Alle inzendingen over Omstandigheden

klein lied over een liefdesgeschiedenis -veelal onder duistere omstandigheden of met weinig gelukkige afloop- sterft, wanneer men haar heimelijk maar met opzet afluistert.…

denkt U dat doe ik later als ik het minder druk heb met pensioen ben, bedenk dan dat Uw later niet komt werkelijke later is anders omstandigheden zijn anders U bent anders, Uw behoeften en wensen zijn anders wilt U iets graag, doe het nu later is een andere wereld geen heden dat opschuift voor Uw later is 't later te laat…

de golven zijn verdwenen het water spiegelglad doorzichtig tot de bodem die in vroeger tijden nooit echt aanwezig was de wind is langzaam afgenomen in het eerder schuimend kielzog drijven nog de laatste dromen toch ben je hele dagen bovendeks en checkt omstandigheden de toekomst lijkt helaas steeds meer op het verleden…

Onberoerd als het oppervlak van een meer bij de avondstilte, zo proberen we ons gemoed in alle omstandigheden te onthouden. Lentepassie laat een bries ontsteken, rimpels stuwen water voort tot voedingbrengende beken, waarvan de roerselen ontbreken, blijven we in een verloren kilte steken, en gruwen we de februariwind.…

. ---------------------------------------- Geregeld trof hij een verbaasd gezicht, Omstandig moest hij menigeen verklaren De ligging van zijn fraaie woonplaats Haren, Maar iedereen weet nu waar Haren ligt. Een pluspunt dus, al is het ‘feest’ ontaard: Zijn woonplaats Haren staat nu op de kaart.…

Het zijn niet onze omstandigheden in verleden of heden verdriet en pijn die ons verloren gevoel bepalen ik denk dat de vervreemding van ons zelf de tol opeist die we zelf steeds betalen daarom moeten we vastbesloten zijn om ons nog meer aan elkaar te binden onophoudelijk blijven zoeken in blijheid wederkerig steeds ontdekken bevestigen…

Wat gebeurd is, lieve blijft niet bestaan zo vergaan de weken dagen en nachten die bij jou binnenkeken jouw kamer in, jouw bed Het gaat zoals dat heet jou naar omstandigheden redelijk wel. Ik weet de dood piept in jouw ogen in mij groet de pijn de vloek van niet begrijpen van vol van liefde zijn…

ik heb vanmorgen vroeg met mijn merel gesproken hij is van zijn hoge tak af gedoken kwam goed in zicht zag zijn wakkere ogen vol blijdschap over het eerste licht begon mij omstandig uit te leggen hoe hij zich tegen indringers verzette het territorium was van hem en zijn griet hun nestje en liefdesgebied ik begreep hem draaide…

de ramen open het gorgelen van de stad in de zomernacht net overleefd - een bus met zweedse toersten net iets te traag - de arm dwars leggen de arm langs het lichaam - de pijn blijft bestaan vroeg of laat genen kankerfouten hier en daar omstandigheden ondermijnd door chemo geinfiltreerd door virussen wachten op een kus…

Een aspergeboerin uit Zuid Brabant Bezig met mensonterende praktijken Wist na vele boetes nog niet van wijken Wat komt door haar botte boerenverstand ’t Is beter voor haar aspergekwekerij Het om te bouwen tot een “kaal”plukkerij …Op een aspergeboerderij in Someren in Brabant hebben vijftig Oost-Europeanen onder mensonterende omstandigheden…

heel voldaan is de mens voor zijn geboorte daarna staat hij alleen als een verloren god hoe omstandig hij tracht te voldoen grenzen te slechten terwijl hij zich aan materie hecht hij weert en wringt zich ongewild in bochten de gezochte vervulling blijft weg zijn bereik ver te buiten tot hij ooit oprecht liefde kan uiten…

de muziek klinkt ik luister ernaar een lied dat mij troost van alle akelige omstandigheden mijn voeten bewegen langzaam komt het ritme heel langzaam komt het gevoel ik dans ik beweeg met mijn voeten door de scherven allemaal sneden en wonden bloed dat stroomt gevoel om verder te leven te streven om niet te sterven ik ben…

Geef mij regendruppels spelend met de splinterlaan als achtergrond melancholische woorden helend mond vol volgende morgenstond Lantaarnpaal en je kraag omhoog omstandigheden gegarandeerd is niks in dit leven morgen wordt er een vebod op gedaan tot dan klinkt muziek op de laan Splinternieuwe gemoedstoestand ten tonele gebracht eendracht…

Hoe komt het toch Dat ik niet begrijp of leer Dat niet zonder elkaar kunnen Altijd samen willen zijn Iedere dag, telkens weer Door omstandigheid en ommekeer Verandert naar steeds minder meer Het hevige verlangen Elkaar te willen zien Langzaam gereduceerd wordt Tot af en toe en heel misschien Dat liefde dooft vervaagt en eindigt In verbitterdheid…

jij hebt vast wel een lijstje met wat wensen voor jou: wat spullen, wat prullen, wat warms tegen kou... vandaar mijn stil gebedje wie weet, wordt eraan voldaan: vooral dat de zon aan de hemel blijft staan…

Alles van voorbij reist mee in je tas de dagen van geluk de dagen dat je verdrietig was Alle herinneringen zijn deel van je bagage vormen je basis worden je talent een deel van je entourage Je reis wordt steeds completer het reisdoel bijgesteld geen belemmering die nog beknelt De dagen van voorbij vormen…

het is niet zo dat ik de dood iedere morgen in de ogen kijk wel begeleidt hij me als trouwe toeverlaat die omstandigheden tekent kleurt waar het om gaat in rust en mijmering deelt hij de monoloog een schaduw die in verfijning de lichtintensiteit vergroot mocht hem ooit ontmoeten gelukkig in afscheid weer groeten wij leiden een dubbelleven…

Welke verschillen maken mensen tot vijanden, als het geen probleem is om bemind te worden door iemand die je niet kent – alsof je ogen gesloten zijn voor vooroordelen, hindernissen en ingewikkelde omstandigheden die niemand tegenhouden die jong is en verliefd…

‘Kat in ‘T bakkie’ Ongebruikelijk Zelfs licht onfatsoenlijk Om dit gezegde te gebruiken In relatie Tot een gestorven kat Maar ik gebruik deze toch Omdat de pijn die ik voelde Zo hartverscheurend was En tranen zich aan me opdrongen Toen ik mijn buurvrouw Met haar kleindochter En de gestorven Kat in een bakkie Naar buiten zag komen In…

Het hoort de stilte toeslaan op zijn lied met leed dat het verweesd toen achterliet. ’t Wordt ook omstandigheid van zijn bestaan. Het ziet zijn schaduw in de volle maan: leegte loopt leeg in wat al leegte was. Zij had voor het haar kleed pas uitgedaan, en ’t danste alsof het levend was. ’t Was.…

aan oud en fragiel maar nog steeds teder bijna een moeder was jij daar waar ik leefde Geluiden van weleer dwarrelen neer prompt verloren ooit bevlogen woorden nu slechts bestemd voor dovemansoren En straten lijken kleiner alsof alles terugdeinst voor zoveel verleden mijn ouderlijk huis nu gesloten als een winkel wegens familie omstandigheden…

Door een grote kracht ben ik niet door alle omstandigheden gezwicht. Op afstand draag je me op vleugels om te leren vliegen als een vogel zo vrij. Ooit vliegen we samen zij aan zij. Dan wordt ik en jij een wij! Voor mijn engel!…

(een pleidooi voor geluk) de sterfelijkheid vooruitschuiven naar overmorgen bijvoorbeeld de uren tellen op de vingers van je hand en elkaar verwarmen en betasten zolang het nog kan ook met de vingers van je hand geluk is een samenloop van omstandigheden korte momenten die langzaam uitgroeien tot genegenheid die naar liefde riekt je…

Het zijn kleine dingen die gewoon, bijna niet noemenswaardig maar toch net even anders doordat diegene onder die omstandigheden bijvoorbeeld een kronkelweg inslaan om meer van de omgeving te zien een thee voor je inschenken een deken halen voor je en op je wachten en, hoe kan het anders die spiegel die van de trap en niet kapot,…

Omstandigheden die zo uitkomen. En een gedicht is weer geboren.…

Als Saddam straks de doodstraf heeft gekregen Die niemand wil voltrekken, wat een strop Sluit hem dan snel in Scheveningen op Daar kan hij, met wat hulp, fijn zelfmoord plegen Dan komt een onderzoek dat lang zal lopen Waaraan daarna geen touw is vast te knopen…

Mijn vrije geest, los van verleden En toekomst die nog niet bestaat Jij mijn elan en ruggengraat Jij uitkomst van mijn smeekgebeden Ik wil je met mijn huid bekleden Jij die mij nimmermeer verlaat Een lange tijd werd je geschaad Door allerlei omstandigheden Nu jij voorgoed bent teruggekeerd De spiegel niet meer is beslagen Geeft die ons…

-ooit- is langzamerhand bijna vol soms krast de tijd wat namen door ik schuif soms met de urgentie naargelang ik hun gedrag met verzachtende omstandigheden door de vingers zie maar één staat altijd bovenaan die zeker nog aan de beurt gaat komen: me, myself and I.…

Platonische vrienden dat waren we en toch zachtjes op z'n tenen kwam hartstocht steeds dichterbij Ik droomde ervan en jij ook maar we gedroegen ons naar omstandigheden die er nu eenmaal waren en nog zijn...…

Licht bindt de omstandigheid waarmee ik nu word benaderd. Ik ben zonder gevaar verlaten van de hoop die u in mij hebt. Honden huilen, katten janken, het zal geen uur meer stil zijn. De vleermuizen gaan ultrasoon een weg van verloren trouw.…