Alle inzendingen over Onbegrepen kluizenar

Onbegrepen offer. Het spel valt in stukken uiteen. Geen partij. Als een schaap, met open ogen naar de scheerder, mug op weg naar web, de held zijn slagveld tegemoet. ---------------------------- Uit: Schaakgedichten Uitgeverij Passage 2006…

Onbegrepen oorlog… In verschillende landen hier ver vandaan… Waar het vroeger een paradijs zal zijn geweest voor de mensen… Een niet te begrijpen oorlog onderbouwd door teksten uit bijbel of koran… Dat zal geen enkele god voor zijn volk wensen.…

men stuit op wrange hindernissen en breekt de tong op lettergrepen weerom blijft men als lezer in 't ongewisse en de dichter onbegrepen…

Wanneer onbegrepen vaderen, als beer ontmanteld worden, breken hekken rond bossen. Zo breken wilde beren los. Wanneer onbegrepen mannen, als vaders worden begrepen, zijn alle moeders blij. Mannen, laat namens hen niet na, om spelend kind te blijven. Vergeet nooit wie u liefde gaven. Bemin al uw Madonna's.…

Hoe je zwarte gedachten licht, lucht en land overschaduwen Wegtrekkend Poelen achterlatend Onredelijke verhoudingen Dan weer de kleur, de geur na zomerregen Onbegrepen…

Ze liepen hand in hand toen ik hun foto nam ontroerd en onbegrepen. Ze waren verder dan ik was. Ze hebben elkaar losgelaten. Verdrietig en begrepen hun liefde uitgepraat. Herinneringen opgeslagen zijn ze verder dan ik was.…

Onbegrepen door iedereen Waarom vindt iedereen mij stom? Achterlijk, onnozel of dom? Waarom voel ik me toch alleen? Verworpen, afgedankt en verdoemd Er is toch niemand die mij roemt…

de stilte knaagt is ongehoord en onbegrepen daar het verbond intens was voor het leven moederinstinct juist nu geborgen in armen van engelen rust zij zacht *~ IM Elsa Tisseur ~*…

...en de inkt is bloed geworden dichters dopen daarin hun pen en het bloed is nu geronnen in de schoonheid van het onbegrepene de regel afgebroken terwijl het woord nog wilde betekenen...…

geen bloed voelen stromen zo bleek als vaal katoen mijn bed niet uit te komen geen fut om iets te doen volledig hol van binnen als een lege batterij soms even buiten zinnen de wanhoop heel nabij mijn passen voelen zwaar het eten smaakt me flauw ik leef als een kluizenaar de wereld kleurt zo grauw ik wil niet langer lijden dit doet…

Onzichtbaar, maar pijnlijk voelbaar chaos en pijn in m'n hoofd veroorzaakt door het monster dat migraine heet die me danig van m'n bestaan heeft beroofd en ik dagen niet eet in duisternis gevangen rijg ik de dagen aan elkaar aan bed gebonden als een kluizenaar met bizarre gedachten en slapeloze nachten Maar dan opeens...…

Sappho, droomdichtend aan haar lier, geslagen, getroffen, scherp verwond door zuivere aardse schoonheid, in tere gloed gevangen, leeft mythisch mysterieus, een onbegrepen godin.…

aan het blauwe firmament is wolken wit gestreken een mouw heeft het uitgewreven dit langzaam voort bewegend stilleven abstracte kunst vaak onbegrepen gemaakt voor ons om naar te kijken als gunst…

Een oorlog is een huilend kind onder het puin van stukgeschoten steden Na het kabaal de stilte De wereld valt in spiegels uiteen Wat eens was is zwarte rook Waarom het ging blijft onbegrepen…

Jullie denken mij te kennen Het kattige meisje, het zelfverzekerde meisje, het vrolijke meisje, misschien zelfs het arrogante meisje Pap, Mam, ik probeer alleen maar het juiste te doen! Zien jullie dan niet Dat ik het onzekere meisje ben, het meisje zonder eigenwaarde, het meisje met een groot, maar breekbaar, hart? Toch geef ik alleen mezelf…

De tijd raast voort aan alles voorbij tot aan vergetelheid De tijd kruipt om stort in mijn brein onrustige leegte De tijd komt er aan belooft alles goeds stralende verwachting De tijd lijkt oneindig verpulvert eeuwen tot seconden maar blijft onbegrepen De tijd gaat door al is het einde daar geen beginnen meer aan.…

Een onbegrepen mens voelt zich naar En durft zich dan niet meer te uiten Die gaat zich voor een ander afsluiten En is voor niemand nog bereikbaar. Onbegrip bestaat niet bij God de Heer Hij kent ons en weet wat er in ons omgaat Hij begrijpt ons en Hij is onze toeverlaat Bij Hem kunnen we terecht, steeds weer.…

In de verte, op mijn muur, hogerop, zie ik iemand zoals mij, onbegrepen, daar wil ik heen, in niet meer alleen, samen sterker als eeuwigdurende klimop.…

Om daar te branden met de matte schijn Van onbegrepen liefde en 't onverhoord Bidden te horen van wie na mij kniel'.…

Ik zou zo graag Wanneer de tijd blijft doortikken Morgen of vandaag Je willen laten weten Dat ik er ook nog ben Je me niet hoeft te vergeten Ook al weet ik Dat je mij niet zoekt Dat ik niet besta voor jou Ik die buitenstaander ben In een aura van Eenzaamheid Je vraagt wel, Uit beleefdheid Ik vervaag wel Maar ik blijf…

haat, uw deernis, uw berouwen, Uw vreugd, uw woeden, De smart, de zachtheid en 't betrouwen Van o hoe moeden, Gij ziet, gij voelt ze en bij 't ontwaken Uit zo schoon dromen Ziet ge mijn deur en wilt ze raken, Maar weggenomen Zijn uit uw hart, zijn uit uw handen De wilde knepen - Mijn luister blijft daarbinnen branden, Stil, onbegrepen…

druppels in de oneindig zwarte verte hangt vaag een vreemd verlangen naar een geurende bloemenblouse kijkend door de wazige bril van toen zag ik haar steeds door de polder gaan, op weg naar de volwassenheid zwaaiend in een open Lotus Elan beten haar witte vriendelijke tanden een afdruk van vele jaren in haar foto zoute tranen liepen…

Jij staat op de vluchtstrook eenzaam en onbegrepen...…

ze woonde daar alleen in een kast van een kasteel ik kon haar niet bereiken ze sloot zich alle dagen op ze had krullen in haar geest en niemand om haar heen niemand had de toegang tot het slot van haar vervallen deur verfrommeld blik, kapotte krik gescheurde houten planken ik zag haar nooit, mijn hart doorboord door pen en schroef…

Eng en onbegrepen is ook de gifgroene slang in nijd die plotseling onder een deken glijdt; of het bloed dat spettert vanuit het niets in het rond, terwijl een argeloze in een douchecabine stond. Het zijn die onbegrepen zaken die de geest tot in de ziel raken.…

Er blijven altijd mensen die als je broers je vader of je moeder je zus, je liefste ooit, je kind dat onbegrepen pas toen 't wegging zijn eenzaamheid die reeks blijft komen je verwonderen onophoudelijk.…

Tussen dit en de dood is er licht op vrouwen die verdwenen in de plooien van de tijd Licht op het mes van de moordenaar op de tanden van het roofdier in de ogen van het hert Op het geruis van de zee het laatste woord van de kluizenaar in het woud Licht in de schilderkunst elke verlichte partij eener schilderij licht op de ingetogen…

Aan de dood ben ik langzamerhand gewend zolang het niet te onverwacht en te onbegrepen zoals een mooie jonge vrouw die behangen met springstof een heiligdom binnengaat zeven tellen aarzelt knopje indrukt en afgaat…

omdat ik niet mijn eigen invloed zal zijn mijn strekking steeds een bedenking is geweest ik niet begrepen heb wat mij naar deze onbegrepen plaats heeft toegejaagd ik niet mijzelf doorgronden kan als strevend te bevatten lag ik op mijn rug en zag een onbeweeglijk hemelgewelf daarom ben ik vrij…..…

in de mist van tijd zoekt hij naar woorden wel vindt hij onbegrepen zinnen die voor het oprapen liggen onbeduidend zijn samen geraapte letters van weleer, die niet binnenkomen immer zal hij blind blijven voor dat wat liefde is…