Gewichtloos?
Ik ondervind dat de herfstwind
en de tijd mijn keel beslopen
heeft, dat aan het mooiste lied
een rouw rafeltje kleeft, liep vaak
een innerlijke stem voorbij, dan
werd het moeilijk ademhalen voor
berouw wat in de schaduw voortleeft,
wat recht geeft aan volstrekte
zinloosheid en daaruit haar zin
ontleent, zelf de navelstreng
door te knippen tussen de
geboorte tot op dat moment te
kiezen als de rek eruit lijkt,
de grip niet te verliezen waaraan
ik was gehecht, maar los te
laten in een gewichtloze
ellips, als de maan z’n vaste
baantjes draait als satelliet rond
de moederlijke aarde, verrijkt in
de omwentelingen van de geest
om vrede te sluiten in een bloemrijk bestaan,
onafhankelijk waaruit de wind waait.
... Illustratie: Bron: Dreamtime ...
Schrijver: Pama, 18 november 2019Geplaatst in de categorie: psychologie