Alle inzendingen over Nevel

Verkoeling vragen aan tranen van de nevels, lotus troost ze. De luchten trillen van de vrije libellen, gevleugelde zon. Witte sterren, hun geisha’s bewaken poorten van de melkweg.…

Maar de toekomst smeedt een eigen streep aan Godse ginder en op een morgen breekt de horizon het zwijgen om in nevelen het ongewisse te maskeren, steekt begerigheid zich een weg naar de troon van vermeende waarheden, getekende vlinders van het verleden worden levensecht en krijgt nederigheid een rechtvaardige en vrije kroon.…

Nog met kringloopwasem in de leden Trotseert het voortvluchtige neerslag tussen zon En zwerfvuil om aan flanken hooggebergte Kruiend als branding zich te stapelen, Het rotsmassief met nevelen op te trekken Tot een uitzichtrijk, maar o zo ijl balkon.…

Nevelige waas bedekt de ochtend met natte dauw reeën lijken te zweven, vogels fluiten met ontzag bederf geeft mulle aarde in het bladrijke pad en tussen de bomen hangend op het vochtig gras, zo zacht legt de stilte een laagje rond de tederheid van de dag april toont haar laatste stuipen met reeds bekoorlijke lentekleuren en tussen…

Nevelig zijn de velden En mistig zijn de bossen Wolken hangen als aureolen Om toppen van bergen Vaag en waterig schijnt de zon Mystieke figuren dansen In schaduwen der rotsen Of lossen op in nevelige meren Tijdens een macabere dans En trollen en geesten Bevolken grotten en spelonken En nooit lossen nevelingen op…

zijn bron ontdaan valt er een traan maar luchtig als de nevel is geniet hij van ‘t bestaan…

stijgende voeten na de nevelen van pasen en geen aankomst…

uit de kerktoren stijgt met engelengeduld doodstille nevel…

zij zat aan haar spinnewiel en zij spon aan haar spinnewiel witte nevel aan haar spinnewiel witte wol over haar hoge statige kamer trokken in voorjaar en najaar de ganzen zij verhaalden van winter en van ijs zij hoorde ze roepen en zij spon aan haar spinnewiel witte nevel aan haar spinnewiel witte wol rond haar hoge statige…

nachtelijke nevels omhels dit hart is mijn tocht door tranen aan het einde zacht breek regenboogkleuren in het gelaat van de zon laat grijs overheersend in hoop overgaan als ik vervaag in het dwalen als schim van mijzelf op zoek naar een lach door nevels heen…

achter de nevels van de tijd zwijgende voorouders die naar ons kijken zij weten van ons zoeken klungelig reiken naar graantjes van geluk nu het daglicht krimpen gaat wordt de nevel dunner zijn zij meer nabij aardse afgescheidenheid door zwaarte van materie zeulen wij mee…

Sluiers van nevel. In transparante schoonheid dansend op de wind…

De nevel onttrekt de koeien aan de aarde slierten herfstavond…

de nevel vroor aan en het kale winterbos tooide zich met kant…

Winterdruppel valt gebroken door nevelen lentedag ontwaakt.…

in nevelen, zacht omsloten dit verkilde hart nog éénmaal stel ik het open als het breken van de nacht want niets zijn mijn dromen die berusten in het lot hun verwachting gaat verloren in het zoeken naar geluk met op hun weg, de beklemming van stille eenzaamheid waar in nevelen doorbroken dit hart verschijnt…

in nevelen, zacht omsloten dit verkilde hart nog éénmaal stel ik het open als het breken van de nacht want niets zijn mijn dromen die berusten in het lot hun verwachting gaat verloren in het zoeken naar geluk met op hun weg de beklemming van stille eenzaamheid waar in nevelen doorbroken mijn hart verschijnt…

Nevel, een oranje zon zoekt zijn weg omhoog.…

zonlicht en nevel zijn een regenboog, echt waar, alleen als ik kijk…

Tsjik tsjik, de sproeiers vormen vliesdunne nevels – met een regenboog.…

de zon jaagt de nevel uit de bomen mosgroen lachen zij hun takken bloot…

In de nevel van mijn schrijven zweven woorden wonderschoon, maar ik kan ze niet beklijven, want ik mis de ondertoon.…

nergens glinstert licht nevel versluiert de dauw op jonge rozen…

[Haiku] sierlijk als zwanen glijden lichtende nevels over donker land…

z’n geest gehuld in nevelen was zichzelf kwijt in de dichte mist…

Boomtoppen schudden de nevel af, krijgen kleur -- massa, en een stam.…

Heerlijk stil is het om mij heen het is hier stil en zo sereen idyllisch is het gezicht de nevel die uit de grond wordt opgelicht heel langzaam zie je het zweven de nevel komt tot leven kon ik het maar pakken maar het verdwijnt op de takken de zon verwarmd de damp aangetrokken als een soort mistlamp het stijgt over mij heen sprookjesland…

pijn zo diep ervaringen in de mist fijne deeltjes bijeen in nevel uiteen ongrijpbaar verleden voorbij de gedachten van toen verdergaan in heden ontastbaar is de toekomst gedachten worden angsten het barre bestaan in heden vergaan de ondenkbaarheid voorbij...…

ritselend geluid van vogels die een plaatsje zoeken voor de nacht Ik hoor kwakende kikkers ergens in een modderige gracht Ik ruik de geur van het hooi dat door een boer pas is gemaaid en voel de wind die door de hoge bomen waait Vlak voor me doemt plotseling uit de mist een klein bergdorpje op De huizen staan in groepjes op en rondom een nevelige…

ik dacht woorden te scoren zag zonnen bloeien in de kleuren van hiernaast daar waar ook hun schaduwen contrasteerden in de al lang gedroogde grijze nevels van de nacht…