Alle inzendingen over Mijn vinger

De klanken, die u van de vingers vloten, Als droppen rozengeur....…

voor iemand die leest met 10 vingers is duisternis geen bezwaar…

Ze heeft mij versierd en windt mij om haar vinger vlinders in mijn buik…

VOOR IEMAND DIE LEEST MET 10 VINGERS IS DUISTERNIS GEEN BEZWAAR…

en de ouderen zingen we zijn altijd we zijn altijd over de hemel vliegen vogels we zijn altijd altijd altijd buigen de hoofden en zij en zij en zij daar priemen vingers en wij wij zijn altijd altijd en zij planten de zaden kijken naar vogels en zij en zij en zij wij verschudden het kussen en priemen onze vingers maar zij en zij zijn lui…

Hoeveel vingers steek ik op? Je maakt een kind om te vergaan. Ik was er zelfs soms liever niet geweest. Maar dan, wie weet wie later naar de sterren springt, de redeloze aarde redt. Wie de nieuwe Breivik baart. Vingers, zei ik. Vingers graag. --------------------------------------------- uit: 'De man die ophield te bestaan', 2015.…

Mijn toetsenbord bleef aan mijn vingers plakken sonnetten slingeren kletsnat aan slingers de koffie die viel om toen ik die wilde pakken Ik heb van dichten nu de blaren op mijn vingers…

Met je dwalende vingers dichtbij ben ik stil en zie ik dat je mij zoekt waar we elkaar niet meer verlaten en elke scheiding ons weer doet verlangen naar vingers die we koesteren in elke wachtende stilte waar onze ogen niets meer weerstaan…

vingers een zalig gevoel wat je mij gaf Nu kus ik je koude handen in het afscheid naar het graf……

als het past in je hand wil ik alles geven je langs de lange vingers polsen in meebeleven weg gaan hier van de deur die kiert en kraakt in meebewegen…

Lacht me toe met witte tanden roze lippen lokken warm tongpunt naar buiten geglipt lichtjes krullend naar omhoog likt me lonkend tegemoet vingers woelen loom door haar daar knipt een oog twee keren Uitgestoken hand nadert traag vinger raakt vinger bij de top oog zoekt oog verlangend Mond vindt mond tong speelt met tong verrukkelijke…

je vingers laten klanken geboren worden ze kussen mijn oren…

Want nu is eerder tijd vliedt door mijn vingers heen en geen houden aan…

Het gouden zwijgen om de stilte te horen Vinger op de mond…

(haiku) de tijd glipt ons als zilverzand door de vingers voor wat het waard is…

Bij de vingers van pianist denkt men aan afgeleide zaken.…

zag het zacht toucheren van vingers hand en haar in subtiel proberen zo vonden wij elkaar in lach en ogen vooral het klein gedogen we kwamen samen proefden onze wijn pas na het antichambreren voelden we geborgen zijn…

Het is dinsdag De zon schijnt De oceaan is kalm Net als ik Ik zit in het appartement Heerlijk alleen De anderen zijn even weg Het geluid van de golven Is balsem voor mijn brein Mijn vingers dansen over het toetsenbord Buiten vliegt een meeuw luid krijsend voorbij…

De zwaartekracht van de tijd; uit de bodemloze zandloper vloeien de herinneringen weg de namen onder haar vingers de ruimte tussen de stenen en wie ze niet meer is.…

zij speelden met de vingers van mijn hand ik had ze neergelegd en uitgespreid op tafel alle ogen waren gefocust op het gebeuren geboeid door het tafereel in samen delen hun vingers liepen mee een voor een de eerste ronde steeds zonder het tafelblad een seconde alleen te laten het was een drukte van belang ieder maakte…

Met zilveren vingers raak je me aan. Je koestert en streelt mijn eenzame lichaam tot het oplicht en wakker wordt: je huid raakt mijn huid je hart raakt mijn hart…

Zij snijdt de stilte in haar hand schillen vallen voor haar vingers bang…

poging tot uitstel tien vingers trachten ogen te blinderen…

Handen had hij soms tekort maar vijf vingers aan een hand waren hem genoeg…

Hoogte is diepte, een heel diep zwart onder je – krampende vingers.…

Wegzakken en zalig Dromen tot de dageraad Me wakker maakt, Me aanraakt met haar Vingers van rozen.…

je vinger die je naar me uitstrekt leg ik voorzichtig in mijn hand, de rechter en trek hem langzaam naar me toe ik hef mijn blik, jij staat daar naakt en neemt mijn lippenrond het topje van je vinger in zich op de blik verloren in een trekken graaft tand om tand in lijnenhuid en tongen strelen nat de beet.…

een hand in de golven de arm gebogen vingers gespreid een wenk zonder lichaam en ogen schuim tart het zicht diffuus is het licht onvoorspelbaar er zijn geen passanten die mijn angst kunnen delen ik spring wil die hand vingers gespreid duik tot mijn longen gaan barsten adem zee maar haar ben ik kwijt…

nam je vingers zag je nagels lang gevijld met licht gelakt maar hier en daar onzichtbaar nog gebroken zag je hand las de lijnen van je leven ze vorkten in het meer dan jij hebt kunnen geven tastte naar je pols je hart versnelde in ons samenzijn maar voelde ook het krampen van je vingers in een veel geleden pijn…

Zolang de verf nat is schrijft mijn vinger bont overvloeiend mijn dagboek Onuitgesproken vragen tint na tint en krul in krul op het topje van mijn vinger gedoopt, laag op laag een toverbal van herinneringen die ik langzaam aflik, elke keer dat ik hun smaken wil proeven en mijn leven herlees…