Alle inzendingen over Navelstreng?

Ze is degene die jou draagt Wanneer je zwemt In universeel water Degene in wiens armen je ligt Na je landing In deze wereld De navelstreng doorgeknipt Maar ze is er Ze is degene die jou voedt Jou woorden en wolken leert Degene die jou na vallen weer opstaan laat Zij is degene die op een voetstuk staat Van wie je je later losmaakt…

Van gorgelend water geen nieuws meer, of een eenmalig teken van herkenning; slechts de afgebonden navelstreng, verdroogd verkrompen levenslijn, veilig in de palm van mijn hand. Later dit uur verzamel ik honderd woorden aan de oosthemel voor mijn vlees gebonden lichtkind.…

Of houden van, net zo intens is als met de rest van je broers en zussen, kan ik niet garanderen maar ik wil je toch even zeggen dat ondanks dat de navelstreng doorgeknipt is de band van moeder en kind nooit verbroken kan worden, dus Blijf je mijn kind.…

waarin we mochten hopen, wat in elke seconde start en eindigen kan, in de avond ligt de overvloed met ivoren plaveisels ingelegd en in de kristallen nesten waarin we rouwden, in de avond weer geslecht, resten de morgens waarin we lachten en steeds hoger bouwden in het zuurstofvolle bloed van liefde en herkenning door beider rijpende navelstreng…

De stilte valt zodra de peer loslaat Zachtjes knapt de navelstreng Geluid gezogen in vacuum Dompelend in water, de broosheid van het bordes Waarover in stilte rollende peren pantoffels - Glijdend door de tussenhemel - Losgerukte stoeptegels uit vernedering - Ellendige cadaverbeelden uit marmer Geen haar op mijn hoofd en een kale hoofd uit haar…

want wie durft zonder gedachten, zonder herinnering en toekomst zijn badend in een zee van niets, zoals het lossen van een schip - niet meer gevangen aan de kade - de volle zee in varen kan, zoals 't doorknippen van de navelstreng zodat 't kind de vrije wereld in bewegen kan, zoals het lossen van de lus van 't breisel en de draad weer hangen…

Vergeten doe je nooit Haar verbinding met de navelstreng is voorgoed doorbroken Hun jonge leven wordt nooit meer voltooid Houdt moed in deze donkere moddervloed.…

Ik ondervind dat de herfstwind en de tijd mijn keel beslopen heeft, dat aan het mooiste lied een rouw rafeltje kleeft, liep vaak een innerlijke stem voorbij, dan werd het moeilijk ademhalen voor berouw wat in de schaduw voortleeft, wat recht geeft aan volstrekte zinloosheid en daaruit haar zin ontleent, zelf de navelstreng door…

Een baby is geboren alweer een creatuur heeft licht gezien, z’n moeder heeft hem eind’lijk losgelaten de navelstreng voorgoed verleden tijd. Zal ik hem nog verbeteren dit schepsel mooier maken dan het is, een flappend oortje dichter bij het hoofdje, het neusje toch maar rechtgezet?…

Zijn allerliefste lief weer eens beleden dient nu haar navelstreng nog doorgesneden zij zal het verder in haar uppie doen zich tonen aan hen met smaak en hun met poen. En zo bezegelt hij het stil verstollen van zijn vuur met zijn unieke, eigen signatuur: zo is het goed.…

De perforator staart me als een papegaaitje aan terwijl de meetlat de post-its net heeft verslaan Stekkers en veel draden voorzien het scherm van stroom Mappen met stalen beugels baden in papier zo wit als room De hoorn vleit zich in de schoot van de telefoon De kronkelende witte navelstreng vereeuwigt hun amoureuze toon Metalen klemmen…

Haar verbinding met de navelstreng is voorgoed doorbroken zijn jonge leven wordt nooit meer voltooid. Zeer genegen…

de gouden kooi is minder mooi de tranen langs de navelstreng mocht mijn kind ooit gaan vragen; waar zijn wortels dan lagen in dit leven zo eng... tergend gemeen zijn de feiten waarom ik verdween, de verwijten... het luisteren is uitstel het spreken is verdriet en ik weet overal wel; mijn kindje is er niet..…

Ik sluit mijn ogen en voel weer de navelstreng die ons verbond in het donker voor onze geboorte. De steen brandt in mijn hand en ik scheer hem weg – negen keer ketst hij terug en zinkt dan naar de bodem.…

De bevruchting moet een zegen blijven, de navelstreng die lengt zoals het daglicht in het voorjaar. Jij wordt loom als een moeras in de laagste zon. Ik weiger te berusten in een vergeefs lot. Geef ons de hittegolf die onze huid laat dampen.…

Wat dan nog Wanneer ze eens uit meende te gaan maximaal per maand maar vier maal Dan stierven ze bijkans van argwaan en stond zij bij haar vriend voor paal Dan zat er ook die lelijke moedervlek dat belachelijk stomme, bruine kreng Op haar kin, wat een belabberde plek als een vieze, misvormde navelstreng Je ouders wat moest je daar toch…

winterpaleis Ijs lagen bevroren drinkplaatsen Vorst-heiligen Schijn-heiligen Ordonantie naar waarde Ja Nu geef ons vloeibaar drinkbaar water Dierengeluk vermakend Drenken van “dagelijkse”nood Levens verzadigen Muntjes die smaken Vruchtbare aarde Goud baren golvend baren Moeders kloek in speelse baren Moeders schoot in verwarmde bladeren Navelstreng…