Alle inzendingen over Mook

geniale zo kort, zo krachtig, snedig en direct bewijs van educatie ... intellect fameus door het benoemen veler kwalen het groene boekje is straks groen en geel de woordenschat is zwaar edoch verlicht perfect voor een roman of een gedicht maar denkt u bij het spreken aan uw keel de zachte G verdwijnt van het toneel er klinkt zelfs Haags van Mook…

Mijn lijf vlekt uit in pokken, ik zit me doodziek te mokken. Dit is het eind en wel voorgoed voor leven ontbreekt me moed.…

Ik voel me eenzaam Eenzaam en alleen Eenzaam in mijn hoofd Alleen in merg en been Als een mok met koude koffie Die niemand nog lust Een zware lepra lijder Die door niemand wordt gekust Een ranzig broodje kaas Dat door niemand wordt gegeten Een oude zwerfhond Die door iedereen is gebeten Een boterhammenkorst Zwaar beschimmeld in een zak…

Koffie met pads gezet en in zijn eigen mok geschonken, 'Voor de liefste papa van Nederland'. Wolkje melk en een zoetje. De waarheid is bitter.…

kleur Vervolgens gaat in het reservoir het koele water, en het is bijna klaar Nu komt het aan op kortstondig wachten en om dit enigszins te verzachten, richt ik me op een voedzaam ontbijt van yoghurt met muesli toebereid Doch bewust van aroma die binnenvoert en prettig mijn reukorgaan beroert, spring ik al kauwend van mijn stoel en stort de mok…

Ik zie je in je winters bedje mokken op zwart zaad. Zo van buitenaf bekeken heb je het te kwaad, maar ik wil het zeker weten en hoe wil je dat ik dat ontdek? Doordat ik mijn nagels langs je door de kou verweerde huidje trek? Of stroop ik je af om te zien hoe je zicht steeds minder wordt, maar je vuur steeds heter?…

de beelden buit En voel hoe snel mijn bloed begint te stromen In plaats van hier te staan, achter de ruit Had ik graag aan de ijspret deelgenomen Voor even weer het spelend kind van tien Dat onvermoeibaar hapt naar witte vlokken Ik weet dat dat niet kan en bovendien Daar buiten is het koud en kil en guur Ik accepteer het verder zonder mokken…

Ja, weg gaat langzaam het leven logisch, want een ongeneeslijke ziekte wint altijd uiteindelijk zal ik 'verliezer' zijn juist terwijl ik heb gewonnen oneerlijke strijd die 'k wil winnen betekent zonder discussie 'de dood' dus ongeneeslijk betekent zonder discussie 'neergang' die je maar beter onder ogen kunt zien zonder zichtbaar te mokken…

Misschien lijkt dit je niets Zit je verveeld te mokken achter je grijze masker Toch is dit niet de apocalyps die je verwacht ’t Is de gloed van m’n vuur dat je afschrikt Wek de klank die slag om slag terugkeert De wekker tikkend, levend in je zachte handen Razend, gierend de tijd ramt aan de poorten Alfa tot Omega, illusie tot de muur Verleden…

De dingen hebben soms eenzelfde naam: een lichte kus, elkaar verwilderd bijten, zacht mokken, blindelings met huisraad smijten, vreemd, het valt alles onder liefde saam. Wie liefheeft en daar langzaam aan gewent, ontdekt verbijsterd achter maan en rozen, het kleine strijdperk van twee tomelozen, waar men elkaar om beurten tart en temt.…

In een van zonde en vis doortrokken leven Maakte het diepe indruk; Jona’s lot Strandde een potvis, werd hij tot op’t bot Ontleed en opgemeten en beschreven Getekend en veelvuldig gegraveerd In zilver en in allerhande mokken De kudde van de Heer bezag geschrokken Hoe‘t beest door glazeniers zelfs werd vereerd De kooplieden kregen toen visioenen…

misverstanden en pijn Met alleen liefde, warmte en ook begrip erbij Maar ik ben niet als feetje geboren op de maan Om de klok van liefde voor mensen te luiden Ben als heksje naar deze aarde gegaan Met alleen een keteltje en daarin wat kruiden Dus nou kook ik daarin wat soep voor jou En ik doe daar zoveel mogelijk liefde in Schenk dat in een warme mok…

Het heeft één knoop en is snel uitgetrokken en vliegensvlug trek ik het ook weer aan, zo kom ik er doorheen zonder veel mokken, nooit hoef ik in de kou te staan. Als ik omhoog vlieg door de lucht ontsnapt de adem luchtig door het vest, zo gaat de vlieger op de vlucht naar een hoger gelegen nest.…

De wind zo guur waait lokken heen en weer op dit late uur kijkt de maan op ons neer Bakkers maken poppen van spec'laas Makkers staakt uw wild geraas Ik kijk door de ramen van de huizen Zie gelijk Pepernoten, kikkers, muizen Kindjes warmen handjes aan hun mok lintjes sieren pakjes, taaitaai geschrok Op het dak paardenvoetjes…

een geblokt tafelkleed geel met zwarte blokken wat franje aan de zijkant op het kleed twee witte mokken   haar zoon kwam op bezoek hij komt heel af en toe ach ja, een baan, een druk gezin hij is vaak gewoon te moe   aan de tafel met het kleed ziet ze de tijd verstrijken elke dag zit ze in haar stoel door witte vitrages te kijken   de…

Als tennissen zonder slaan En de nacht zonder de maan, Als de tijd zonder een klok En de koffie zonder mok. Als de garage zonder auto En de Telegraaf zonder foto, Als de Duitser zonder worst En het bier zonder de dorst.…

Onder een dak van gouden bladeren een kleurenpalet hangend boven ons hoofd spreid jij een laatste keer de picknickdeken voordat de herfst ons van het laatste beetje warmte berooft Je schenkt de koffie in de mok voelt nu al warmer dan de vorige keer een laatste picknick voorlopig, in de open lucht vanaf volgende week gebruiken we de keukentafel…

Frustratie van de geit was groot, zodat ze aan het mokken bleef, todat ze met geknal de teef aan duizend hondenbrokken schoot. PS Hetgeen ze bespeurde, verschafte de reden waarom ze hen strafte. Die vond ze terstond in het hok van de hond, want ze hoorde er sikjes die blaften.…

Jawel het leven is helaas al weer begonnen, maar zeur niet aan mijn kop tot ik met koffie mok Woorden kan ik zo vroeg helaas nog niet verzinnen dus kwaak maar in de ruimte, 'k zeg wel gewillig; : "humpf" Wat ondertiteld zoveel als niks betekent omdat ik heel niet luister slechts voortleef met gefluister van een te vroeg verstoorde…

weken je haar niet gewassen en trek je al tijden niet door na 't plassen van communicatie is allang meer geen sprake in mijn hart ben ik bang voor velerlei zaken liefje mijn liefje mijn ex hartendiefje liefje mijn liefje ik had je zo lief nu is de zondag gekomen om mijn plan uit te voeren waar ik al weken over lag te dromen één mok…

aan haar denkend Even na tweeën, rennend krijg ik het warmer door de beweging in mijn hart en zij, die zich omdraait is blij verrast Even na tweeën, wandelend praten we van vroeger die bloeiende woonkamer te midden van die zomerliefde alles wordt weer even groen Even na tweeën, kruipend tegenover elkaar op de bank met een warme mok…

Ze ging uit de stoel zonder mokken. Bij kleding, die uit was getrokken, deed zij zonder schroom om z'n paal een condoom, want ze maakte toch liever geen brokken. Terwijl hij van minnevuur brandde, bezwoer ze: 'Een kind bindt maar handen. 'k Wil niks met zo 'n jong doen.' Hij dacht bij een tongzoen: 'Wat heeft ze toch rottige tanden.'…

in een slootje met een vogel in een kooitje O, wat zong dat beestje blij als een nachtegaal in mei alles werd er vrolijk van zelfs de koeien in de wei Een dartel springend lammetje midden op een dammetje mamma schaap kuste spontaan haar lieve pappa rammetje Geiten en bokken verliefd in hun hokken niemand had nog zin in boos zijn en mokken…

Ik wordt wakker met rijp op de dekens het heeft hard gevroren deze nacht de ijsbloemen zijn de laatste tekens vandaag wordt ik op het ijs verwacht van de warmte, op het koude zeil mijn sokken zijn weer eens zoek schoon ondergoed na de dagelijkse teil gevolgd door een corduroy broek de thee staat te dampen in een mok snel een ontbijt voordat…

Later, wanneer het douchen waarlijk klaar en er een haardvuur knoesten knispert, proost ik mijn schemers welkom met een mok warme bariton: "Eikels!"…

Die bezat een poesje, een zwerfkat waarbij de mannen wilden knielen Dikwijls zat ’t poesje voor ’t raam verlangend naar eenieder te staren ’t Diertje voelde zich wat eenzaam want ze zag kanjers door de haren Iedereen die ‘t beestje wilde aaien die moest aan de eigenaar dokken alvorens zaden in de tuin te zaaien Doch elk deed dit zonder mokken…

in stilte lacht onrecht van hoge felle muren zonder het ongemakkelijke gevoel onrecht synoniem alleen platgedrukt staren vriendelijke gevels verveeld fungeert onbillijkheid vaak tegelijkertijd zorg, die optimaal beschermen zou rooft mensen enkel ongerecht de tijd beschaamend raap ik stukke brokken rake klappen horen niet te mokken…

weer groen of net zo rond als een meloen toch heeft heks nu droeve ogen omdat kip en nijn haar niet mogen zij maakt een heerlijk drankje klaar maar de dieren vinden dat raar tinkel flinkel toverkol stopt de ketel lekker vol dovenetel bessensap wat zij doet is best wel knap toen proefde Piet een kleine slok en kip dronk uit haar mooie mok…

Dik en Dun jongleren met volle DE-mokken, waarbij koffiegeur het wint van suikeraroma, afkomstig van de CSM. Als wij bij de kassa consumptiebonnen kopen, vliegt Corry Brokken op een bezemsteel voorbij, achterna gezeten door Willem Ruis op een vliegend tapijtje, steeds maar roepend: “Ik wil een Paaseitje!” En de rest?…

Knokige handen zoeken een vingerhoed, het oor van de mok, een rafel, losgeknapt van de sleetse doeken die ze ooit verbond tot een lappendeken, toen ze nog in bont boerde. Ze woelt in wat was, delft in die warrige brij van vervagen: namen van slagers, de kleur van de overjas, verhalen die zelden ontknopen.…