Netgedichten

netgedicht (nr. 73.479):

In gouden greep

ik kende de
diepte van haar blik
maar de schrik om
haar te volgen sloeg
mij om het hart
bleek een vak apart
waarbij ik al mijn
geestelijke lenigheid
in moest zetten om
bij te kunnen blijven

in samen gaan
kwamen wij geven
en nemen overeen
waar de stemmen
staakten telden wij
in afwisseling af
waarbij gelijke
monniken doorgingen
zonder kappen dragen
naar het beoogde doel

pas op de
fundamenten van
het bestaan kwam
het er echt op aan
wij continueerden
in tijd met dubbele
energie en verbonden
later wat wij eerst
hadden nagelaten met
liefde in gouden greep