1624 resultaten.
MENS DURF TE LEVEN
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 718 voel je warmte
voel je kou
voel je lijf
voel je haat
voel je pijn
voel je aftakeling
voel je einde
dan ook
voel je begin
voel je zin
voel je leven
voel je liefde
voel je doelen
voel je gloeien
voel je voelen
MENS GESTOPT MET ROKEN…
MIJN KRETEN
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 435 Geen lijden en dood,
geen aftakeling, verdriet,
maar echte liefde.
Mijn kreet is simpel,
laten we samen leven
in pure vrede.
Laten we samen
het paradijs beleven
van niet meer alleen.…
DE PRESSIE
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 332 De aftakeling
van lichamen en geesten,
dat is niet leuk hoor.
De blijde boodschappen
verdwijnen in de mist van
weemoed en wanen.
En toch die jubel
om al dat positieve
van leven en dood.
Om al die liefde
die iedereen doet stralen
op hoop van zegen.…
levenscirkel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 139 en in de laatste avonden
pleegt het oog zichzelf te verraden;
Het zalven, loochenen en het plooien
de wenselijkheden van de onafwendbare aftakeling
de blik definitief naar de geboortegrond in gene zijde vertrokken
en wij mild smalend het wrak te zien van de laatste uren
de herinneringen slechts afgemeten aan de laatste exploten…
De peppels
gedicht
2.0 met 19 stemmen 6.009 In hun windschermen tegen 't noodweer
Vielen kijkgaten voor verspieders;
In hun marskramerskist geen proviand;
Niet langer land van melk en honing.
Het jaagt drukdoend door je bladeren,
Peppels. Wijk niet voor de klompenmakers.
Met groot materieel rukt de nacht uit,
Langs je stammen siddert wind en geest.
------------------
uit: 'Vuur…
De herenfiets spreekt
gedicht
2.0 met 6 stemmen 6.424 'Madame, mijn spaken zijn gekraakt
sinds ik hier sta, mijn zadel raakte
kaal, mijn stuur lijkt nog wel stevig
maar ik sta aan de brug geleund voor eeuwig.
Daarom, Madame, wil ik u vragen
het roesten samen te verdragen
want ook het slot dat in mij knijpt
grijpt ons dan beide tegelijk.
Mijn bel begint zelfs te verruwen
laten wij samen zijn…
Ontluistering
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 417 De vrouw ligt op de bank en zegt:
ik ken dit niet
weet niet wat me overkomt
kon toch altijd alles zelf
ging toch iedere dag naar buiten
Kijkt hulpeloos om zich heen
ogen leeg
dan weer helder
Ik ben blij je te zien
mijn broer - mijn zoon - broer
hoe zit het ook alweer
Ja, mijn zoon, mijn zoon
Ik houd zoveel van je…
verzonken dagen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 389 van die dagen uit een grijs verleden
die hem zo nu en dan nog onderhuids
betasten bij vlagen strelen
van die dagen die hem soms nog laten
verwijlen in verloren jaren die zijn
bestaan ooit met fierheid kleedden
van die dagen die stiller en eenzamer
worden, geen uitzicht meer baren
gaandeweg zonder hem verglijden…
Ontbinding in factoren
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 83 zonder verweer
is de mantel afgeworpen
het boek tot papier aangevreten
de verf tot olie verteerd
aarde afgegraven
tot het skelet van een schim
zwarter dan, verlaten van
door aangetast ontwijken
ontdaan in onbedekte termen
zonder weerwoord
hoor ik mijn woorden zeggen
luister naar stil zwijgen
en blijven onbewandelde wegen
onaangeroerd…
Na verloop van tijd
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 88 ja, er is nog ruimte
tussen vloedlijnen en
wassende maan
nog tijd te gaan, stranden
te struinen, te verstuiven
als duinen, totdat we
verliezen in verdwalen
het lichaam mank gaat
we grond en ogen met
sterfhout behangen
wennen aan vocht uit
verse wonden, wennen
aan de bres in de haag
troosten met snoep
dankwoorden spuien…
Verloren dagen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 177 daar staat ze, gebogen als altijd
in haar blauwgeruite schort
en veegt met blote handen
zwarte aarde in de hoop dat
groen opnieuw geboren wordt
ze ziet niet om, graaft dieper
trekt brede voren in het land
plant haar voeten tussen de regels
en poot piepers in het rulle zand
kijk, ik heb ze allemaal op een rijtje
het is de wereld, de wereld…
Laten wij al afscheid nemen
gedicht
3.0 met 16 stemmen 10.565 Laten wij al afscheid nemen,
nu het niet moet,
nu het nog vrolijk kan.
Wij zijn niet donker in ons drinken
deze wijn deugt niet
om wonden mee te wassen,
het zijn geen zorgen
die onze gezangen hebben ingezet.
Houden wij het weerzien warm
en bezoeken wij elkaar
alleen in de herinnering.
Laat ons met honger nog
van tafel gaan, verlaten
vol…
Hel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 121 k ben mijn eigen rolmodel
want beter is er niet
defecten zijn recent hersteld
thans ben ik een hele piet
gevormd in hemel en ook hel
wordt elk door mij bediend
verlangens in een duister spel
bied ik aan ied’re vriend
maar ook vriendinnen help ik wel
zodat ik allerwegen dank verdien
die zorgen hunnerzijds ervoor dat ik niet aftakel…
RELIGIEUS HUMANISME
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 562 Ik weet nog geen raad
met de aftakeling van
mij en de wereld.
Wat heeft het voor zin
te leven, als het sterven
leven vernietigt.
Alle geloven,
godsdiensten, levensvisies
tobben daar nog mee.
De theologie
poogt oplossing te geven:
het godsbewustzijn.
Een religieus
humanisme geeft een beeld
van soort paradijs.…
geluk overvalt
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 117 geluk overvalt
als een havik
boven de canyon
cirkelt aftakelende
moederbomen
andere bomen
beschermen zolang
ze kunnen
twaalf ransuilen
samen wachten
op de schemer
het dichtgevroren
ijs kreunend kraakt
koperwieken en
ganzen overvliegen
de geur van een
regenbui na een
droge zomerdag
we gebutst en lachend
in een weiland…
het boek Dzyan
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 225 Boeken verzwijgen hun geheimen uit vrees te worden verbrand
Letters rukken zich uit woorden en woorden uit hun verband
Afscheid van de waarheid zoals die geschreven staat
Voltooit de aftakeling van de wereld die haar draagt
Alles evolueert
Tijd en ruimte voelen aan als zachtnatte klei
Schaduwen uit schaduw brengen zeven rassen dichterbij…
ONTMOETING
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 405 Hoe aftakeling
en ondergang der wereld
geluksdeur opent.
Hoe ik mij verhef
boven alle ellende
en met jou geniet.
Hoe ik tenslotte
nu al in hemel kan zijn
van pure liefde.
Hoe de ontmoeting
met eigen diepste wezen
dus god tot stand komt.…
postduif
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 419 de postduif soleert
naar zijn thuishonk en wordt tot
vleeskroket verwerkt…
Ouders worden Slaven...
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 2.095 Ouders, menen lief te hebben
geven alles aan hun kind
kunnen nooit geen néé zeggen
anders gaat het door het lint
Ouders worden zo de slaven
van hun eigen vlees en bloed
't kind, gewend alles te krijgen
wordt verkeerd dus opgevoed
Ouders zijn niet consequent meer
kinderen gewoon verpest
worden dan ondankbare wezens,
door de opvoeding…
O VRIEND WAT SCHAADT
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.950 Mijn liefde, werk en zweet,
het leven dat ik om hen sleet
ten schuldbrieve op hun hert geleid,
weegt meer als hunne ondankbaarheid!…
Violenbed
poëzie
3.0 met 25 stemmen 2.722 . -
Verwilderd is 't, deels plat, deels uitgeschoten,
Zodat ik - 'k zie ze nog - die mooie groten
In de verschrompelden nauw'lijks herken;
Maar even lang als toen sta ik te kijken:
Ze deden goed hun best; 't mag nu niet lijken,
Alsof 'k voor 't vroeger moois ondankbaar ben.…
Elfjes
hartenkreet
1.0 met 29 stemmen 1.007 Pijn
in hart
hete tranen wellen
verdriet borrelt met gutsen
’t Leven
Ondank
's werelds loon
niet eens nieuw
wordt trouwens nooit oud
Alledaags.…
Ervaring rijker
hartenkreet
1.0 met 12 stemmen 1.744 Voor jou
Zou ik er altijd zijn
Jouw eenzaamheid
Liet mij niet koud
Ik
Nam de moeite
Jij
Nam mij
-
Hoe dubbel
Het gevoel
Misbruikt
Door jouw ego
-
Typisch jij
-
Jammer
-
Ervaring rijker…
Toneel
gedicht
3.0 met 24 stemmen 19.236 Ik heb zo te doen met acteurs.
Ze moeten zoveel acteren
en altijd in andermans kleren,
ik heb echt te doen met acteurs.
Waarom wordt men ooit acteur?
Het komt hier op neer, strikt genomen,
dat men door een deur op moet komen
en af moet gaan, ook door een deur.
En al wat men doet daartussen
zal altijd weer afgekraakt worden
door wezens…
Trein
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 101 Niets voelde ooit zo compleet,
Als die dag waar levens gescheiden worden,
Daar waar mijn helft reed,
Ondanks de vergane glorie,
Ondanks kapotte zetels,
Ondanks mijn te late euforie,
Ondanks dat reed het ons,
Waarnaar toe maakte niet meer uit,
Het ging om de connectie,
Dat als ik mijn ogen sluit,
Alleen nog maar jou zie.…
Euthanasie
hartenkreet
4.0 met 17 stemmen 3.176 opgesloten in mijn aftakelende lichaam
moe en verdrietig van mijn eigen lijden
gulle eindigheid in besloten ruimte
verloren vrienden van vroeger
hoop op bevrijding van bezetting
van pijn en verdriet in overvloed
nu wachtend op een stem uit de toekomst
afscheid van achterblijvers in een dode ruimte
mijn kracht is weggeëbd en uitgeput…
Holocaust
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 421 Als ik droom dat ik doodmoe wegzak
in een witte smetteloze wereld, waarin
ik gewichtloos zweef, de eeuwige pijn
in mijn lijf verdwijnt en ik geen zin heb
terug te keren, weet ik zonder verdriet,
dat ik stervende ben en dat het goed is,
mij niets onmenselijks overkomt, geen
lichamelijk aftakelen na vernederende
geestelijke mishandeling…
Pijnlijk vermoeiend
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 267 Het proces van
Aftakeling is onzichtbaar voor de
Wereld om je heen.
Met pijn vermoeit reuma zich door
De dag. Geen dagje zonder, geen
Vrijwaring van die pijnlijke lach.…
Ondanks de hemels
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 127 ontmoette
jij mij de schatten
van het leven liet zien
verborgen onder
spinrag van jaren
grijs in voorbijgaan
wachtend op het eerste
ultieme ervaren van zijn
jij hebt me wakker gemaakt
ontdaan van ontgoocheling
en diepgaand cynisme
liefde in ontdekking
van ons nieuwe bestaan
nee over rozen
is dat niet gegaan
nog is er de afstand
ondanks…
Vaderdag ondanks alles
hartenkreet
4.0 met 24 stemmen 4.468 Wanneer een relatie op de klippen loopt,
dus niet alles gaat, zoals je had gehoopt
zijn de kinderen doorgaans de klos.
Ouders kunnen niet meer door één deur
de één vindt de ánder een grote zeur
en steeds zijn de kinderen de dupe.
Machtsspelletjes en welles/nietes, hier en
daar een grote bek, wie er uiteindelijk wint
of wie er aan de touwtjes…