Alle inzendingen over Lintjes

Majesteit u valt me bitter tegen Ik lok mijzelf vanochtend 'per abuis' Heel vroeg alhier naar het gemeentehuis Maar wéér heb ik dat lintje niet gekregen 'Alleen genodigden', stond er te lezen En men verzocht mij dringend wég te wezen! -------- Vandaag lintjesregen, zelfs Albert Verlinde heeft er een gekregen!…

Onbeschaamd schreeuwt men het uit op straat en met lintjes omhangen…

Er zijn de wereld lintjes weggegeven, Maar voor het zeventigste jaar op rij Was hij er - jammer, maar helaas - niet bij, Wat heeft Wim Overweg wel niet misdreven? Hij vindt die lintjes allemaal maar nep: "Wat hep Mien Dobbelsteen wat ik niet hep?"…

Eerst lintjes met een knikje, en vandaag, op Koningsdag, kleurt alles fel oranje. Men tolereert met vlaggen en met franje die sjieke monarchie maar al te graag. ‘t Heeft niets te maken met saamhorigheid maar met de lentekriebelfeestjestijd.…

Al was het van ons goed bedoeld misschien Dat wij laatst van onszelf een lintje kregen Toch zijn wij daar als koningin op tegen Daar wij die lintjes niet meer kunnen zien. Dus knippen wij met een royaal gebaar Straks ook dit lintje door met onze schaar.…

Mijn naam stond niet bij de genomineerden, De lintjes gaan alweer naar de verkeerden.…

Rutger Kopland doet niet mee aan het lintjes circus slechts een simpel lint- gedicht als eervol gebaar wilde hij na lang aandringen wel boven zijn bed hangen bij deze Rutger en... graag gedaan…

Ze worden voor exact zes jaar gekozen, Ze draven op bij elke eeuweling, En lintjes knippen is ook zéér hun ding, Als burgemeester zit je echt op rozen. Zo ’n varkentje wil ik ook wel eens wassen…. Maar niet in Utrecht, Groningen of Assen.…

Gisteren werden lintjes uitgedeeld En ik zit me vertwijfeld af te vragen Waarom ik elk jaar over word geslagen Terwijl ik vorm geef aan uw wereldbeeld In versjes die tot helder inzicht leiden Waarschijnlijk ben ik toch wat te bescheiden.…

' Ik schudde hem een paar keer heen en weer 'Hou op', riep hij, 'ik héb geen lintjes meer!' --------------------------------------------- Vandaag was de jaarlijkse lintjesregen.…

Er stonden twee broers in de regen van lintjes. Het zat hun niet tegen: zojuist onderscheiden had ieder van beiden een kruis van verdienste gekregen. Ze hoorden ineens tot de orde van ridders en niet tot de horde van Jantjes Modaal. Het was fenomenaal, dat ze edelen waren geworden.…

“Zeg schat trek iets fatsoenlijks aan we gaan op pad”. Ik dacht meteen: hoera een lintje! En zei terloops: “Schat, deze stropdas vind je die bij dit blauwe overhemd wel staan?” Een lintje kreeg ik niet...maar daarentegen werd ik verblijd met heel veel kou...en regen!…

rode en groene lintjes, cadeautjes onder de kerstboom, gezellig samenzijn, heerlijk tafelen, de warmte in huis... glinsterende kerstballen pronken in de kerstboom, fonkelende lichtjes schitteren in de nacht, nu nog enkel sneeuw en Kerst kan weer beginnen...…

dit hoort toch bij mijn baantje ik ben in dienst bij deze schatjes het zijn mijn kattenkindjes ik verzorg hun droogjes en hun natjes en verwacht hiervoor geen lintjes.…

Schemeravonden met gloeiende zonsondergang verlangen naar twinkelende lichtjes, gouden kerstbomen met pakjes en lintjes spelende kinderen, warme glühwein en chocolademelk Boekenruilkastje aan de muur, afwachtende voorbijgangers niet wetende wat ze hiermee aan moeten ... toch even kijken? of is dit een te intiem gebaar?…

ik zoek naar ballen lintjes en katjes van de takkenboom in de lentekleurige mand op de vensterbank als speels centrum van pasen met de kleine versierselen uit voorgaande jaren die zo hun eigen tradities bewaren een schat aan herinnering tussen eieren en paashazen die altijd onze aandacht vragen het is een feest met mooie ernstige…

Wolkenveld, ik trek mijn handen uit jouw grijze olieverf verplaats mijn blanke blik naar zwarte horizonnen niet minder armoedig dan ik met mijn sombere heimweeblos open ik geen lentewegen knip ik geen lintjes van de volmondige maan en in de vragen blijf ik wonen zonder antwoord of postzegel voor de onzichtbare brief die ik je nooit…

men had hem nimmer zo gezien de voorganger was buiten zinnen in de stilte na het laatste woord van de spreker die wapens etaleerde was de voorganger, nu als gast, opgestaan en hij protesteerde gezeten tussen een 1000-koppig publiek had hij het hoofd der strijdkrachten aangehoord de generaal, trots op zijn lintjes en sterretjes, leek hem…

Hij stuurde haar geluiden op een glimmende cd het kon haar wel bekoren en ze zong hard mee het klonk als muziek in de oren Hij stuurde haar bloemen met lintjes en een strik het zou haar doen ontluiken emotie in een ogenblik ze kon het zelfs ruiken Hij stuurde haar brieven veel woorden, veel gezegd haar mond vormde een lach en de brief…

zal lente koude verjagen zwarte knopen lichter maken metaforen in vraag stellen weer en steeds wanneer transparante rozen onverteerbaar illusies bouwen op een horizon zoals het meisje dat met roze plastic emmertjes een vochtig huis naar zich toe praat verdorde bloemen plukt uit lijf en leden kringsgewijs lintjes knoopt rond…

Sprak de lieve kleine Willem, En zijn handje droeg een kroon, En een boek met zijden lintjes. Willem danste waar hij stond: 'Daar komt moeder! daar is vader!’ Riep de meid met volle mond. De overwinnaar vloog zijn moeder Reeds in de armen, gans verrukt; Nooit had hij een warmer kusje Op haar lieve wang gedrukt.…

het aardse of het nuchtere gevaar onder blauwe luchten gras verandert van kleur, gedachten aan gedichten gaan niet over liefde, wolkenbede neemt stilte om te slapen mee naar de horizon: Ik trek mijn handen uit jouw grijze olieverf verplaats mijn blanke blik naar zwarte horizonnen mijn sombere blos opent geen lentewegen ik knip geen lintjes…

De wind zo guur waait lokken heen en weer op dit late uur kijkt de maan op ons neer Bakkers maken poppen van spec'laas Makkers staakt uw wild geraas Ik kijk door de ramen van de huizen Zie gelijk Pepernoten, kikkers, muizen Kindjes warmen handjes aan hun mok lintjes sieren pakjes, taaitaai geschrok Op het dak paardenvoetjes…

Strikjes, lintjes, zachte wolletjes liggen knus en dottig dolletjes in het witte zijden mandje, 't mandje met het witte kantje. Wat al hemdkens, wat al broeken al die zachte luierdoeken, wat al lichts en blanks en teer 't lijkt voor 't kleintje van 'n Heer.…

Aarzelend accepteert zij het geschenk draait het om en om blaast zachte wolkjes langs een prachtige lila strik een glimlach verheldert haar getekend gezicht dansend gaan gekrulde lintjes over haar blauw geaderde handen nogmaals kijkt zij hem aan en vraagt heel zacht of het wel echt voor haar bestemd is terwijl zij bijna de verpakking…

Op grootmoeders neusdoek, met kopspeld gehecht en kleurig met bloemen bestikt, de strogele haren, heel stevig gevlecht, met vuurrode lintjes gestrikt; Bol-ronde gezichtjes en ogen als lichtjes, de handekens fris en gezond; Hoe lief en hoe gekjes die boerene bekjes met koffierandekens rond; Zo stappen ze fier en als waren ze rijk!…