76 resultaten.
Wij zijn uit de dood geboren
gedicht
3.0 met 14 stemmen 9.767 'Wij zijn uit de dood geboren', zegt de een, 'en worden
aan de navelstreng binnengehaald als een vis aan een lijn.'
'Welnee', antwoordt een ander, 'wij gaan gestadig voorwaarts.'
Een derde haalt zijn schouders op.
Die laatste heeft gelijk.…
EEN GLAZEN BOL
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 453 Een glazen bol
gevuld met meeuwen
rolt over de golven
naar de horizon
waar oranjerood zonnelicht
vurig weerkaatst
krachtige vleugels
zoeken gespreid een uitweg
om de wind te benutten
die hun wil beheerst
vlieg, o vlieg
engelen der zeeen
ontdoe u van het glazen vlies
bijt door de navelstreng
verspreidt
vermenigvuldig
neem bezit…
Moeder
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 2.664 was altijd geven en nooit
Nemen,
Zo besta je
In mijn herinnering
Donkere ogen
omhuld door witte
gelaat,
Keken mij aan
Ik voelde een drang
geborgen, van die ene blik
Verlangend naar de warme plek
De moederschoot
Er kwam een tijd
dat ik niet bij je kon zijn
De wegen werden gescheiden,
Hoe je het ook wendt of keert
De onzichtbare navelstreng…
blonde koppen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 306 de stengels als navelstrengen
verbonden mer de zomeraarde
wiegen ruizend ritselend
de rijpheid van de korrels in de korenaren
de molen scheert
met zacht gezang van wind
en zachte glans op wieken
het kaf
der blonde koppen van het koren
en voorproeft de instroom van de oogst
met ronde slagen
het gulle graan tot meel vermalen
voedend de…
Ik was de schikgodin
gedicht
4.0 met 3 stemmen 2.922 Ik knipte
navelstrengen door, ik leerde
zonder zakdoek wuiven.
-------------------------------
uit: 'Vergeten licht', 2001.…
Jouw prenatale dromen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 469 nog zijn
je longetjes in rust
maar je lijfje
voelt wat mama doet
je schopt en rekt
wendt en keert
weet je gevoed door
warme moederkoek
pas als jouw dagen naken
en de weeën gaan ontsluiten
zal er een einde komen
aan jouw prenatale dromen
als de navelstreng is afgesloten
gaan jouw longen eindelijk open
kan het huilen beginnen
om…
Navaho op reis
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 213 een zweethut in hurkzit tuurt hij schommelend
naar een rood centrum omgeven door een zwarte cirkel
voorstellende de moederschoot
plots wordt zijn geest naar binnen gezogen
door een smalle ronde tunnel
de navelstreng brengt hem terug naar de baarmoeder
waar het leven zijn oorsprong begint
om zich te mengen onder miljoenen zielen tussen de…
Electrostress
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 532 Eén ding zullen ze gelukkig nooit kunnen digitaliseren,
De onzichtbare navelstreng verbonden met moeder…
voelend naar het grote dorsten
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 569 hij rijpte uit haar schoot
het lijfje rood
ontdaan van alle vliezen
moest hij voor eigen
leven kiezen omdat de
arts de navelstreng afsloot
zijn eerste schreeuw
ontplooide ook de
longen, voltooide wat
in aanleg was begonnen
geluid verbrak de stilte en
werd gesust door moeders huid
kleine vingers op haar
borsten, nu al voelend…
Moeder
hartenkreet
3.0 met 19 stemmen 6.270 De navelstreng,
die mij met jou verbond,
is losgemaakt.
Niet abrupt,
zoals bij mijn geboorte,
maar één voor één
zijn alle vezels
losgeweekt.
De laatste tijd
van jouw bestaan
is ons bestaan.
Nooit was ik dichterbij
Nooit was jij verder weg
dan half begonnen
aan jouw grote reis.…
Familieband
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 2.312 Haar navelstreng wordt doorgesneden
het heeft nu al lang genoeg geduurd
Leven is een pijp kaneel, een ieder
krijgt een vrolijk en een droevig deel
Na Lourdes wacht nog het Vagevuur
Slechts door loutering kan een mens
de hemelen betreden
De pomp die levensfuncties overnam
wordt stilgezet met vaste hand
haar laatste zucht klinkt door de kamer…
Gekluisterd
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 522 Een pijnlijk wurgen, een ijskoud doodshemd
camoufleert mijn purpergevlekte huid,
donkere schaduwen in mijn hals,
door een witgevroren navelstreng omklemd.
Ik blijf gekluisterd in
de baarmoeder van mijn verlangen,
steriel glijdend in mijn naakte drang
om geboren te worden zonder dwang.…
een roos in blauw
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 341 opstaan uit het stof van de aarde
kind zijn
vrij van zonderlinge gedachten
kunnen slapen en ontwaken
zonder verhaal - zonder heimwee
in een bed zonder vreemde stemmen
balanceren op s`levens navelstreng
om niet meer te hoeven verbergen
mijn gezicht
in het huis van gedachten
waar de kilte het lijf in harnas steekt
ik wil opstaan
uit de…
Stervend ijzer
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 219 vreemd zijn
mezelf te horen liggen
in het geblazen zand
zonder te bewegen
een beetje dood beoefenen
ruiken aan het bederf, geen wierook
of wat afgeschaafd dennenhout
dat mij omgeeft in de dagelijkse
kledij van gewapend beton
schuifelend kent de dag mijn tijd
leert me afzijdig te houden van
houten beelden, bolle buiken
en aangesnoerde navelstrengen…
Herfst mag komen.
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 726 Herfst met navelstreng verbonden,
komt traag uit z,n barensnood,
een vogel schelle welkoms schreeuw,
bomen wachten stam aan stam.
Weemoedsklank in zachte kleuren,
't is zomers afscheids symfonie,
herfst kan nu zijn troon bestijgen,
regeren in het nieuwe jaargetij.…
Omringen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 304 De navelstreng biedt hoop en harmonie.
Waar wij stralend samensmeltend zaten.
Reflecterend en dicht op onze symfonie.
Ver van de realiteit in een universum.
Zoals een geïnterpreteerde compositie.
Ik omring jou als jouw dynamische parfum.
Welke expeditie biedt ons synchronie?…
GEBOORTE COLLEGE
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 189 Ook ik uit het donker
Krijsend op een buik van leem
Sappho, die de navelstreng doorknipt
Zo fel het licht, zo hevig de honger
Gaia’s borsten lekken inkt
Verkrampt wacht ik op ontspanning
Hoe angstaanjagend de ruimte
Hoe nieuw mijn longen vol lucht
En, hoe gaat het kind nu heten?…
MIJN LAATSTE STAP
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 411 Mijn begin
is start aan navelstreng
een eerste breuk
een eerste kreet
de eerste stap
mijn groei
is hand in hand
het moet alleen
mijn eerste val
ook weer een stap
mijn onvolwassenheid
geen hand, geen steun
alweer alleen
het lijkt een val
een stap, een misstap
ja, misschien
mijn vader zijn
mijn hand geeft steun
kind niet alleen…
Het enige wapen?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 132 De winterwind rukt
aan de ketting van zijn muze
waarin de toon veranderd
lief en leed in ieders
voortschrijdend verhaal,
boreling die zich voedt aan
de navelstreng van het alfabet
de couveuse van de moraal
en ik meer te biechten heb
dan schrijven kan
de toekomst wordt op
elk moment gedrukt op
de onmetelijke borsten van
het…
Koorddansen
gedicht
3.0 met 28 stemmen 14.839 Altijd op zoek naar een navelstreng
nu de eerste niet langer bestaat,
balanceer ik op de ragdunne draad
van blik tot blik, tot het ogenblik
dat ik opnieuw jij
en jij ik.
Een keten weer opeens
hangen we boven het land.
Geen afstand meer. In dit verband
past het heelal met gemak
in één hand.
Ik snoep je lieve woordjes.…
Pruisverkimmel
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 441 de wrop
Lang gelee, triestzeurend en batroes
Het leven nu, is een grauwgegroppel
Snaterend in je hoofd, vol kruig
De oren vol met jostverstoppel
De ogen bedekt met frummeltuig
Ik ga terug, snel en met hestenvaars
Achteruitleven, keerom naar de wommel
Met warmtezoekende handen, liefdingaars
Rust en kalmte, m’n hartslag weer als kadommel
De navelstreng…
Wanordelijke rust
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 176 Hij draagt de dagen van een oud land
zijn aanblik even grijs als het licht
van een gesloten mijnstreek
- waar onzichtbaar littekens zich
in donkere gangen als versteende navelstrengen
dwars door de leeggeroofde aarde
zwartommuurde wegen banen -
gevallen maar niet gevloerd
verdoofd en schijnbaar zonder levenssap
wordt nieuw leven voortgebracht…
Tijdgerijpt?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 107 mochten hopen,
die in elke seconde start en
eindigen kan, in de avond ligt de
overvloed met bevroren plaveisels
ingelegd en in de ijspaleizen waarin
we rouwden in verdwaalde nachten
weer geslecht, resten de morgens
waarin we lachten en steeds hoger
bouwden in het zuurstofvolle bloed
van liefde en erkenning door een
tijdgerijpte navelstreng…
zo ik iets ben ...
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 859 speelt met jou een spel van ‘zwaan-kleef-aan’
men kan de wieg nog aan je tongval horen
de nestgeur is wel vaag, maar niet verloren
zijn wortels zitten diep in elk orgaan
in welke vreemde haven je ook bent
er blijven schimmen uit een ver verleden
zij volgen kalm maar altijd consequent
het afscheid was niet meer dan ‘au revoir’
al lijkt de navelstreng…
Aan het water
gedicht
2.0 met 10 stemmen 6.543 Aan haar navelstreng onder water
een steen. Aan de oever met een liefde die geen kinderen wil
een man die niet helpt. Die lacht. Die mijn gezicht heeft
Je vertelt het, je ogen vertellen het, je wimpers vechten
tegen opkomend tij.…
Foetusverlangen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 271 Verlangen naar een ver verleden
Het klosje garen zonder begin, zonder eind
De ster die in het oneindige verdwijnt
Op straat met stoepkrijt, spelen met de bal
Geen onduidelijkheid, in geen geval
Als een foetus in haar moeders huis
Ik wil terug, naar toen, naar thuis
Slechts slapen, volledig ying en yang
Zorgeloos, eenduidig, nooit bang
Een navelstreng…
Hoop op genezing
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 111 Om zijn woede te koelen
laat hij gewetenloos degene die hem
het meest nabij zijn bloeden
geen band met
navelstreng kan het verhoeden
O konden ze hem maar genezen
om weer een normaal mens te wezen
met een warm kloppend hart
en plezier in het leven
met al wat dierbaar en lief is om hem heen
O konden ze hem maar genezen
wat zou dat…
PLANTAGE JOHANNESBURG
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 235 Deze grond van Commewijne
bewaart mijn navelstreng
al meer dan een halve eeuw
Droomdronken
leun ik liggend tegen
de tijdgeknaagde amandelboom
voor de statige plantagesluis
even antiek als die van
Maasstroom en Rust en Werk
Zachte fluitmuziek van Pak Rebo
- de gamelansmid in mijn jeugd -
vult de dalen der wolkenparade
aan het puur blauwe…
Ondeelbare tijd?
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 109 Berusting zucht
uit de geur van
vers gedolven aarde,
houdt het verstilde hart
omhoog, onophoudelijk
stroomt bloed door
de navelstreng
van onze kindertijd,
gedragen door een
fakkel van verdriet
als lopend vuur in
een kinderhand ontstak,
blijft gloeien in de as,
wind en regen, daar
zijn schuilplaats vindt,
pijnlijk lang verzwegen…
Mama
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 257 Ze is degene die jou draagt
Wanneer je zwemt
In universeel water
Degene in wiens armen je ligt
Na je landing
In deze wereld
De navelstreng doorgeknipt
Maar ze is er
Ze is degene die jou voedt
Jou woorden en wolken leert
Degene die jou na vallen weer opstaan laat
Zij is degene die op een voetstuk staat
Van wie je je later losmaakt…