Netgedichten

netgedicht (nr. 32.999):

Verstrengelingen.

De Engel wees me met haar ogen,
ik zag een onzichtbare horizon
waar alles in elkaar over liep

Er was geen lucht
en ook geen land,
er waren geen wolken
er was geen water

alleen herinneringen
aan alles wat mooi was
en beloftes aan wat nog komen zou

Ze lachte met haar ogen
en haar blikken vertelden me
dat er nog meer zou komen,
nog veel meer

We verstrengelden in elkaar

Ik denk nu enkel maar
aan haar
aan haar beloftes en aan later

En geloof me,
alles wat ik zie en hoor en zeg

is waar

Schrijver: Peterdw., 7 juni 2010

peterdw-

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: liefde

Liefde

4.1 met 14 stemmen

386

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:: Wee
Datum:: 8 juni 2010; Ik geloof je! Mooi gedicht.

Naam:: pama
Datum:: 7 juni 2010
Email:: pebmartenskpnmail.nl; "In den beginne was er niets, dan een stem, een wens
vanuit de mens ontstond de liefde. Heel mooi.

Naam:: marije Hendrikx
Datum:: 7 juni 2010
Email:: maryama37hotmail.com; mooie beloftes in verstrengeling

Naam:: switi lobi
Datum:: 7 juni 2010
Email:: acm.visserquicknet.nl; Erg mooi!

Naam:: titia lodewegen
Datum:: 7 juni 2010; Ogen kunnen dieper dan de diepste zee zijn,dus is het waar!

Geef je reactie op deze inzending: