Alle inzendingen over MOEIZAAM

In het Hoge Noorden vliegen vogels nog als vrije vogels rond. Puffins, Noordse sterns en Jan van Genten. Zij zijn levenskunstenaars. Zij zijn de beste artiesten die ik ken. Kunstenaars houden van vrije vogels. Dat is de reden dat ik vóór artiesten, en tégen vogelverschrikkers van ben.…

Je was een vriend genoot mijn vertrouwen Moeizaam verworven met huiver gedeeld Je hebt een deel van mijn leed helpen dragen Waar ben je mijn vriend of heb ik ’t me verbeeld…

Krijg je kritiek van je trouwste bewonderaars, wens hen dan geen uiterst moeizame dag. Zeg interessant en ook kennisvermeerderend, Daar ga ik sodeju mee aan de slag!…

rust vinden daar gaat nogal wat aan vooraf een moeizaam leerproces van vallen en opstaan of beter nog van woede uitbarstingen en wroeging... doch eens is het er de rust als een soort van verlamming die je belet om op te staan…

ons laatste uur samenzijn verging zwijgzaam - zacht ontslapen herinnering - in mijn keel sloeg je hart traag moeizaam trager tot aan je laatste slag zucht van verlichting…

wanneer je weer met één woord de boog van je hand mijn moeizaam opgebouwd vliesje vertrouwen verkracht gulzig het merg uit mijn leven zuigt parasiet hoe sterker jij zo zwakker ik…

Het elftal zou laten zien wat het kan in de wedstrijd Nederland-Japan dus menigeen bleef zaterdag thuis voor die moeizame wedstrijd op de buis Uiteindelijk met meer geluk dan wijsheid won Oranje dan toch de wedstrijd…

De hitte is geweken langzaam schud ik me uit zowaar er is nog leven om weer aan te pakken wat te lang is blijven liggen in plaats van moeizaam in standby voelt het weer 10 jaar jonger…

Stroop zijn de dagen, uren, minuten, seconden, zij glijden moeizaam In mijn lichaam Zij is weg Kon ik maar het Suikergoed oppakken En zo het verleden herschikken Zij is weg Ik hamer met gedachten De tijd in elkaar, maar Zij is weg…

Oproep aan alle Staatshoofden van Europa inzake Oekraine! Verenigd u en spreek het staatshoofd Poetin indringend aan Uw premiers en ministers doen het politieke werk maar doen dat niet op het niveau van U als het staatshoofd. Er ligt voor U op uw apenrotsen een historisch opdracht op basis van de door u gedane belofte of gezworen eed Ik…

Moeizaam vorm ik mijn woorden, maak ze passend aan mijn gevoel. Maar toch ontevreden, verdrietig en stil. Zo vind ik mijn woorden. Maar nooit… nee, echt nooit... zoals ik wil.…

ik schuif mijn woorden voor mij uit tot langgerekte zinnen dat ik mij daarmee buitensluit geeft onrust diep van binnen dus slik ik mijn woorden telkens door om ze moeizaam te herkauwen maar te leven als zo’n omnivoor begint mij te benauwen…

Je treft er nog maar moeizaam meer een meid naakt voor ‘t zuurverdiende geld, dat je nu kwijtraakt aan duur design in mode-ateliers. Men naait daar dus nog altijd bij de vleet en als vanouds word je er uitgekleed.…

plakkend,zwetend rood doorlopen ogen vragen het antwoord niet wetend het leven te strak de voltooid verleden tijd maar moeizaam vergetend onder het ijs geschoten zoek ik terug naar het wak…

Opstaan een moeizaam proces. Onzeker op mijn benen loop ik naar de badkamer. Wat ik voel in mijn knoken zie ik aan mijn gezicht: ik word snel oud. Sneller en sneller.…

Moeizaam duwde ik de levensstenen omhoog, toen stond de weg in bloei.…

Er is geen noodzaak of urgentie om de twijfel te verdragen in innerlijke angst gevangen proberen met elkaar te praten zelfde toekomst in het verschiet niet projecteren, geen projectie we blijven het proberen jouw stem klinkt helder ik luister en ik fluister alle geluiden klinken vaag ik probeer je te ontwijken in dezelfde nuchtere boekdelen…

Ik denk niet dat mijn vrouw ernaar verlangt Vanwege de gesteldheid van haar knoken (“Mevrouw, uw heup is magnifiek gebroken”) Dat zij nog eens zo ’n compliment ontvangt. Chirurgen die haar schouderklopjes geven? Mijn vrouw gaat liever heelhuids door het leven.…

Ook ik wil moeizaam werken, 't duister vlood voor verre glans van eerste morgenrood.…

Zijn sneeuwgevoel Voor zich uit Een zware bal vol vuil Moeizaam rollend Door het landschap…

Uit de hemel vallen druppels Als woorden in een moeizaam gesprek Grijs-grauw is de stemming Als ik opsta uit mijn bed Waar is de liefde Die me vervulde in de dagen van de zon Waarheen is zij vervlogen Wie plaatste deze bitterheid er voor terug...…

Als het ondraaglijke leven hangt aan een zijden draad en een moeizame zucht stil en onverdraaglijk overgaat is het niet de laatste arts als helpende redder in nood die vrije toegang verschaft tot een pijnloos fijne dood…

woorden komen moeizaam verstopt achter verdriet wat ligt als een steen op de maag om de hals op het gras met scherpe randen ruw en grof tijd en tranen de pijn, geschuurd is mooi verdriet geworden…

Ver van elkaar en toch zo heel dichtbij Ben jij mijn laatste dageraad in mij Bezweken voor de dag van morgen Moeizaam gericht dat schamel beetje licht Niet opgewassen en te zeer ontwricht Gevangen gevallen en in tijd geborgen…

Als hij valt en moeizaam rechtkrabbelt joelen de kinderen om de onhandige fratsen van een gebroken mens.…

Wie door prostaatproblemen moeizaam plast Beveel ik aan naar Haren te verkassen. Als hoogbejaarde kunt u daar goed plassen, Van plasproblemen hebt u heel geen last. Vergeet dan niet mijn tweede goede raad: Zorg wel dat u naar ‘Sassenstate’ gaat.…

een woord gehoord in beelden die verdwalen een kreet om moeizaam te vertalen naar de stem die schreeuwt de uitgestoken hand die voelde wat stilte echt bedoelde ik ben verdwaald jij op nieuwe stoelen koud de open haard…

hij komt uit de kast het maakt zijn gemoed lichter hij weet zich dichter ~~~~ hij komt uit de kast de deur zwaait moeizaam open en nu maar hopen ~~~~ hij komt uit de kast zijn buikje bomvol gevuld poes pakt hem en smult…

een heksje klein Die madeliefjes plukte Ze maakte daar een bosje van Wat haar heel aardig lukte 1985 Er was er eens een jonge heks Die sprong op barricaden Ze maakte hier en daar wat los Met spreuken en met daden 1989 Er was een heks die werken ging Als altijd heel zelfstandig In overleven op het werk Werd ze maar moeizaam…

moeizame woorden verlaten mijn mond die nog droog is van dat vele praten mijn hele leven gepraat niemand ontroerd maar nu... weer praat ik iedereen ontroerd koude tranen waarom? mijn woorden heel normaal afscheid voor altijd…