2662 resultaten.
tikje ondoorzichtig
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 596 wolken
en wat grijs
tikje ondoorzichtig
de zon wilde wel
maar scheen toch
heel voorzichtig
een matte sfeer
iets te benauwd
alsof je adem
dubbelvouwt en
niet naar buiten
lijkt te komen
we zijn er allebei
de bank is vrij
jij kent de plaats
wijs mij de bomen
waaronder we de
andere wereld dromen…
Hij zond de Hond
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 91 hij werd geliefd hij werd verguisd
omdat zijn boodschap
tegen de menselijke aard indruist
zijn leer behelsde liefde trouw genegenheid
daar was en is menigeen
nog lang niet toe bereid
kerken produceerden diverse leren
die zich heel menselijk in gedaanten
van oorlogen tegen elkaar gingen keren
van alle voorbeelden die hij aandroeg
en die…
verstrikt
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 615 hij wilde
een vriendin
om mee te praten
zij wilde
enkel met hem naar bed
hij had
geen interesse
in haar maten
toen hij haar meenam
naar zijn flat
en als hij
na heel veel wachten
zijn verhaal wel wil vertellen
ligt zij naakt
naar hem te smachten
met de maan
achter lamellen
als hij plotseling
wakker schrikt
met naast hem
een lege…
Bestaan
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 632 dagen zo donker, nachten zo lang
maken soms een beetje bang
`n eenzaam gevoel, een droevige gedachte
geen enkele troost die men kan verwachten
geen naaste vriend of goede maat
`n innerlijk gevoel van alleen maar haat
keer om die haat in liefde en begrip
maak van je bestaan een heerlijk bezit…
Dienstweigeren
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 327 Al zullen al mijn maats mij wel verguizen,
Mijn uniform gaat spoorslags van de baan
Ik kan niet steeds zo'n aan- of veldslag aan
En weiger verder dienst op Hoorn-Enkhuizen
Ik ga van blauw naar legergroen, dat scheelt
Omdat je daar alleen maar oorlog spéélt
--------------------------------------------------------------------
Het treinpersoneel…
Droom ?
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 809 Een uitgestoken hand
vingertoppen geraakt
violen in mijn hart
doen snaren trillen
een rilling bij het zachte
bespelen van mijn zinnen
laat een cello weerklinken
mijn ogen dansen op de maat
de zachte minnezang
een krans van sonnetten
teder, doch vlammende
overgave als opus
het smekende geluid
van een enkele saxofoon
doet mij beseffen…
IRAKKER
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 811 Een zelfmoordterrorist deed zijn beklag dat
hij zijn kebab-hap vaak rap in de stad at,
nooit sportte daar hij aldoor op zijn mat bad
en dus een té dik lijf voor de Jihad had
daar hij al opgeblazen op zijn gat zat.…
Bezinning
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 775 hij die met gebogen tranen knielt
kent kwelling en geluk in gelijke mate…
verdwaald
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 900 verdwaald is de dichter in zijn eigen woorden
op doorreis in zijn zinnen in het gat van donkerte
traag in maat van onvertrouwen in vreemde drang
kunst gekweld in kruising van esthetica
missend de elementen van zijn kunnen
in scherpe scheiding van zijn schepping
er valt niets meer te vullen in de gapende uitgestrektheid
je schreef…
KOUDE ADEM
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 282 Herfst laat
z'n koude adem
over aarde gaan
Maakt ruim baan
voor
koning Winter
Aarde minder op
met zon
dan maan
Bomen ontdaan
van al z'n blad
van alle luister
Zelfs tot gefluister
niet langer
in staat
Herft neemt winter
al de maat
krijgt ijskoude vingers.…
maakt zee
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 197 vandaag maakt zee mijn ver verlangen
geen speelse bron van vrolijkheid
of vrijplaats voor een klaar bestaan
eerder geeft zij de maat aan mijn gedachten
decor van bakens in mijn hoofd
op 't ritme van de eindeloze deining
voor mij spoelt rustig ruisend water
niet opgezweept door straffe wind
over het strand de troost
van eindige oneindigheid…
oase voor de vogels
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 242 wat een plezier om de
vogels te voeren
ik dacht zelfs een duif
te horen koeren
slechts een klein
stukje van onze stoep
is sneeuwvrij voor
de gemengde vogelgroep
voor alle maten die
er duiken en dalen
is er plaats genoeg om
hun eten af te halen
als de vogels er zijn
en zo gretig gaan grazen
is deze plek zogezegd
als een omgekeerde…
Je lachte ja
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 118 ik fluisterde
het is nooit of nu
toen wij onder
de paraplu in het
gutsend regenwater
huiswaarts liepen
je keek me aan
zag je ogen voorzichtig
heen en weer bewegen
gevoel nam ratio
eens goed de maat
in doorslag geven
je lachte ja
suste mijn gefluister
met een kus die het
hele universum sloot
toen ik dieper
in je mooie ogen dook…
Verduisteren
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 159 Ik klop op de deur maar hoor je niet
laat steevast de zorgen op de mat vallen
die ik met een grote boog ontwijk
kijk de planten aan die smachten naar
water richt terstond mijn blik naar buiten
alwaar een vogel balanceert op de golven
van de muziek, groeit er jaloezie op zijn
verworven vrijheid, daar ik het heremietenkleed
heb aangetrokken…
Jij schrijft zo mooi
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 239 jij schrijft zo mooi
zo stilletjes teer
lichtende sterren
leg je in een droom
voor mij
op aarde neer
slechts de vlinder
van de nacht
mag vleugelruizen
en mijn hart
ervaart het goede
dat wat het had verwacht
ik laat iets vrij
van de geslotenheid
jouw levensverhaal
het draagt mij verder
polijst de matte randen
rond mijn innerlijke…
Gelijke tred
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 122 Laat geen onkruid zich vertonen
In de voegen van de stoep
Van nette burgers die willen wonen
Zonder hinder van deze troep
Dat het zich zal voegen ten bate
Van wetten en regulering
Van de verdeling in gelijke mate
Tussen tegels zonder speling
Waterpas en keurig in de rij
En haal ons niet uit goede doen
Schik je naar onze maatschappij
Stel…
cyclus
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 91 hij las
een leven lang
het purperen boek der kennis
het groot geheim
gespiegeld
in het zwart van zijn pupillen
hij zocht
het brandpunt
in het pentagram der wijzen
de tekens spellend die de maat zijn
van het onbegrensde niets
het antwoord
vond hij in de dood:
wisseling van worden en vergaan
van iele leegte
en steeds herbeginnen…
Het was in mei
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 495 Dat regen mild over matte ramen stroomde.
Het uitzicht, vrij gemaakt in luttele seconden
bestreek niet meer dan een wild begroeide muur
Het was in mei
Dat laatste verweer van vogels.
Het vreemde vuur dat meer dan die muur verteerde
in luttele minuten, ontbeerde de stad
alles wat zij liefhad.…
Vooravond
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 142 de hemel duikt ineen
wegstervend blauw
tot witte streep wolkenloos
een merel zingt, hoewel
de klokt springt
zeven jaar voorbij
de schemer overvalt
overweldigend
en ook in mindere mate…
wensput
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 102 mocht je hem vinden
en munten dragen in een oude buil
werp ze, gooi ze kringen makend
in een roerloos oppervlak
en sta er stil voordat
het dak zijn spanten kraakt
de voordeur sluit
de mat zich naar een voetveeg buigt
met open handen
gericht naar de zon ontvangen
wat de waarheid weet
mijn zonnehoed draagt gaten…
XXXIX - wereldse bruiloften - 1926
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 383 rotterdam fluit bruid
vier november bloemt bruiloft
flipse in vleuten
op monmartre
wordt een schildersezel
portretschilder
afgekeurd voor vlieger
een trouwe broer in new york
vliegveld eindhoven
aids bevlogen
longontsteking na berlijn
dublin weerloos
dubbele boedel
bij loenersloot kruist de angstel
met twee maten…
achteloos punt je de roos
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 2.026 messen blinken
staal kaatst woorden
die raken zonder
zichtbaar te vermoorden
werpen met venijn
een blik vol haat
haar krijg je wel klein
want je kent geen maat
achteloos punt je
de roos, naast het
trillende lemmet bidt
zij wanhopig haar gebed
je hebt het mes
er in gezet, het zal
snijden, zonder bloed
is er geen scheiden…
Ton sûr ton
netgedicht
2.0 met 51 stemmen 153 in laagjes lucht
verpak jij
emoties die ieder
in een eigen kleur
uitkristalliseren
jij bent geen toverbal
maar kent wel
de magie van
onderscheid en
harmonie in het
ton sûr ton van
menselijke degelijkheid
het fluïdum geeft
zachtheid in een
huidreactie die lijkt
op lenteraken met zon
en regen om voorjaar meer
vruchtbaarheid…
LOOK-A-LIJK-SCHOUWING
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 755 .
---------------------------------------------------------------------
Ondeskundige schouw-artsen zien regelmatig een mogelijke moord over het hoofd bij hun onderzoek van een onnatuurlijke dood … en … De politie Twente heeft zaterdag menselijke lichaamsdelen aangetroffen in het Twentekanaal tussen Hengelo en Delden.…
gevangenissen voor de zachte criminelen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 797 Het menselijk zwerfvuil van onze maatschappij
Afgeschud tussen spijlen van beton en staal
Die het laatste greintje lieflijk tikken
Van de reeds verdorde harten bijten
Staal en papier in één kooi gemalen
En in de benzine van pis en wanhygiëne
Kan één grijze vonk van een gebaar
de geest tot de explosie drijven
En moeders kunnen enkel…
Glinsterden zielenpijn
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 57 druppels stroomden
droomden vroeger in
hun grijze ijle vlucht
glinsterden
de zielenpijn uit een
hoog bezwangerde lucht
de sluizen van
hemel stonden open
om alle zielen te dopen
voor even
weer helemaal alleen
in menselijk herkennen
zij gleden langzaam
versnellend er heen
de bekende plek
in koesterend contact…
WOUD VAN DE DOOD
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 263 zandige paden
Door een droge sloot
Langs kadavers vol maden
Het bruine, droge gras
Is reeds lang verdord
Een uitgedroogde plas
Bewaakt een verlaten fort
Een oneervolle naam
Siert dit dorre oord
Een twijfelachtige faam
Waar de natuur wreed ontspoort
Het woud van de dood
Een woestijn vol ellende
Die elke minuut vergroot
Door onze menselijke…
Bij de dood van een broer (1950-2005)
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 2.380 Vergeefs torste je
grootse idealen met je mee,
maar alles viel terug
verpletterde je
met een gewicht dat
niet menselijk meer was.
Je elan is nu gedoofd,
zwart ligt het op je ziel.
Het vuur dat in je woedde
en vol heeft verteerd
trekt genadeloos verder
naar contreien die
buiten ons bereik liggen.…
clowns
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 539 achter maskers van weemoed spelen clowns
mijn waarheid in eenzaam spel
ontroerend ontwapenend echt
deinen ze mee op golven van vreugde en verdriet
zij spelen de ontmenselijking menselijk acceptabel
roeren in de likkepot van mijn emoties
ontroerend ontwapenend echt
ontmaskerend en spiegelend
leven zij op grote voet
halen zij dikke rode neuzen…
sterfelijke vrijheid
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 359 ik schreeuw mijn armen
rond de geknotte wilg
en laat tranen
de kronkelige groeven volgen
als lijdensbanen
van verdriet in de avondstond
mijn knieën knellen de stam
opdat ik niet val
vraag me af hoe het komt
dat mijn menselijke vrijheid
bijvoorbaat sneuvelt voor
een diep geschapen dal
alsnog zak ik traag
en schreiend neer
de nagels…