inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 49.632):

Metamorfose

1


Bladeren kolken aan de bomen
ruisen als golven
van de wind op zee

Ik zou nu hier willen zijn
als de geluiden
me niet dragen konden
maar de herfst
voert me mee

En ik reis
over daden en dromen
dalen en zomen

Hier zo ver vandaan
kwam ik in een adem
en een zucht
gedreven in een stilte oceaan
badend in een zwoele vlucht

-ik wil mijn gedachten koersen
vooreerst het voortgaan mij bezwijkt-

(hoe anders de manen mennen
van paarden
het briesend herfsttij gedwee )

Maar laat er al mijn
wilskracht stromen
een en al
tot ik ben genomen
blindelings vertrouwen
voert me mee



2


Onder een grote naakte kruin
-en de paarden mij ontstegen-
druipt het zwetend loof
een rijpe tweede regen
van druppels
op mijn hoofd

Hier zal ik altijd zijn
zwijgend tellen
het kinderen spelen om de boom
en dansen
van druppels verhalen
uit het oker loof

Schrijver: Riiiv, 26 oktober 2013


Geplaatst in de categorie: mystiek

5.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 134

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
27 oktober 2013
wat 'n prachtig, kolkend, verlangend gedicht, tot aan het zwijgende tellen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)