Alle inzendingen over Machines

Je vraagt je af hoe machines werken. ---------------------------------- Uit: 'Zandloper', 1997.…

koeien stil bijen gedeisd vegetatie snakt naar adem het is de tijd van machines het is altijd de tijd van machines ook is het de tijd voor oproer maar het blijft stil grommende constructies draadloos gewauwel sissende popdrinks versterkt op maximum output piepende treinen razend verkeer ontbrekend in een web van overconsumptie…

Piepende machines Lange slangen Knikkende hoofden Schuddende doktershoofden Mensenlichaam net een lijk Alsof hij onder al de stress bezwijkt Gaat hij verder of is dit het eind?…

Hoe konden we geen machines worden in een land vol machinerie Hier heerst de wet van wetmatigheid, rationaliteit en zakelijkheid Koud en kil staan zij daar, ratelend en pruttelend Wij namen hun als voorbeeld en nu staan we hier Warm en kil tegelijk zwijgen wij…

In vliegtuigen hoeft geen piloot meer mee, De luchtmacht heeft tenminste stoute plannen Om haar machines niet meer te bemannen - Misschien voor de NS ook een idee? Want net zoals de onbemande kisten Denk ik aan treinen zonder machinisten.…

'Huishoudelijke witgoed apparaten waren onrepareerbaar en goedkoop dus, eenmaal stuk, wierp men die op een hoop: op die machines na, is 't hier verlaten' 'De Mensheid stikte in zijn afvalstroom' vertelt E.T. tot slot 'I'm coming home...'…

Helaas, die Coenraedt is er even niet, Vandaag zal ik het van hem overnemen, Zijn plaatsje wil ik ook voortaan wel claimen, Het gaat me best goed af, zoals u ziet. Dus veel plezier met wat ik voor u typ, Tot woensdag weer. Ik schakel uit. Biep-biep.…

Je dagelijks op beduidende wissewasjes vast te pinnen in bijkomend bedekte termen van alles in de haak horen; diep niet te willen draaien alsof machines ergens binnen, in je hart je eens om riten uit de grote hoop naar voren.…

wat nog hangt in de oude fabriekshal is de leegte maar nu zonder het gestamp van zware machines een verlaten overall hangt eenzaam aan een roestige spijker 'een symbool van verlatenheid' het laatste teken van leven is misschien wel 't jonge berkje dat zich heeft genesteld in de scheef hangende dakgoot…

overal vlijt de natuur zich tegen mij aan maar in de stad ben ik er ver vandaan tussen wat ik eet en zie bevindt zich dan een muur van menselijk vuur modificatie, emulgatie, plastificatie machines, doder dan steen scheiden mij van stinkend veen als had ik alles maar te leen alles wat ik zie menselijke hand en been alles voor mij bekeken…

Als banden geplakt zijn, de wedstrijd gewonnen of gedaan de ballonnen gehangen, de machines gemaakt, als het stuk geschreven, het eind gelopen en gewacht dan, ja laten we dan iets doen aan die vermoeide handen die benen, de spieren vooral, aan die geest die zoekt en verbeteren wil ja laten we daar iets aan doen en warmte opzoeken bij elkaar…

zij aait water vingerkes hoofdje vol dromen springvloed kent ze niet onweer nadert blikken machines razen de woekerwolf wacht lacht want zij zal welkom zijn klemmende kaken de schaduw valt reeds over haar veldje haar plekje op de wereld wit en schoon en nieuw aan het zoute water hoofdje vol dromen…

ik hou zo van machines, zegt ze, van die grote bouwmachines maar het mooist vind ik de klokken waarop de schafttijd aangegeven staat dat al die mannen dan op opgelegde tijden hun werk ter zijde schuiven naar koffie en hun boterhammen grijpen en in volle gelukzaligheid gaan zitten wachten tot zij weer verder mogen, na nog een laatste sjekkie…

Vraatzuchtige machines slaan gapende scheuren in de flanken van de bergen om Granada, de stad waar statige buurten gestadig groeien op de korsten van het gewonde landschap. Wat steenworpen verder liggen in koele grotten de oudste huizen van Europa: Barrio Troglodyte, waar het licht al duizenden jaren in perfecte stilte balanceert.…

Als ik niet onderweg mijn zware rugzak had gestald bij 't oud papier, verroest gereedschap en machines en niet mijn kaartje had verscheurd, als ik niet onderweg mijn loden jas had uitgedaan en aan een boom gehangen had met slechts twee kale takken en niet mijn sleutels had verbeurd, dan zou er eelt zijn op mijn ziel en kale plekken in…

Ik ben een man, waar is mijn speer Ik mis de oude rituelen Zie hoe de jongens zich vervelen Ik stel me met een boek te weer Als ik het voor het zeggen had Dan stelde ik weer in de riten Machines kunnen zo verdrieten En de kantoortuin maakt zo mat Een ruimte om te mediteren Een plek voor zang, dans en lawaai En elke maandagochtend zweten…

de zon heb ik voor je gekocht met een goudgele maan en het zilver van sterren een handjevol zee kreeg ik mee om het begin van de dag in stilte te dopen langzaam gaan alle ogen weer open klinkt het gezoem van machines die lopen is dit nou de wereld die steeds maar blijft hopen dat de nacht ooit voorbij gaat en niemand zon…

De ochtendspits rond Utrecht wordt weer lijden De vrachtwagenchauffeurs zijn opgehitst Tot twaalf uur zal geen mens worden geflitst Want iedereen zal langzaam moeten rijden Wie vecht er nu voor volk en FNV? Was Rutger Hauer maar onze premier!…

Er klinkt geen hamerslag er klinken geen machines Er heerst geen bedrijvigheid elke dag valt stil De werf ligt er verlaten bij kranen werkeloos laten hun kop hangen onderhuids het verlangen weer aan de slag te gaan de hamerslag op de huid van dure schepen de maten aanleiding de werf te sluiten Nu ligt het werk stil…

Europa, Azië, Afrika - ik verzamel continenten werkgewijs - ik wijs toerisme af en waan me werker in een wereld die naar rotting stinkt ach, hoe mooi de sterren, hoe onbedorven de planeten waar nooit mensen waren met machines die aarde vraten, wateren ontvisten en vergiftigen, ja voordien 'k zou me moeten schamen, 'k zou zoveel excuses…

gereinigd woorden zijn steriel zusters knippen scheren en joderen een groene man die lacht het mes dat wacht en zonder spreken snijdt de huid tot helften splijt vrouwen zuigen het verboden vocht stromen dat niet mocht vaten worden afgeklemd stilte is al overstemd door het ruisen van de pompen bloed wordt levend opgedronken machines…

gereinigd woorden zijn steriel zusters knippen scheren en joderen een groene man die lacht het mes dat wacht en zonder spreken snijdt de huid tot helften splijt vrouwen zuigen het verboden vocht, stromen dat niet mocht vaten worden afgeklemd stilte is al overstemd door het ruisen van de pompen bloed wordt levend opgedronken machines…

De smalle straat de meidoorn heg het werkhuis met machines, wipzaag, schavelingen de varkensstal de boomgaard met de pruimelaren overheerlijk ijzige winters en azuren zomers waarin oorlogen som kwamen onverklaarbaar tot ze ook weer gingen auto's voor het eerst verschenen roestten als in dromen reden zich vermenigvuldigden en…

'zou ik ze zeggen de stakkers op kantoor en hun machines. vertrok dan monter naar steden met namen als Stockholm, of Kopenhagen om daar dronken onder bruggen mezelf en naasten te schande te maken. er is een woord voor zo'n besluit maar het is Russisch en dat spreek ik niet.…

Het koren moet van het land De boeren doen dit niet meer met de hand Grote machines worden ingezet Op de boerderij, iedereen vroeg uit bed Een stoffige wolk hangt boven het veld Opschieten, er wordt onweer gemeld Al die bedrijvigheid brengt ook gezelligheid mee Even snel samen een kop thee Als alle koren is geoogst, pikken vogels nog…

Op de laatste dag van september begonnen de machines te ratelen. Zij vraten gangen in het maïsveld en legden huizenstroken bloot. Als reuzeninsecten gleden zij onstuitbaar over de akker. Een vreemde angst zocht langzaam zijn weg in mij: zou na het verdwijnen van de geelgroene stengels de wereld aan mijn achterdeur nog herkenbaar zijn?…

Ik weet niet waarom we rennen ik weet niet waarom alles dendert Ik wordt snel in een jas gewikkeld als we landen in een vreemde kou Ik snap de mensen niet ik ken de machines niet ik ben verloren net als mijn vader ik ben mijn moeder kwijt en hij ook we zijn op weer een nieuwe plek maar weer niet thuis Ik wil alleen maar terug…

De machines staan op nul, geen metertje slaat verder uit, als de tranen onmerkbaar langs haar hele lijf lopen, zij met trillende handen de zo geliefde ogen voorgoed sluit. Vaarwel mijn liefste.…

De talloze beeldschermen verpesten mijn onschuldige ogen en maken mij onbewust tot een harteloze robot met nare grijptentakels, zoals die lullige machines op de kermissen. Heb je prijs? Dan baal je als een stekker. Immers, slappe troep met nepsoepballen. Om te kotsen!…

Groene kamers van verdriet het eindeloze wachten in angst en onzekerheid leven, hangt daar aan draden het eentonig piepen machines met lichten blauw, rood waar pijn in kreunen de werkelijkheid benaderen bleke gezichten, blauwe lippen weg van licht in nachtelijke schijn gedempte stemmen vol van rust waar tijd en plaats niets…