Alle inzendingen over Nachtelijk web

Gehuilde tranen worden gevangen in de zakdoek van de nacht…

Schaduw Gevangen door schim en schaduw, omfloerst met nachtelijk licht. Ze lopen en praten samen ineen geregen verstoren ze de nacht. Voel me als een spin gevangen in zijn web het heeft me in zijn macht. Als het ochtendlicht gloort zullen schim en schaduw verdwijnen in de dageraad.…

nachtelijke uren donkere gedachten pijnvolle momenten niet te verzachten talloze herinneringen achtervolgende figuren moeilijk te ontkomen confronterende uren angstaanjagende dromen in een web gevangen hersenspinsels gestild in verlangen doorwaakte momenten langzaam verglijdend zonnig morgenlicht warm en bevrijdend…

Eén uur ’s nachts reden de laatste trams als rugzaktoerist vond ik geen onderdak en liet het maar zo. Ik schuilde onder een afdak bij een pleintje met fontein zag een visser op een fiets later een marinier met twee meiden zij hadden het afdak nodig Ik poetste mijn tanden bij het fonteintje zodra de eerste trams reden ging ik op…

waar ben je dan mijn lieve kind nu je niet meer thuis kwam uit de nacht waar moet ik beginnen met zoeken wie heeft dit vreselijke scenario ooit bedacht jij stond midden in het leven was vriendelijk vrolijk en blij totaal onverwacht uit het leven gerukt ben ik naarstig opzoek naar antwoorden de vraag is wie helpt mij hierbij…

ik beland in een web van een bitter tweegevecht zo graag zou ik willen dat je bij me kwam om mijn pijn te stillen en gewoon de moeite nam luisteren naar mijn gevoel zien hoe ik lijd begrijpen wat ik bedoel maar ik ben je kwijt alleen liet je me vliegen alles was nep nu hang ik te wiegen gevangen in het web…

geweven gevangen ragfijn in ijle draden laat ik alles in het midden de touwtjes in handen u doet mij trillen ingewikkeld geef ik een doodsteek en ik zuig, ik zuig…

Als men zijn eigen web goed spint ben je altijd veilig…

het web gespannen van kleverige draden vindt zijn slachtoffers…

in web gevangen hangen de vliegen (s) vlug, aan een zijden draadje…

ik zal vannacht geen oog meer dichtdoen totdat ze aan het daglicht zijn gewend 'k Zie dan opeens dat kunstwerk hangen met dauw bedekt dat zilverkleurig web de kunstenaar die zit in 't midden en ik besef hoe goed ik het toch heb.…

die stilte van lijdzame dromen heeft hij zijn liefhebben nooit verzwegen als was hij uit haar tere schoot geboren niet meer in staat om het einde te keren opent de nacht nog één keer haar ogen en begint het web rond de dood te weven…

In mijn armen dansen de dagen ritmisch op gespeelde klanken, waar uren steeds sneller willen, schuifelen voeten naar de avond sierlijk bewegen zij en beroeren de snaren, licht geraakt draaien ze kleine pasjes, volgen slepend de tonen en zweven richting duister, waar zij verdwijnen voor een laatste wals, duizelig valt de nacht als een…

De nachtwind streelde het waterdak. Gelijk een kam het kroos strijkt. Strak. Het oog verrijkt. De donkergroene en zwarte vullingpracht Van deze natte bosbonbon Verhult zilverkleurige larven van de nacht. Het maanlicht spiekte door het wolkendek. Zoals een knipoog de weg verkort. De waterspiegel lekte verrast, wat gek. De oever van de zomer…

Door het nachtelijke van gedachten Scheert de zwaluw snijdend voort Om de dageraad af te wachten Terwijl hij dromen overhoort Dan bij het ochtendgloren De tedere vleugels uitgespreid Stort hij neder in de brakke ziel Het eeuwig duister der vergetelheid Ivan Grud…

Wát ik later achterlaat dat kan me echt niets schelen maar wie ik moet verlaten dat zijn er toch zovelen Soms weleens bezig zijn met m'n gedachten bij de dood en hoe het zonder mij zal zijn maar dan houd ik me groot Want de dood is niet erg maar geeft opnieuw weer leven niet door mensenhand gemaakt maar door God aan ons gegeven…

Bij het nachtelijk uur, bij streken wild en puur wordt een hart niet voor de ochtend getemd. Bij het nachtelijk uur komen de wolven uit hun holen. Bij het nachtelijk vuur van de volle maan ziet men hen naar buitengaan. Een man, een wolf, een wolvenman, niet voor het daglicht aanbevolen.…

de spin weeft zijn web het web logt wereld wijd wijdt in tot globe taal taalt niet naar stilte…

Langzaam gesponnen, de route naar de kern Korter werden de paden strakker het patroon Abstracter de vormen en groter de leegtes Haar pad werd bepaald door beklemmende stiltes en daverend onweer Zijn ego manipuleerde, manoeuvreerde kronkelend tussen waarheid en leugens Een indringend spel roulette van macht en onmacht De benauwdheid sloeg…

De spin zit in het hoofd, verleidt het gekastijde brein, verdoofd in een wonderlijke woestijn, getransformeerd tot schorpioen, z’n angel doopt in potten vol venijn, van bloeiende oase tot verdorde jasmijn, er was te veel beloofd, een web van gesponnen ijzergaren in het groene ooft, vangnet voor een stekend visioen, lief te hebben zonder…

Wanneer iemand mocht trachten in ons domein te treden, wordt hij gevangen in het web en hoort tot het verleden. Daar is ook vrijwel niemand, die ons nog werk`lijk kent, want achter elke web zit toch een vreemde vent. Jesaja 59:6…

Het wonder van webben, wirwar van draden van druppels van werk en van weven in bos op de paden, in de tuin, in je leven, behoedzaam gesponnen de parels gewonnen, in de morgen, een uurtje, onvermoeibaar, de spin en haar rag, zo fijn en zo teer, trilt in de wind wiegt heen en weer, de dag die begint met een lach dank dat dit mag en ‘…

Door mijn eigen gesponnen web zit ik gevangen in mijn trui van losse wollen draden waarvan ik niet meer weet wanneer de steken zijn gevallen Met verbeten mond lig ik onder mijn deken van vlinders hun vleugels wijzen mij het pad waar ik met mijn blote voeten de aarde weer kan voelen Door mijn eigen tralies om mij heen te solderen voel…

Haar hoofd sierlijk als in een tango Ronde bewegingen in een bloedrode jurk Prompt valt zij als een druppel op de petunia maar opgevangen in zijn veilige web Zij voelt de passie en roteert mee Een zucht van verlichting verbreekt de stilte…

Het is bijzonder triest als een acteur maar niet gezien wordt. En triester nog wanneer door tranen overmand hij echt niet meer om aan te zien is. Het is bijzonder triest wanneer een zanger niet gehoord wordt En triester nog, wanneer door boegeroep des zangers stem gesmoord wordt. Maar het triestigst is wanneer een dichter niet ervaren…

kleef woorden in een web zuig ze uit klinker huid en plet de zinnen het losse vel verwaait de zijden onbeschreven het web herstelt de honger is gebleven…

oneindig roert haar schijnsel het licht in trillend water dirigent met zwoel gesluierd de krekels en hun eigen stilte…

Vogels vliegen dalen neer op bomen fluiten zachtjes avondlied mijn gevoel geeft enkel nachtelijk verdriet…

Ik raakte verstrikt in het web van je woorden die je weefde met ragfijne akkoorden tot gevleugelde gedichten die m'n ziel raakte zijdezacht maar het bleek een illusie en viel uit je web met verpletterende kracht…

gedachten bij jou blijf Als een duivel in mijn fantasie Blijf jij in mijn gedachten zweven Jouw web door mijn verlangens weven Tot ik alleen jouw wereld zie In jouw web ben ik gevangen Een wereld die ik nog niet ken Ik vlucht niet want ik weet, ik ben In het land van mijn verlangen…