Alle inzendingen over Merktekens van de ti

In die matrix speelt de zon met zijn onbegrense vrijheid, boort gaatjes in de eindigheid zonder zich voor de herkomst van de waarheid te verantwoorden, merktekens van de tijd kleuren holle spiegels donker waarin we kijken,vertekent het oordeel van de werkelijkheid, een monoloog van herkenning en aangeboren spijt.…

(fine) (rust) Mi mi mi mi fa, Mi mi mi mi re, Mi fa mi re TI la so la so fa MI RE, (rust) Mi fa Mi re Mi mi! (rust) Ti ti Fa fa La la Mi mi, Ti ti Fa fa La la Mi mi, RE mi FA so LA TI... (rust) Ti fa RE! (da capo)…

Vloeibaar en open worden merktekens van nieuw geestelijk vuurwerk.…

Ik heb mijn huid beschilderd Met symbolieke plaatjes Zelf gekozen Gevuld met pijn Om te herinneren Wat er was Het met me deed En dat het nooit meer Zo zal zijn Merktekens Uit het verleden De ene klein De andere groot Ik koester ze Al vele jaren Mijn leven lang Tot aan de dood…

Verzinning, geef mij je woorden terug, kwetsbare huid van perkament, een lege windbuil op de rug, om inzichtelijk in te lijven op de blindheid op papier, het is me aangepraat misschien, blinddoek tot het zoveelste einde, streven naar de juiste strofen waarvan ik de inhoud nog niet zie mij op de private tekst verlaat, het ene verdicht…

Dragende krachten die mij omwentelen Giften mij toebedeeld Ik neem jou aan Wat ik jou geef komt uit mijn hart Blauwe hemel doordrenkt van geluk Terwijl de zon ons kust Voor altijd ben jij de mijne Net zoals die twee Voortgekomen uit liefde Anoha yeha-noha è ti mèjeje Ashani…

Geslagen merktekens van ’n onvrij voorgeslacht, erfenis van angsten in mijn ziel gebrand Diepe waters verken ik door stroming meegesleurd, op golven berijd ik mijn grillige levenszee Patronen geweven van draden van onmacht, in de stof van mijn leven strijk ik de kreukels glad…

Dat meldt de anticorruptie-organisatie Transparency International (TI) in de Bribe Payers Index 2011.…

Hou mij toch vast laat me gevangen zijn heb mijzelf volledig in de hand en val in snedes uiteen brand merktekens in mijn bruine huid druk pennen door vlees smeul door onder as bedekt als sneeuw de donkere warme aarde met gras geel verdroogd groen in de wortels…

de vogelman sprak niet over liefde wilde niet dichterlijk zijn hij was niet blij met een gebroken strik met de ontkomen bijna dode sijs de vogelman was niet uit op doden leestekens wilde hij nalaten sporen achterlaten het gevederde van zijn merktekens voorzien de vogelman god in het woud de ziel gevangen in zijn eigen strik…

ik heb geen armen afgehakt of benen afgekapt van al wat leeft ze nooit met dood bedreigd of stil gezwegen in negeren van hun tijdelijk bestaan ben met ze omgegaan als vriend in het verweven van ons leven tot geschiedenis de getuigenissen zullen nooit verloren gaan in zand en steen van aarde zullen onze merktekens blijven staan…

Nieuwgeboren licht stralend als de zon liefde zo klein uit twee mensen geboren welkom schoonheid in ziel Leef geborgen en veilig onder de vleugels van Ashani en mij dronken van liefde en genegenheid Yanoha è Ashani tò óhana ti mèjeje Welkom in onze armen moge de zon jou goed gezind zijn en de hemel jou kussen.…

Onzichtbare lente heeft kussens geschud, berustende sneeuw in ochtendgloren. Hakblok, de warmte gesloten in de aderen van een bedrieglijke zon. Brokstukken van tijd, bottende knoppen, zaaigoed van ademende sterren. Weerschijn van toekomst, streling van bekentenissen bekleed met woorden. Tijd vergelijkt zich in versgeaarde wegen…

de merktekens zwemt hij fataal voorbij eindeloze kringen draait hij, eenzame eenzaat tussen lotgenoten die eindeloos kringen draaien. als zij toevallig kruisen -amper een rimpeling- zijn ze reeds voorbij achter blinde ogen zwemt hij: duisternis blijft hem bespaard…

puinkegels van ontgoocheling etsen lijnen in de wanhoop van het desolate braakland tussen de oevers van de horizon merktekens op de weg van nergens naar nergens in elk brandpunt doen bundels divergente banen een poging parallel te blijven en zelfs te snijden maar elk kruispunt vormt een nieuwe puinhoop alleen het nulpunt op oneindig…

Vandaag ben ik even helemaal stil Denk ik terug aan de jaren tachtig De Post-trein was destijds oppermachtig De TI-Raleigh-ploeg maakte het verschil Door het raam dicteerde Peter zijn wil Mijn helden luisterden dan aandachtig Dit ploegenspel was werkelijk prachtig Ik zag toen de koers door een roze bril Op de pedalen als idioten Ze reden…

De aarde is een zeldzaam beest met een gelooide huid gedierte in z’n pluizige beharing z’n wetenschap te ontplooien straffeloos ronddrijven langs de kantlijn van de evenaar geen soort vertrappen onder beide polen van de zon haar leegten te verwarmen spiegelbeeld van ‘zelfzaamheid ‘ gemaakt in de scheertijd van de maan om nieuwe merktekens…

Ik hou veel van je Ik hou veel meer van je Ik hou van je mijn dochter Ik hou veel meer van je dan van mijn eigen leven Te quiero doctor Margarita Estoy tan orgulloso de ti No, porque eres una doctora No, solamente, porque eres una hija de mi...…

Tijdschokken van voorbijgaande aard, stuwen beken bloed door de beddingen, slagaders in hun strijd, we plaatsen merktekens die zullen eroderen door de jaren om die om te zetten in woestijnen van zand, gerangschikt in de archieven van het hart, mijlpalen hebben woorden nodig, hoe vaak zeer ontluisterend om de ontstane leegte in te vullen…

ik zie hoe ze struikelt over merktekens van tijdloosheid telkens weer haar handen rauw opengehaald aan de scherpte van uitgestulpte rotsen kijk, zeg ik daarginds verwaait de nevel boven de vallei daar droomde jij het kind op bonte bloemengolven daar speelde nog de naaktheid in trouw beschuttend groen totdat de…

hem, de Dalai Lama, in een bad van zen en lauwe prana in zes Gnossiennes en in Gymnopédie Als Sander een cd speelt van de maker van Tosca met Cecilia Bartoli zie ik Giuseppe voor me, ja ook die, want Verdi is een diehard Kringloopkraker Speelt Sander zondagavond met plezier dan hoor ik weer de Scala di Milano Luciano Pavarotti ti…

benauwen Ik pas in geen ervan, ga erdoor snauwen Ik stik, ben tegen dat classificeren Poëten, ga ertegen protesteren Hoed je voor labels,hoed je voor de klauwen Van Teveel Onderscheid, dat gaat berouwen En splijt in wij en zij en ja dan scheren Die voor je 't weet als hongerige gieren Over je kooi om je er uit te sleuren Gedenk de merktekens…

Onzichtbaar zijn in de berg van middelmatigheid En toch die bijna sacrosancte drang dichter te zijn De onbenoembare dingen willen vangen in een dodelijke strik Zwarte merktekens krassen op muren van beton Een Medka getekend tussen de werelden De liefde blijven oefenen met potlood en een beetje gum Droeve woorden dopen in…

Op de zandweg glimmen bruine bollen, geboren uit de darmen van het rijdier. Aanstaande geschiedenis, vol vertier of schrik, schuilt in die geurende drollen. Een paard nadert, begint bang te dollen. Plotselinge waarschuwing toont zich hier: "Al mijn eigen pad, onder streng bestier," kwam uit een ander en vreemd ros rollen. De liefhebber…

poort als de lucht door zware wolken wordt stuk gesmeten het is een zware deur die naar de einder open gaat als zomerwolken boven de aarde staan wie bouwt zo iets een lichte singel van hoop om bouwland te beschermen om ergens met een auto te komen of is het hoger een plan van een god die weinig van zich laat merken maar stil merktekens…

grond gedeukt, in kalk verstrikte horizon, een zon die aan de hemel likt, cypressen , metaforen van groen, geërodeerd om een droge dorst te lessen, stilte van gehooide akkerland, mengt in het gedruis van cicaden, een bedwelmende achtergrond op het grafschrift van dorpen op de grens van vers gedolven licht, spuwt erosie en tijd hun merktekens…

ondergaan verbleken schaduwen op de voorbestemde weg in mijn tijd en ervaring zijn ze langer rekken zich uit in het voortbestaan het lichaam verliest aan kracht, de lichten wordt milder, transparant in de rimpeling van water door de warmte van de huid ingebed , de tijd houdt me in z’n greep en wijst mij met zijn adem aan als ik de merktekens…

een zuivere speeltijd van het leven. herschept het verlangen naar een zwervende bruid die mij in haar val heeft gelokt het zwijgt, maakt stil, de dagen worden diffuse zijn mijn sporen kwijt, ik zie hun schaduwen in spiegels die om meerdere ego's strijden, in het uur van de uil die naar zijn schuilplaats vliegt, zijn residuen merktekens…

veel sneller dan ik dacht het laatste spel doet zeer pijn omdat ik niet meer spelen mag spelen is als een refrein in strakke melodie van regels octaafje lager en de spelers worden klein bassen dreunen tonen kreunen in mineur de spanning weg dit spel verwatert in verlies hoog spel gespeeld door gokkers haalt woede en agressie onderhuids merktekens…

Cen-ti-me-ter na cen-ti-me-ter Voorwaarts en zeker terug Eerder langzaam dan vlug 6. Positie is belangrijk Voor de duivel, niemand bang Misschien wel de Guardian Angel Die zichzelf geenszins verrast Slechts beschermt, oppast 7.…