Alle inzendingen over Loze Beloftes

Klanken stromen kil Uit je mond Vormen ijzige woorden Die in loze beloftes Hun graf vinden Jij bent mijn kanker Kwaadaardig woekerend Heb je me nodig Om te bestaan Je spiegelbeeld onherkenbaar Camouflage voor verdriet En ik heb je antwoorden niet De stilte tussen de woorden die je niet sprak Versta ik nu meer dan ooit…

Ik heb naar je geluisterd je loze beloftes geloofd en nu zeg je mij dat je liefde voor mij is gedoofd. Ik heb je schoenen gepoetst en je hemden gestreken ik nam je zoals je was met al je menselijke gebreken. Nu heb je je koffers gepakt om met een ander te leven mij laat je nu achter, want je hebt me niks meer te geven…

had ik al gezegd dat ik jou mis in de zwaartekracht waar liefde onmiskenbaar geketend is aan macht en duiventillen wit uitslaan door stront wat men zo veracht ik kan niet houden van, want telkens als mijn node jou hoereert spreekt mijn gestoelte in onrust, sneeuwt het loze beloftes en drijft de nacht op verachtelijke gewoontes draverijen…

Verborgen in een verhaal het wordt langzaam ochtend de straten beginnen te leven wij spelen het spel van een dagelijs leven door moeten wij zijn nog niet opgegeten de tijd in vrijheid komt de morgen lonkt als de geest nog eenmaal los mag komen boven grond en daken boven daden en graven loze beloftes en koffiepauzes tussen muren van gezichten…

beloftes…

Dank je voor al de onrust welke je deze nacht weer bracht Jouw loze beloftes van weleer je mijn hart hebt afgeslacht Dank je voor de onzekerheid alle hoop de angst en pijn Liefde vol liefdeloosheid hoe respectloos kan je zijn Dank je voor al je verzinsels ik weet wel weer genoeg Je laat me keihard vallen terwijl ik je op handen droeg…

beloftes op de kinderstoel blijven liggen zijn…

Hobbelend zat ik daar in die ballonversierde huifkar dat te vieren wat je viert als je van school verdronken bent loze beloftes aan de wilgen schooldiploma nog op schoot zomaar genietend van de wolken en Freeks' leven na de dood En in de verte klonk nog iets van automatische transmissie Het kwam met plankgas dichterbij en sloot genoegelijk…

De Haagse karavaan trekt met veel tamtam al dagen door het land met rode rozen groene folders blijven bij mensen staan verkondigen hun plannen schudden hier en daar 'n hand om stemmen te winnen halen ze alles uit de kast als ze zijn gekozen de verkiezingsstrijd voorbij gaan ze in 't pluche verloren en zullen wij van de mooie woorden…

Het zijn nagels aan mijn kist, die loze beloftes van jou, de ik-hou-van-jou-tjes. Hoe lief ik was en zo. Maanden lang heb ik gezorgd dat er elke morgen een gedichtje voor je was. Zo kwamen we dan bij elkaar. Het was fijn het was gezellig Gut, en ik met mijn stomme kop maar denken dat het echt was.…

je met praatjesmakers Loze woorden krijgen niks voor elkaar Geloof in je woord en leef het na Anders zeg je alleen maar bla bla bla…

Ach, sprak jij ook op woensdag maar je zondagtaal sprak jij op zondag maar geen wartaal dan waren we vast nog samen. In ieder geval langer dan dat ene vermaledijde kwartaal.…

hier liepen wij tezamen op bekend met wisselende wegen van het juichen op het hoogste pad tot huilende verlatenheid in storm en regen bezwerend en vrijlustig waren onze blikken als was een zwoel seizoen verzegd de geur van liefde als een erewoord gegeven vertrouwder dan in het verleden leek ons dit pad van de beloftes hoopgevend als…

' terwijl ik naar mijn navel staar ik drink de tijd en mijn beloftes nu ook meer kan ik niet meer uit mijn ogen kringelt rook mijn schreeuw is weg…

van betekenis Loze kreten in de ruimte Over liefde en het gemis Te laat voor je terugkeer Dat wil ik niet meer nooit Al lach je nog zo liefelijk Ik raak niet meer ontdooid Te laat voor je verzinsels Fantasievol en zo creatief Al overstijgt tijd alle pijn Eens had ik je in en in lief…

Het is bijzonder triest als een acteur maar niet gezien wordt. En triester nog wanneer door tranen overmand hij echt niet meer om aan te zien is. Het is bijzonder triest wanneer een zanger niet gehoord wordt En triester nog, wanneer door boegeroep des zangers stem gesmoord wordt. Maar het triestigst is wanneer een dichter niet ervaren…

Met de stilte als de laatse bongenoot staan ze naast elkaar met ogen die alleen verschillen bekijken en haten wat niet verandert omdat ze niet meer geloven dat hun woorden en gedachten alleen met angsten en toverspreuken wapens zijn geworden.…

zij beloofde hem kastelen ridders om mee te spelen een kast met hoge deuren een kist vol oude kleren een tooi met echte veren en krijt in alle kleuren een garage voor zijn auto’s een album voor zijn foto’s een cool, wreed spijker jack een zak met duizend knikkers een wand voor al zijn stickers kortom een eigen plek hij wilde enkel…

en begeerte ja toen was jij de man maar nu het donker wordt en ieder huiswaarts keert word jij echt bang voor deuren die weer in zwijgen open gaan ondanks dat ieder voor het nieuwe jaar zijn beloftes heeft gedaan…

Kijk al zo lang naar de foto's op de muur de herinnering onbetaalbaar kijk al zolang naar de foto's in mijn hoofd ach zoveel beloofd jij hebt ooit in mij geloofd.…

in dromen regent het soms van beloftes je vindt bijvoorbeeld in een pick-up met gebroken ruiten je dode zusje terug je maakt haar wakker ze sliep alleen maar op een plek waar ik niet zocht…

Langzaam ontspruiten knoppen aan bomen bladeren en bloesems zo beloftevol komen lente tooien in kronen met een roze krans bezems in winterwind vegen lucht tot glans gevuld met zielzuchten volzinnige beloftes waar wolken verklaren in loze geloftes een lied klinkt klatert het klimt hoger dan hoog tot een meeslepend meanderend melodisch betoog…

Het waren maar loze woorden, losse letters, aaneen geregen tot een zin. Waarin je mij de hemel op aarde beloofde, mij van m"n zinnen beroofde. Het heeft geen zin meer, met jou door te gaan, aan je zijde te staan. Je hoeft me niets meer uit te leggen, Ga nu maar, ik heb je niks meer te zeggen. Het is over, uit en voorbij.…

Beloftes werden makkelijk gedaan, Al snel wist men zich door de NAM genomen. Beloftes bleken toen al weinig waard, Vertrouwen komt te voet en gaat te paard.…

niets dan lege regens die gefaseerd ons ontdoen van beloftes, beloftes zonder schuld maar wel met de waarheid van een bijna voorbije januari het lijkt op gekonkel of op het etiket van het pikhouweel – niemand kan vluchten zonder voeten – ja maar, zou hij dan niet kunnen vluchten in een rolstoel?…

Getrapt was hij In de Senaat gekozen Doortrapt en met De ellebogen gewerkt Werd hij de onbetwiste Nummer één van zijn Partij - tot hij In het fietsenhok Werd betrapt, en na Het lozen van vele Loze woorden, en nu ook Zijn levenssap, gedwongen Was opgestapt…

ik ken al de scheuren bij naam, het jaartal van geboorte de mail op datum het gesprek wat niet loont, beloftes in loze ruimtes dragen mijn spouw op het laatste fundament ergens sijpelt wat vocht over het behang, het voedt de bloemen op het gele perkament, de nacht kent zijn slaap niet meer en beeft onder het zeilen tegen de wind het…

de campagne is begonnen hoe krijgen ze het verzonnen het is van alles wat ze beloven maar niet veel mensen zullen het geloven op 9 juni kunnen we naar de stembus gaan daarna is het vaak met de de beloftes gedaan wat ze nu toezeggen is dan niet meer waar en Jan met de pet is weer de sigaar…

Nacht loze nachten. De maan verlicht haar zelf niet meer. Dagen loze dagen, de zon verwarmt haar zelf niet meer. De harmonie is weg. Frustrerend en genadeloos in somber kleed gehuld. Onheilspellend afgetekend aan de horizon zonder begin.…

veel meer We verstrengelden in elkaar Ik denk nu enkel maar aan haar aan haar beloftes en aan later En geloof me, alles wat ik zie en hoor en zeg is waar…