Netgedichten

netgedicht (nr. 43.616):

Ochtendgloren

Al weer een dag
waar moeheid
licht niet kan verdragen
en spierpijn
om wat extra nacht komt vragen.

Laat toch vandaag
nog even gist'ren zijn
met ogen dicht
nog even niet
door morgendauw ontsloten.

De vogels roepen al
tot nesten bouwen op
zij denken dat de wereld
alleen door werken
maar kan draaien.

Het liefst draaide ik
zo'n zangerige kop
de nek een kwartslag om
en kwakte ook de wekker
met een harde klap
op stop.

Jawel het leven
is helaas al weer begonnen,
maar zeur niet
aan mijn kop
tot ik met koffie mok

Woorden kan ik zo vroeg
helaas nog niet verzinnen
dus kwaak maar in de ruimte,
'k zeg wel gewillig; : "humpf"

Wat ondertiteld zoveel
als niks betekent
omdat ik heel niet luister
slechts voortleef
met gefluister
van een te vroeg verstoorde droom

Hoezo ochtendgloren?