101 resultaten.
tenebrosa aqua ( donkere regen )
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 769 de wijde rust het boerse
zingen van monniken?
waarom dan nog getreurd?
----------------------------------------------------------
maandag 17 december 2001
gedachtenis san juan de la cruz 4
zonneleen 17…
Godzoekers
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 591 getekend door een sober bestaan
van eenvoud, werken en gebed
raakt de monnik in zijn lege kluis
van alle ruis verschoond
ontwaart hij stilaan de fluistering
van het levend geworden woord
zo alledaags aanwezig als de zachte
lichtval door het venster
zo tastbaar als de kruimels van het
vers gesneden brood
-inspiratiebron :…
Geestverruimend gesprek over vocht, houding en sculptuur
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 173 'Ha twee eau,' zei de monnik, 'is water.'
'positie is stand,' zei de pater,
die kwam na de mis.
'- En een waterstand is
een getij,' zei de non nog wat later.…
Samenvloeiing
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 68 Eeuwig avontuur –
ieder zijns weegs gegaan,
ontmoeten deze twee elkaar,
monniken:
de één prevelt zijn gebed,
de ander wil gehoord worden,
met luider stem.
Zon en maan
in alle getijden
hun gids.…
Eerste winterstriemen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 93 De levensspiraal plooit zich terug,
voldaan geworteld knijpt de natuur
reeds één oog dicht, een innerlijk
smoren in koperglans hangt als
stille nevels boven het stiltedomein,
waarin schaduwen als zwarte monniken
het beeldsnijwerk voorbij schuifelen,
een sterfzee van handgeschept bladpapier,
met ontblote ruggen moedig wachtend
op de eerste zweepse…
De verre abdij
netgedicht
4.0 met 81 stemmen 66 ik hoorde
het klokje van
de verre abdij
zag muren in
warmte trillen
tegen het silhouet
van de toren nabij
goud golfde
koren onder
een warme wind
eindeloze zomers
zijn hier geboren
waar koeien vloeiend
hun rust herkauwen
het vogel concert
nadert zijn einde
monniken gaan
in stiltegebed
hun brevier kent de
regels gesprekken…
Middeleeuwen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 138 Even
is er 'n vleug
van Middeleeuwen
Zie je de monniken
op rij
die monotoon hun liederen zingen
Hun -spreekwoordelijk-
zwijgen
in alle talen
Hun handschrift
-lichtschuw-opgeborgen
in aloude analen
Niet gehecht zijn
aan aardse dingen
hun sobere pij...…
ga
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 1.102 De wolken werden strijders
de wolven werden herders
hun uit die andere wereld
het waren de verkenners
Het vlakke land
daar volgde ik hun pad
betrokken in dat oneindig spel
het eeuwige reuzenrad
Toen sloeg de bliksem in
naast me
achter me
voor mij
in mij
Maar ik liep door
op naar die tempel
waar de monnik zei
schiet op,ze staan…
STRANDGEZICHTEN
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 489 niet de slaap
Vroeg in de morgen
weer dat helder makende
indringende licht
Schuimbekkende
steigerende paarden
golvend op de kust
Turend over zee
ziet hij door nevelen heen
het witte Engelland
Het donkert vroeg
maar altijd aan de zee
die toegift van licht
Verstomde branding -
in de oorschelp hoorbaar
nog de zee
Een stramme monnik…
Palmar
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 70 of Palmaer
het klooster
is er niet meer
we weten waar
ongeveer
tussen Zwaag en Tysweer
het was
Reiderwolderpolder
bij varkensboerderij
Knorrenburg opzij
naar de Dollarddijk
vandaar naar het noorden
tot de rand van de kwelder
niet verder
daar was het ongeveer
Norbertijner monniken
hebben gesmeekt, gebeden
tevergeefs gezwoegd, gedijkt…
Eenzaamheid
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 108 Een eenzaamheid die niet alleen
aan jezelf doet denken als een monnik
die staart naar de ego van een eeuwig tal.
Maar die even zijn passen wenst te tellen
over de waarde van het leven in één geval.…
Aan Olla
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 51 JELLE
Hij figureerde reeds in het gedicht
Van Inge Boulonois, als snelle Jelle
Op vrijersvoeten met zijn zoete Belle
Voor wie zijn monnikshartje was gezwicht
Al was zij dan geen vrije legkiphen
Zij scharrelde maar wát graag
in zíjn ren!
___________________________________
OLLA
Och arme Olla, 'k weet dat jij
er bent
Een schuwe…
STAPELING...
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 83 Ooit
werd hier
rode steen op rode steen
gestapeld
in wild verband
Ons land
door monnik,
broeder,pastoor
bestuurd
met milde en ook strenge hand
Geen vreemde kracht
-van buiten-
werd ingehuurd
gearbeid werd er
'aan den lijve'
Even zoveel
gebeden
verhoord
en onverhoord
Nu resten
muren als stenen tekens
van een rijk verleden…
Galgeven
gedicht
2.0 met 2 stemmen 2.150 Eikenheuvels tussen grove den
waar je als kind
de nachtegaal kwam horen
bevend in verboden schemering
hoewel ook jongens
aardig konden fluiten
nog schrijven talingen en eenden
op het water
lagen aa’s en ee’s
onrust onder de oksels
een hals vol richting
ook wij bewegen uren stap na stap
het ritme van miljoenen mensenjaren
winter ademt als een monnik…
Ondeugdelijk gedrag
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 91 majesteit
het wordt
tijd om
respect te
tonen voor
de dieren
ophouden met
uw jachtlust
op hen
te botvieren
de boel
gedeeltelijk toch
afsluiten kinderachtig
gedrag
een smet
op onze
prachtig gekleurde
vlag
vrolijk zei
u gelijke
monniken gelijke
kappen
geloof mij
geen dierenvriend
binnen buitenland
gaat deze
zegswijze…
001: een bitterzoete introductie
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 78 ik wil je alleen maar slaan
je vastbinden aan een stoel
desnoods doe ik je pijn als ik
in godsnaam maar begrijp
wat ik lees
de meester in de poëzie
laat me begaan
hij glimlacht sereen als
een oude wijze monnik
geduld en liefde is genoeg
hij neemt me bij de hand
naar een donker huis
ik zoek op de tast een
lichtschakelaar hij laat…
overtuigd gevallen
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.679 hij hult zich in de deken
van haar volledig afwezig zijn
zwijgend als een monnik die
gebukt zijn geloften ondergaat
en devoot in stilte lijdt
in de seconden vindt hij niets
slechts een opeenhoping van getel
naar het einde aan zijn afzondering
wacht hem de louterende hunkering
een jeuk die niet te bekrabben valt
eens weer in haar armen…
kruisvinding
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 66 damp vervluchtigen doet
met twee linnen lippen
een wade van gezwachteld
speeksel in lagen
bracht tot basilieken
– koralen van eenvoud zo zoet -
hoe je gewelven
van niet bestaand been
de processie laat dragen
de stemmen om me heen
ze bleven, wisten niet van wijken
maar ik keek op hun hoofden
zag gerafelde zielen
en even was
ik eerste monnik…
bach in orval
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 245 in dit groengouden dal
heerst een milde stilte
in bomen en gebouwen
de mens spreekt met ‘t hart
in gewijde momenten
voor het dagelijks brood
hier speelt bach klavicimbel
de stilte hemels verbreidend
in onze verwarde gedachten
de geruisloze dienende monnik
toont een muzikale glimlach
loopt even in de brandenburgse pas
de solist…
winterhardheid
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 274 nu weet ik hoe hard haar handen zijn
waar vlakbij het hart hing in bundels
aan rode touwen en onstuimigheid
tijd maakt inderdaad einders
de zang van monniken als draagbaar
van de merel en de nachtegaal
hoe hoog in godsnaam verblijft zij
kruipt door het grijze van haar gaan
het valt niet in sluiers uit te drukken of
te dragen, licht schuilt…
Contemplatie
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 154 Na de dienst schuifelen de monniken voorbij,
ze prevelen gebeden en ze kijken naar binnen,
waarschijnlijk zijn ze al eeuwen ontwaakt
en verteerd. Een monnikspij glijdt langs je dij,
je schrikt, het kietelt, je bent bij zinnen
en je plonst erin, gedurfd en poedelnaakt.…
Munnekemoer
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 43 Munnekemoer
bij eerste beschouwing
lintbebouwing
aan weerskanten
van het kanaal
het was
een veenmoeras
van klooster Ter Apel
gingen monniken erheen
om turf te graven ?
iets om je af te vragen
ze hadden het Kloosterveen.…
Wilde ganzen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 92 Als wilde ganzen landden hier
vissers en monniken, anderen
voeren verder en ontdekten Amerika
maar ze kwamen terug
langs het noorden, Thule
waar het gloeiende stenen regent
waar het land brandt en de rotsen
zwemmen tussen kokende fonteinen
Daar zijn de poorten van de hel
en de paden naar de hemel
onzichtbaar boven de wolken
om reusachtige…
Florence
gedicht
2.0 met 367 stemmen 67.419 Bij de cipressen van een lustwarande
stond je te lachen om het bronzen zwijn
toen je uit de lucht in mijn blikveld landde
aangeschoten, door een teveel aan wijn
snel zouden we in dat hotel belanden
het oud palazzo van een Florentijn
die ooit als monnik tot de vuurdood brandde
we gloeiden er na, omringd door jasmijn.…
HET GEHEIME IK
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 439 hem nu om zijn kern een aardkorstmuur
In een verborgen ruimte een speldenknop
Waarin de vreugde in een notendop
Beschermd wordt tegen verre vriend en buur
Hier ligt wat anderen maar wat graag tonen
Het kamertje waarin de schrijnkast staat
Dat dit, eenmaal publiek, door de afvoer gaat
Is hun besluit, hij wil er blijven wonen
Zoals een monnik…
gaan is te laat om te passen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 650 conducteurs van ons trotse nederland
u heeft genoeg tussen de wielen geleden
onthand van cadzand tot uithuizermeeden
waar bleef toch de gewapende bijstand
de ns wil ze nu zelf gaan oppakken
boeven die zwart reizen in de treinen
met geweld intimideren op risikolijnen
motto gelijke monniken gelijke kappen
een elitecorps bevoegd tot fouilleren…
Merkwaardig
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 79 Geen enkele monnik die er iets van zei.
Waarschijnlijk dachten ze dat het om een
voor hen totaal onbekende heilige ging!
In Egmond-aan-Zee ging ik met enkele
jongeren naar deel 2 of 3 van Rambo en
daarna dronken we nog wat biertjes.
Broeder Rinus noemde mij steevast Rambo.
Ik had dan ook veel van Rambo's lijdensweg
gemeen.…
In gouden greep
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 94 ik kende de
diepte van haar blik
maar de schrik om
haar te volgen sloeg
mij om het hart
bleek een vak apart
waarbij ik al mijn
geestelijke lenigheid
in moest zetten om
bij te kunnen blijven
in samen gaan
kwamen wij geven
en nemen overeen
waar de stemmen
staakten telden wij
in afwisseling af
waarbij gelijke
monniken doorgingen
zonder…
Teruggekronkeld
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 65 Oude zaken nemen een keer
Westerwolde is er weer
uit hun winterslaap gewekt
hebben kabouters zich uitgerekt
een fee hervond
haar landschap, ritselt rond
stemmen uit de spookboerderij
de zwarte ruiter rijdt voorbij
monniken, hoofdelingen staan op.
De Ruiten Aa ging op de schop
kiepkeerl met de korf op zijn rug
het sagenland is terug.…
Tranen in stilte
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 311 Ook deze regels vormen vreugde
over evenwicht tussen debet en credit
gevonden in de nacht:
monnik vermogend, werk vorderend,
een web van woorden wevend
voor beide werelden
en daarin een leven te vinden,
want de één kan alleen leven brengen
(langzaam belichaamd)
als ook het andere hart klopt……