusies geef me liever niets De werkelijkheid is genoeg zoals ze is, onbenoemd vrij van etiketten Als ik dat ooit leer zal ik wijs zijn en zelf het bekende zien ook wat onbenoemd is waarvan ik moet raden wat ik ruik, wat ik voel en hoor en zie ook jij die gekend wil zijn Zwijg,…

woorden die ik aarzel neer te schrijven omdat ik nu nog over leven zoek dat jonge takken buigzaam zijn en veiligheid van hogerhand dàt liever dan mijn onmacht geen blad verbied ik dat het valt móet aanzien hoe de tijd zich rijpt huiver duikt mij dieper in mijn kraag…

Liever niet!…

liever had ik jou toch niet gezien bleef ik eenzaam bovendien stond ik liever uren op een brug dan nu gebonden met handen op mijn rug traag is een tak in de Maas langzaam stroomt het naar later waar de avond niet langer meer van jou en mij is maar alleen nog van koud water…

vandaag ben ik de boom en vul de leegte in mijn kamer steeds voller word ik in de loop der jaren want alles wat er in moet lijkt van waarde maar liever zou ik als het kleine boompje stralen besneeuwd en zonder bal of piek als in mijn jeugd met in de witte stilte onverwacht het wonder…

Ik zal niets liever doen dan stralen bij iedere boodschap die er is te behalen. Niets liever, dan doorleven en doorgeven. Het alchemistisch goud smelt ik om in zilveren, verlichtende krachten van dit universum. Ik zal transformeren. Het is mijn lot. God dacht bij zichzelf: "Allereerst iemand die niet opvalt.…

zwemmend in een bloemenzee die eigenlijk voor jou bedoeld was had ik jou liever aan mijn zij om samen te genieten van de schoonheid van Moeder natuur aan wie ik jou te vroeg moest afstaan natuurlijk was het zelf verkozen liever had ik een gezonde moeder die oud had mogen worden in haar eigen cocon…

een vader die goeie gedichten schrijft maar geen aandacht besteedt aan jou of een vader die geen gedichten schrijft en alle aandacht heeft voor jou goeie gedichten gaan voor de eeuwigheid aandacht voor jou is niet meer dan een moment wat zou je kiezen ?…

Ik dicht mezelf niet zoveel toe ik dicht je liever bij me. Als al mijn letters kussen waren niet één viel doelloos op de grond. Ik gaf je ook mijn laatste letter mijn laatste letter op je mond.…

Ik kijk door het raam naar buiten Daar buiten is het leven Ik wil het ook proeven Aanraken en voelen Al is het maar heel even Maar liever voor altijd Ik ben het al veels te lang kwijt…

Iedereen kent het waardeloze gevoel Zoveel pijn met wat voor doel. Ooit sprongen de vonken er vanaf En nu voelt het doods als een graf. Maar deze eerste liefde vergeet je nooit En er komt ooit weer iemand die je hart ontdooit.…

Mijn begrafenis moet juist "leven" de muziek is mij allang bekend de bloemen heb ik liever bij leven dan zie ik ze nog, maar dat is bekend ! Een traan mag wel, maar ook veel lachen een soort reünie met een beetje verdriet ik zou er graag zelf bij willen zijn maar die kans is klein, dat gaat dus niet !…

ik heb een hekel aan mensen die pijn niet verstaan zomaar woorden zeggen zonder na te denken hoe een mens zich daarbij voelt dat trekken zij zich niet aan ze lachen liever dan te zeggen: hey kop op blijf doorgaan…

niet de dromen maar de verwachting naar werkelijk beleven niet de onrust maar het verlangen naar 't onbekende niet de pijn maar het verdragen van 't bestaan ervan zelfs niet de verliefdheid maar zoveel liever blijvende liefde…

liever hadden zij zich thuis in de bank geboord bij hun vermoeide kont zij gaan niet vaak naar feesten maar er zou dans zijn en bekenden dus wie weet werd het wat droge wijn aan de rand van de zaal waar het ritme begon was die kont niet stil te krijgen moesten zij wel die voeten volgen naar die vloer, werd alles wakker konden…

dat de maan haar stralen beweegt is omdat ik in jouw hoofd woorden leg zonder zou ik niet komen je blaast ze liever zoet verzint namen in overvloed gaandeweg zonder zou jij niet komen dat de wolken heel laag hangen haast doorzichtig is omdat verlangen zo leeg is door je honger naar pijn mijn pijn ik vraag niet…

Zij heeft in ons verdriet verdriet vergaard en pijn met pijn als harde steen verzwaard. Het heeft zichzelf in haar bestaan herkend en zijn bestaan is nu in haar geaard en elke zucht van haar wordt hen bekend.…

Ze is vol met geluk Mijn gedichten vol met pijn Zo talentvol Iets wat ik nooit zal zijn Ze moedigen haar aan Praten haar vol met hoop Haar woorden komen spontaan Mijne klinken zo goedkoop Haar populariteit zo bekend Mijn glimlach is schijn maar zo is ze het gewend ze zal altijd beter zijn…

Er zijn veel dingen Die ik men niet vertel Het gaat ze niet aan Of ik heb geen behoefte aan hulp Er zijn veel dingen Die ik liever achterhoud Misschien omdat ik me ervoor schaam Of mensen slecht vertrouw Er zijn te veel woorden die je pijn kunnen verzachten maar er zijn er meer die naar je zoute tranen smachten Om je even weer pijn…

(Canvascollectie Vlaanderen: wedstrijd voor amateurs, professionelen, bekende mensen voor het mooiste kunstwerk)…

geraakt door het vuur in allerlei staten staan we te wachten dat laatste uitje naar dat goede restaurant nog eens zonder jou de zon gaat onder een vietnamesche loempia in het stalletje heldere sterren eten bij de vietnamees duistere straten zo goed kenden wij - de vietnamees blijkt een thai elkaar nou ook niet…

Ik ben zo bekend in mijn anonimiteit als anoniem in mijn bekendheid…

Ik vraag me af zal het bij jou zo anders gaan als bij mij dat je los komt van alle dingen die je deed of niet hebt gedaan nu komt er bij mij ruimte vrij om geluk te hergeven ik voel en ik zie dat de nevel van vragen het gevoel dat ik faalde optrekt in een tijdloos even ben ik eindelijk los voortaan loopt er een bekend pad met…