Alle inzendingen over Mulle Tovenaar Sloffend

maagdelijke vroege ochtend voeten in het mulle zand waar meeuwen op 't nog lege strand In verwachting samenscholen loop ik op mijn schaduw mee tot in de kabbelende zee Stilletjes glijden witte zeilen onder blauw met schapenwolkjes aan de horizon voorbij ...…

zij probeerde pilletjes en drankjes om het vallen te stoppen zij probeerde rust maar niets hielp het vallen bleef aanhouden zo viel zij van de fiets van de hoop dat het op zou ophouden en van het geloof in haar kunnen nog twee dagen geeft zij zichzelf en haar tovenaars het voordeel van de twijfel dan moet ze wel………

Miles, de tovenaar, het fenomeen, de tijd trotserend, vernieuwer van de jazz. Miles, zoals jij de trompet bespeelt is er geen onder de zon. Jij kwam, zag en overwon. Jazzy Miles, de ziener en profeet. Altijd was je wie je wilde zijn nooit deed jij, tovenaar water bij de modieuze jazz wijn.…

Toverheksen in het bos rond paddenstoelenkringen  Hoorden bij de eik een zware, droeve tijding zingen  Van bladeren die fluisterden met 't ritme van de wind  Dat Adriaan de Tovenaar zich hier niet meer bevindt  De vogels in de bomen staakten voor die dag hun lied De egel droeg sonnetten voor die hij ons achterliet En in een pot gemaakt van…

dag tovenaar met mythisch balgevoel aan botte bijl vaak watervlug ontkomen linksbuiten binnen lang vervlogen dromen gracieuze danser in het strijdgewoel je hebt een simpel spel tot kunst verheven en dribbelt nu ongrijpbaar uit het leven…

in het uitspansel vol vuren en zonnen springt de bevlogen zoon van een zonnegod de oogkassen versierd met schelpen van de hemelse hangbrug de tovenaar zonder vangnet vindt vaste grond na zijn vrije val geen dood te bezweren in deze krakend koude duizend-en-een-nacht…

(een indruk van de hedendaagse popcultuur) Kleurloos toont zich de zang bij bedachte posen De muziek ontstemt door haar hedonisme in alle toonaarden en clichés te over om slechte smaak duur te verkopen Geen ware kunst die de geschiedenis voorkauwt waarbij ijdelheid en roem als een sloffend beest hun hersenspinsels…

Zolang we leven, leven we in de toekomst -- bij elke keuze.…

als je van steen was zou ik huilen nu wil ik schuilen met mijn gezicht in het mulle zand tot de kilte voelbaar zoekt naar helmgras een laatste strohalm stijf en stug zucht in de wind net als een kind de zee stilaan bedaren strandribbelend aaien wat er ver zoet en ver zacht tot rust gebracht…

valt hij van zijn hoogte neer in grijze rauwheid stukbrekend op straten de grijnzende rouwtijd die avond heet beklim ik lijnen van het schrijfpapier bekruip de krullen van dat oud brevier schuif de mulle verlangens naar een hogere trede – daar flikflakken zinnen uit een late brief ‘pluk de letters van mijn liefde, Lief’…

De tijd die het zal vergen De ademhaling zal het tergen Voeten wroetend in het mulle zand Spieren die je aanspant Uitkijkend naar de top Het mooiste punt is bovenop Je wilt beloond worden voor het zwoegen Het zand wil je schoenen telkens onderploegen Je wilskracht en doorzettingsvermogen Sjokkend heb je voortbewogen Het eindpunt is de…

De duizend kristallen van het mulle zand omsloten haar tere voeten. Haar glimlach was doordringend haar ogen spraken boekdelen haar hart was vol van liefde Die liefde was…. voor mij.…

ben geen tovenaar stok niet met magie en glinsters op goedkoop toneel zaag geen mensen door illusie is mij al teveel ben wel gevoelig voor mysterie het onoplosbaar zijn ken de klappen van venijn en ongeloof maar weet ook de historie zij brandstapelde het vreemde wiste zo realiteit nog kringelt rook uit al die eeuwen door naar…

Bekoorlijk dans ik naar het licht Zwemmend in iedere traan woont de zee die een waterhemel aan zeesterren in dromen spiegelt De anemoon wiegt zich zacht murmelend tezamen met de algen Rijgende koralen als vurige ogen volgen mijn danspassen op het mulle zand en in een pirouette swing ik mij moeiteloos huiswaarts intens gelukkig…

Bekoorlijk dans ik naar het licht Zwemmend in iedere traan woont de zee die een waterhemel aan zeesterren in dromen spiegelt De anemoon wiegt zich zacht murmelend tezamen met de algen Rijgende koralen als vurige ogen volgen mijn danspassen op het mulle zand en in een pirouette swing ik mij moeiteloos huiswaarts intens gelukkig…

Bekoorlijk dans ik naar het licht Zwemmend in iedere traan woont de zee die een waterhemel aan zeesterren in dromen weerspiegeld De anemoon wiegt zich zacht murmelend tezamen met de algen Rijgende koralen als vurige ogen volgen mijn danspassen op het mulle zand En in een pirouette swing ik mij moeiteloos huiswaarts intens…

ik verander de wereld ik verander de wereld in een kikker o kon dat maar, springen naar de sterren onze eieren door heel het al verspreid al mijden wij de vliegen al van verre geef ons ruimte geef ons tijd geef ons tijd geef ons ruimte ik verzuim te vermelden dat ik niet toveren moet en goochel een spoor van woorden dat is mijn sprong…

waarin alles schijnt te buigen voor klanken en de kleuren van wapperend pompadoer voor de geur van wijnlekkende ranken Ik wil mij vlijen naast de gedichtenbron in het lome veld achter de gedachtenmuur tussen het sterrenlicht en late zon Terwijl ik hoopvol naar de sloten tuur dan terug in de eindeloze verte staar verwacht ik de sleutel en de tovenaar…

ik verander de wereld ik verander de wereld in een kikker o kon dat maar, springen naar de sterren onze eieren door heel het al verspreid al mijden wij de vliegen al van verre geef ons ruimte geef ons tijd geef ons tijd geef ons ruimte ik verzuim te vermelden dat ik niet toveren moet en goochel een spoor van woorden dat is mijn sprong…

er stroomt een melodietje diep van binnen in me dat borrelt naar omhoog een waarschuwingslied dat in woorden omgezet wil worden op zuivere akkoorden dat breekt de macht van tovenaars een melodie om niet vastgelegd gedemoniseerd en gefixeerd onder te gaan aan angstige voorstellingen in de gecompliceerdheid van het leven; het zijn de…

Voorzichtig ga ik weer proberen Om een sonnet te formuleren Door Adriaan mij ooit geleerd Dat ging toen soms wel eens verkeerd Dan wist hij mij te corrigeren De klemtoon anders te fraseren Met ritme, jambe en met rijm Het moesten veertien regels zijn Hij pent zijn lightverse niet meer neer Verblijft bij onze lieve heer Misschien…

Lachend bekeken door zwevende meeuwen hun schaduwen vliegend over het strand Knipogende sterren aan een fluwelen hemel onze hartstocht getekend in het mulle zand Het maanlicht dat jouw ogen kuste het zeewater parelend op jouw blanke huid Het goud van de ochtend dat ons weer wekte de liefde voor leven als enig geluid.…

Ik heb wat voor je meegebracht wat dingen van het Noordzeestrand die ik vond in het mulle zand of aan de vloedlijn half nat rond geschuurde stukjes baksteen betekenden voor ons een schat meerschuim,mesheft slakkenhuis alles ging toen mee naar huis we bukten en we zochten voort als kinderen zo ongestoord ik zag ons weer in een…

Verhalen vallen als dichte sneeuw uit de lucht ze bedekken wat is geweest dan waait de lucht bleek door de wolken uiteen gescheurd tegen de stroom naar diepe wateren in peilloze diepten de verbinding verbroken in het woud van mijn gedachten aan de rand van de bron staat de tovenaar van het water ik spin een web van zon…

Een beursbaron die de handen wringt Het sloffend vee veracht Hij laat de woekerwinst berekenen van een nog niet aangeboorde bron terwijl het zalig slijk zich ophoopt, een stroom van nullen en strepen naar de ongerepte tuinen. Klerken zijn er een bedreigde soort. Maar in het wetboek staat het zwart op wit: Het vermoeden van onschuld.…

Heden voelen mijn voeten zich goed in hun sokken en die weer in hun ruime maar nog niet sloffende schoenen. Waarom dan niet de paden op, de bergen in, de velden over bij deze stad vandaan waar stegen uitlopen op steigers niet meer door boten gebruikt.…

Langzaam, hand in hand, gaan twee voeten elkaar begroetend, door het mulle zand. De een na de ander, de ander na de een, en zachtjes teen voor teen, telkens langs elkander. Maar dan stoppen de voeten, Want ze zijn nu plus twee, twintig tenen ontmoeten.…

Je vond hem de tovenaar van Kollum. Je wilde net als hem zijn en tijdens de kerkdiensten gaf hij jou groene pepermuntjes, die de witte pepermuntjes volop overtroffen. Je hebt nooit ontdekt, waar hij die zalvende groenlingen kocht.…

Er was een grijze kraai met een zwarte bolhoed, die mij toeknikte als een oude, alwetende tovenaar. Ik droom van een eiland vol met engelachtige harpisten, die mij met de mooiste klanken benevelen en etherisch beminnen.…

onder de vlierstruik van de oude woordhut luierden letters in het mulle zand overmoed en fierheid, hielden ze in stand omarmd door het woord dat de meester had benut het teken in ziel en vaandel gegrift zachte avondwind blies het verweerd signaal uiteen erf geëffend met wat sprokkelhout zonder grafsteen vergeelde foto in een album van schoolschrift…