Alle inzendingen over Mijn eigen mythe?

Ik ben Blodeuwedd, gevormd uit bloesem van Brem, Eik en Moerasspirea overtref ik elke sterfelijke vrouw in schoonheid en sierlijkheid. Gwydion en Math, magiërs maakten mij om de lusten van Llew te bevredigen; hij huwde mij, nam mij als seksslaaf, huissloof, speeltje, ik was een sieraad aan zijn zij. Ik beleefde donkere dagen in Mur…

Ik wandel over kronkelende wegen, ik ben op weg naar jou. Loop door felle regen, en ook door bittere kou. Ik heb nog vele zorgen, maar weet van wie ik hou. Ik ben op weg naar morgen, ik ben op weg naar jou.…

Ik kom graag bij mijn 'eige' bij mijn 'eige', eigen ik ik kan het heel goed vinden met mijn 'eige', eigen ik Maar 't allerliefst ben ik me 'eige' bij jou, ook een 'eige', eigen ik jij leeft altijd in mijn eigen met een lach en met een snik Dus ieder eigen en ook samen het ultieme wat liefde biedt door steeds ruimte te geven…

het is geen sprookje maar een feest als ik de illias en odyssee herbeleef met cerberus de styx zie stromen als plato over liefde dromen pilaren weer kan raken die hemelbogen dragen van tempels vol cultuur nog zingen de sirenes als het zonnevuur in rood verdwijnt plejaden langzaam lichter worden en de mythe weer verschijnt…

Indoctrinatie is gelijk een pijp kaneel Elk zuigt eraan en krijgt zijn deel Maar om de vooroordelen te vergeten Heeft menig goed mens zijn hersenpan gesleten Het wordt je met de paplepel ingegoten Menig medemens wordt zo verstoten Doordat men zich afsluit in enge kringen Waarin helaas mensen vaak onrecht begingen Het eigen woord is waar,…

ik cement met steen en zand fundament in dorisch zuilen jij pilaart arcadisch vrij kent in slanke bogen het verschuilen samen tempelen we de griekse mythen keer op keer en parthenonnen weer ik ilias als jij odysseet met de cerberus alleen de styx brengt charon en mijn rust…

de dood ervaren is een mythe omdat niemand er ooit over heeft kunnen schrijven voor mij als dichter een enorm literair gemis zo blijft leven en dood vooralsnog omgeven met een mantel van mystiek een vorm van onbeschreven raadselachtigheid wellicht…

bevangen in een oogverblindend verlangen Naderen we worden we schepper van een mysterieus web wederzijds verankerd met een zoet gefluister om als één enkele hartslag ritmisch elkaars lichaam te doorkruisen wij, volgens tastbare dimensies zintuiglijk bestempeld, beschilderd door speelse vingertoppen vurig vertellend een passionele mythe…

Verticale speren trillen - mogelijkheden en mythen - in de krater van het oor. Het moment in een Bachcomputer. Kolibri's in zeepbelhuid hangen roerloos in het brein. Parthogenese. Con- en destructief. Schelp en schroot. Hummingbirds. Brain-hovering. Plausible near realities. ------------------------ uit: 'Indras', 1973.…

Caro Emerald, haar nieuwe song : I belong to you dit heb ik er van gemaakt ik luister naar het gefluister van de nacht wanneer luchten zwart zijn, vol wanhoop ik vraag de zon om de maan te vertellen over ons twee uitgerekend ik… het nagenieten dat eeuwig schijnt te duren …zie ik in uw glimlach en in uw ogen, waar liefde uitstraalt…

‘De grootste stommiteit, dat moge klaar zijn als een klontje, sinds Jaap door eigen kogellagerspervuur werd geveld. Van ’t hele veld met voorsprong ‘t onnozelst, cru gesteld.’ Het treft hem als een trap onder ‘t tóch al zere kontje.…

Geen mythe of wildwestverhaal is het wat ik ditmaal opschrijf. Ik klauter uit een krater, kaal - de zon brandt op mijn dunne lijf. Ik roep een zin. Het klinkt te schraal in het omringende gewelf - ik heb geen schim of filiaal - ik ben vandaag alleen mezelf.…

Ze komen niet met velen gaan alleen tegen hun mythe in lopen zij rond op zoek naar rust zichzelf teveel geworden breken zij uit op weg naar nieuwe horizonten gaan zij rechtstreeks op ongekende doelen af ze weten slechts van leven niet van dood het in hun schoot ontstane kroost leeft met hen mee de einder lokt ze zijn hier niet…

maar hoe kijkt de toekomst terug door eigentijdse vensters naar deze tijd waar de eigen waarden als mythen liggen opgebaard?…

geloofd geprezen zij onze hoog ontwikkelde beschaving waar zij gloedvol kolkend voorziet in vloeiende laving door groene wezens van oudsher bekend van mythen sagen eeuwen met succes ontkend door hele legers hypocrieten wij doelen op verse aanwas van gretig gulzige grieten met klassieken vrij opgevoed in niet te staven oplagen…

Op Ragnarok ontwortelen de bomen Er zal geen ster meer aan de hemel staan Sköll vreet de zon op, Hati neemt de maan Ja, zaterdag, dàn gaat 't er van komen! En wij vergaan met heel de kosmos mee Maar ach, misschien heeft Wickie 'n idee…

je ogen spreken honderduit over kabouters en kastelen je stem zingt wind in stormachtig vlagen fluistert mythen en huilt sagen je handen bouwen sprookjes om je heen waarin altijd een engel verschijnt je voeten dansen op de muziek in je hoofd je lach vangt een denkbeeldige roos ik blijf naar je kijken heb je helaas nooit kunnen bereiken…

in kaarslicht krult de werkelijkheid raken vlammetje aan mythen sagen en legenden leesbaar in hun rode hart het geel verwarmt een ander vlak soms zichtbaar in kabouterpad waar feeën dansen en met gnomen en kobolden sjansen dit sprookjesachtig gaan is voelbaar bij een volle maan als de kaars gaat walmen en gesnoten wordt dan geurt en…

maar mijn mythe is dat ik een gewone vrouw ben een moeder van twee die soms een gedicht schrijft voor wie ik liefheb en voor wie ik haat verbaasd, dat ondanks de stem die mij zachtjes riep ik vastgebonden blijf aan de tijd waarin ik leef op de mast van mijn eigen spookschip.…

landschap van sterrenfonkeling sluimerende bomen bergtoppen in mist gehuld landschap van gekleurde wolken moedeloze hemels drager van mythen en sagen landschap van haver en rogge eindeloos ontvouwen van nabije dingen en verder weg landschap was jij hier ademde jij hier niet was jij niet onbegrensd?…

ik weet van hun bestaan heb de invloed ondergaan geen luchtige herinneringen die eonen lang rondzingen begin de talen te begrijpen zij rijpen door intenser mee te kijken naar de fundamenten van hun leven mythen sagen en legenden tillen in een mystiek akkoord de dagelijkse dingen uit boven het gesproken woord eindelijk kan ik de levens…

Vluchtige nimf, waarheen zo snel? Galathea, wacht u wel, dat uw vlechten niet en hechten met haar opgesnoerde goud* onder de takken van dit hout. Wakkere nimfe, wendt en ziet eens terdeeg van wie gij vliedt, sneller dan de herten van de honden, die ’r* met open keel volgen tot hun achterdeel*. Immer* en volg ik u niet na met begeerte…

tot aan Athene weerklonk haar stem oogvijvers verzonken in het smalle waterlint ook dat bezat een brede bron van geesten fluisterend tussen de rotsoevers door maar geen blik op haar porseleinen gelaat voor altijd sluipt ze nog achter ons aan -------------------------------------------------------- Echo, een nimf uit de Griekse mythen…

Ik verheug me op deze vracht Mijn blik valt op haar lippen Straks zal ik ze openen, mijn Loon nemen Als ik de aanlegsteiger nader, Doemt hij op uit de mist, de Bourgondiër alias schout alias Matroos, regent, schoenlapper En kruisridder Ze wordt verwacht, de dame Alias marketentster, alias Jonkvrouw, alias boerenmeid En bloemenventster…

Ze rees op vanuit de zee Bruisend; Aphrodite Ik doe er mijn voordeel mee Dank, dank aan de mythe Zacht neurie ik het ne me quitte Pas van Brel en kirt ze mee Weggeëbd; de laatste wee Leidend tot een rite Het golft en vlokt rond beiden Dit kerstent elke heiden Preek ik die juist beviel Nee, niemand kan ons scheiden Nu we op de baren…

Haar dromen overvleugelen de adelaar meevliegend over de horizon eindeloos in verre verten Vrij als de schaduw van de wolf fluisterend in de wind ogen donker met glans van een panter Eenzaamheid haar noodlot Windwhisper Zij die fluistert in de wind…

Een bloeiende sinaasappelgaard gloeiend in het oranje eerbetoon overgebracht door de wolken boven een veel te hoge horizon Ergens daarachter een dansende Medusa Vurige slangen, wijds uitgewaaierd, hun veelstemmig gebed diep galmend hun honger verzadigd of vergeten Het blinkend schild blijft achter op weg naar haar beeldentuin ondanks de…

Je stamelt sorry, voor je weet wat je voor ontoelaatbaars deed - een blik, een kik, een zucht, een vloek? - en duikt dan weg achter je boek. Er heerst iets onverbiddelijks. Nergens gloort hoop op Fiat lux! Je denkt: “Dat is het, ‘k heb gelogen!” Dat is het niet. Het zijn haar ogen, die blik van haar, zo zwart en zwaar, de blik van juffrouw…

Hier zit het nippeltje. Zucht... Abusievelijk Veronderstelt hij weer Dat hij het ruikt. Dus ik mag lijen dat -Hel-en-verdoemenis- Pa eens een keertje Zijn ogen gebruikt.…

1 Bladeren kolken aan de bomen ruisen als golven van de wind op zee Ik zou nu hier willen zijn als de geluiden me niet dragen konden maar de herfst voert me mee En ik reis over daden en dromen dalen en zomen Hier zo ver vandaan kwam ik in een adem en een zucht gedreven in een stilte oceaan badend in een zwoele vlucht…