Alle inzendingen over Moeders

zo kort mogelijk als ik kan zeggen: ik hou van jou.…

nooit heb ik haar echt leren kennen bij ieder bezoek was het weer wennen veel te jong ging zij heen was het pas tòen dat mijn wrok verdween daarvan heb ik oprecht berouw nooit zei ik haar ik hou van jou sloeg ik mij huilend in de tehuizen kranig overal door heen heb jij me veel te vroeg verlaten maar nu voor goed ben ik alleen.…

Moeder, nu woon ik in Niemandsland waar ik me bezig hou met nutteloze dingen….die me niet gelukkiger hebben gemaakt. Moeder ik wil dat U weet dat ik altijd een Koerd ben gebleven. Een man zonder eigen land, zonder eigen staat.…

Ze ziet in al dat woelen steeds wat haar telgen hier bedoelen Geen dief die ‘t echte gedachtenpad vandaag behoeft te stelen Leven kent al genoeg echte criminelen Een moederoog ziet waar ’t leven bedroog Domweg dagelijks in haar aardse oog. In het woud en in verre bossen in menig weide met grazende ossen in welige akkers bij de groene…

Zoals ze was zo is ze toen geworden te stuiten was ze niet ze kon zich niet bepalen haar geest miste de kracht het ging heel sluipend door er was geen redden aan zo onbegrepen als ze werd zo intens hulpeloos mijn liefde was zo grenzenloos maar kwam niet door ze was reeds weg een lange lijdensweg die was te gaan zoals ze was zo is…

als je nooit meer moeder kunt zeggen althans niet tegen haar nooit meer haar liefde kunt voelen of haar liefdevol gebaar dan ga je pas echt beseffen wat ze voor je betekend heeft en hoe het leven is nu zonder haar voor allen die hun moeder nog hebben wees steeds lief en goed voor haar want eens komt er een tijd dan ben je haar voorgoed…

Ik ben ook niet vreemd, nee zelfs heel normaal, Ik ben vrouw, moeder,oma, ik ben het allemaal!…

In het geluid van mijn woorden hoor ik de klanken van je stem die mij hebben gevormd tot de vrouw die ik nu ben geworden. Jouw zachte handen hebben mij gestreeld en je armen hebben mij omhelst, je zachte stem heeft me getroost. Jij die mij stuurde in het leven naar een evenwichtig bestaan van jou heb ik zoveel geleerd tot ik op eigen…

"Geef mij eerst mijn moeder weer!"…

mijn moeder en ik zitten bij het raam praten over van alles, geven dingen een naam over wat is geweest en zonder sentiment blijft mijn moeder moeder en ik haar grote vent wij lachen en zwijgen over niets de aanbieding van de buurtsuper gehaald op een nieuwe fiets later die middag drinken wij glaasjes rode wijn moeder wrijft door mijn haar…

Ik ken een vrouw, Ik voel veel voor haar, Zij heeft humor, Heeft nooit het kind in zichzelf verloren, En is mooi. Zij is onbereikbaar, Maar ik weet zeker dat ik ooit haar spiegelbeeld ontmoet.…

haar fluwelen stem dekte mij zijdezacht toe, ik sliep als een roos! joz. le bruyn zonnehart belgië…

Als het nog even kon zou ik graag met je praten zoveel uit willen leggen ook nog zoveel willen vragen. Woorden kwamen toen niet naar buiten, kon me niet uiten zeggen hoeveel ik van je hield woorden die ik altijd binnen hield. Ik kan je niet meer bereiken mijn armen kunnen niet zo ver reiken je bent gegaan door de tunnel van licht die…

mijn liefde is zo diep ik word weer even dat kleine meisje we liepen samen door het leven u leerde me kijken met andere ogen mijn kinderziel werd nooit bedrogen uw blijdschap was jezelf te geven kadootjes waren klein, maar o zo aardig het geluk zat niet in grote dingen het kleine, zoals bij het orgel zingen ja, u was de naam van moeder…

Ik mis je wel je kleine scherpe ogen je zachte stem als ik bij je kwam bleven je handen zacht over mijn gezicht gaan af en toe verscheen er een glimlach alsof je zeggen wilde ik weet dat het dag is in het diepste duister van je geest wist je misschien nog alles wat eens was dat ik je zoon was geweest.…

Droevige ogen kijken me aan ze vragen mag ik met je mee ik wil graag weer terug naar huis. Ze kijkt me smekend aan maar weet niet eens meer mijn naam. Ik wil haar in mijn armen sluiten boos duwt ze me van haar af, ze wil alleen met me naar buiten. Een traan rolt over mijn gezicht trek dan de deur weer zachtjes, achter me dicht, ga naar…

ons laatste uur samenzijn verging zwijgzaam - zacht ontslapen herinnering - in mijn keel sloeg je hart traag moeizaam trager tot aan je laatste slag zucht van verlichting…

Want wat is een moeder die haar eigen kind verraadt, misbruikt, verwaarloost, bewusteloos en tot bloedens toe slaat. Noem mij de naam van een monster zoals jij, Dan zal ik hem vervloeken tot in de eeuwigheid en daar voorbij.…

Ik ben niet je moeder en jij niet mijn zoon Ik hou van je vader en ik ben er gewoon Ik ben niet je moeder en jij niet mijn zoon Je hebt een warm plekje, dat kwam er gewoon Ik ben niet je moeder en jij niet mijn zoon Ik ben wel een moeder, dat ben ik gewoon Ik ben niet je moeder en jij niet mijn zoon Mag ik trots op je zijn en met je lachen gewoon…

Moeder: Beter alleen te zijn en geen moederliefde te hoeven voelen, Beter alleen te zijn en je binnenste gevoelens te behoeden, Beter alleen te zijn, de rust en ruimte om mij heen, Beter alleen te zijn, geen woorden uit te spreken die ik toch niet meen, Beter alleen te zijn en kiezen om echt te gaan leven, Beter alleen te zijn en mijn liefde…

je neemt haar mee je leven in de eerste woordjes die zij jou leerde onderscheid van ‘t goede en ‘t verkeerde zij gaf je leven zin je zult haar altijd weer ontmoeten op iedere kruising van je weg bij alles wat je doet of zegt zal je haar met blijdschap groeten koester deze kostbare schat herinner steeds haar adviezen zij zullen niet aan…

Te weten dat je veilig bent, dat ze je als geen ander kent, dat ze over je waakt en je als geen ander raakt.…

Warmte die blijft. Ver weg en dichtbij waar geen stem weldadiger klinkt of waakt en wachten helende herinneringen belooft van weerzien en gebaren die troosten en dulden. Een dankbare glimlach volgt een blik die leidt naar het begin zonder woorden waar armen beschermen en verlossen wat je nog niet begrijpt maar wilt bewaren in haar…

hoe de doden in haar woelden 's nachts ijlde ze hun namen af henriëtte, fanny, vader, mams serah, simon, martha, sem! ik amper dertien beluisterde angstig ademloos die dodendraf in haar onmetelijke stem dan stond ze op lopend dromend trok de koffer van onder haar bed verwilderd krijsend: razzia, razzia! dan hield ik haar staande roepend…

Geboren uit jou Vang ik altijd je aandacht Liefde verwarmt mij…

maar ook vrolijk nog kan zijn, dat ik God zij dank nog geraakt word, ook door andermans pijn, dat ik dingen hoor, zó erg en zóver beneden de maat - maar daar tegenover een bloeiende roos, wat mijn verstand weer te boven gaat - ja…… ik word blij van die bloeiende roos maar ook dat ik de Heere ken - en wat ben ik dankbaar, dat ik uit jou MIJN MOEDER…

Maar dochterlief zou’k adviseren zich als bruid te presenteren van, als ik mij niet vergis, de man die dan haar moeder is.…

een gat geslagen zo Groot en wijd en diep Als nooit meer zijn zal, Een krater die niet meer Met heelwording kan worden Opgevuld, tot een zee van tranen Geworden vol leegte, kilte en verdriet - Wilde ik schrijven, maar kon het niet Was Nederlands voor mij opeens Een vreemde taal, en was het De muziek van vroeger, Van voor ik moeder…

Als ik je zo naar lucht zie happen, zo teer en toch nog dapper, wank’lend, terwijl je vroeger vast op flinke benen stond, je zachte stem nog zachter spreekt, en ernst je lach verdringt, je gladde haar nog grijzer glimt, omringend diepe rimpels, die zijn gaan passen bij je; zo zelfs ben je mooi en vrouw. Vanmiddag ruimde 'k je kast op,…

Ach, kon ik je nog heden, moeder, verlossen uit dit aards bestaan.…