1628 resultaten.
Ondanks de rijp
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 90 jij bloeit
ondanks de rijp
op je bladeren
neigt langzaam
naar de zon met
zijn al warme stralen
wiegt op een
lome wind om je
eerste kleur te halen
preludeert met
lichte tonen op de
zomer die gaat komen
met een nieuw penseel
juicht jouw ziel bruisend
lente in dit fraai tafereel…
ONDANKS DE LENTE
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 309 Toen ik de zware deur opendeed
even stil stond om die kamer te overzien
Pa op de rug aankeek voor het tafeltje
met het Brabants bont tafelkleed
hij in alle stilte langzaam naar mij omkeek
en fluisterde: ‘ ik ben gestorven Lau,
om de tijd te doden dam ik nu
met Wilhelmina pepermuntjes ‘.
later in de auto stond ik nog even stil
alvorens…
Ondanks al het mooie
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 150 Ondanks al het mooie in het leven
wordt alle ellende in de wereld
veroorzaakt door
onwetendheid
onverdraagzaamheid
hebzucht
macht en liefdeloosheid
waar religie, opvoeding
omgeving en
afkomst aan ten
grondslag ligt…
Ondanks wat wolken
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 523 ben bang
voor het donker
in woorden
ze horen niet thuis
in onze relatie wij
zijn al zo ver van huis
kom laat jouw zon
ondanks wat wolken
weer schijnen
nooit zal ik
verdwijnen ben er in
iedere ochtend die komt…
Recht zo die gaat.
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 148 Een schip vaart op zee
met huizenhoge golven.
Alle hens aan dek.…
Winter
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 137 Korte dagen,
lange donk're nachten.
Kale bomen,
alles grauw en zwart.
Mensen gezichtsloos.
Weggedoken in muts en jas.
Huiverend, ploeterend
in weer en in wind.
Zoekend naar warmte
bij huis en bij haard.
Toch was het eens anders,
herinneringen blijven bewaard.
Om sleetje te glijden
een tocht op de schaats.
Daarvoor is alleen
in…
erectioneel verlangen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 800 mijn ogen hunkeren naar het licht
dat zich telkens afwaarts keert, het
leven draagt de stervenden in het zicht
van mijn witte handpalm, was er een god
dan zou ik bidden, maar de hemel heeft
de christenen gespleten tot spijs die
reeds gegeten werd
wat nu rest is de aftakeling van de burgerij, de zonde
van het vorstendom, een monarchie…
niet meer langs start
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 360 over zijn top hangt hij
de gebarsten kop geplooid
naar de zinnen van een ander
er blijft slechts stoom over
waar hij vroeger zo kon koken
nog lang na de overwinning
een veeg teken aan zijn wand
van aftakeling, spoedig voorbij
de dokters spreken niet meer
hullen zich in mysterie
met te dure woorden
veel ervan al vergeten
nog voor goed en…
Vriend zonder vader
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 249 De ziekte van jouw vader
schilderde heimwee aan zee
papieren schepen op golven
van een onzichtbare wereld
de aftakeling, zijn dementie
het verliezen van zijn geest
toen de planeet verkoos
te zwijgen, ademde jij
onzekerheid, zocht naar
veiligheid,
maar de dichtgetimmerde waarheid
had geen spijkers op laag water, slechts
onbeminde voeten…
Vriend zonder vader
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 202 De ziekte van jouw vader
schilderde heimwee aan zee
papieren schepen op golven
van een onzichtbare wereld
de aftakeling, zijn dementie
het verliezen van zijn geest
toen de planeet verkoos
te zwijgen, ademde jij
onzekerheid, zocht naar
veiligheid,
maar de dichtgetimmerde waarheid
had geen spijkers op laag water, slechts
onbeminde…
Als je hart vreugdevol is
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 167 Als je hart vreugdevol is
kan je vergeven en beminnen
ondanks onbegrip, zwakte en
misverstand, ondanks nare dingen.
Als je hart vreugdevol is
kan je sterk zijn ondanks falen,
als je hart vreugdevol is
kan je anderen met liefde omringen…
Rampen
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 540 De wanorde en chaos na de aardbeving
een tremolo van binnenuit het moederhart;
een huivering, die waarschuwt voor de aftakeling
als Gaia vecht, waar mens het noodlot tart.…
pijn
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.091 naar het hart
als vurige pijlen
geladen met vragen
en waaroms die
onbeantwoord blijven
maar wel aan het
verstand gaan knagen
pijn gaat soms gepaard
met beelden en hoewel
ze vervagen, toch
blijven de details
nog goed bewaard
komt dan de uitbarsting
of blijft het smeulen
en werkt het zich naar
binnen op weg naar
een langzame aftakeling…
Diepe stilte
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 376 horizon
die niet meer beweegt
rond de rimpels van jouw lach
toe omarm nu de stilte
geef mijn hart nog een kans
en gun mij de benen van een antilope
wij zullen in dit stilteland
een nieuwe zon gebaren
naar diepere wortels
rauw en ongekookt
voor diepere lagen
geilere vibraties
en een rijper verstand
zal zich openbaren
tot aan het aftakelen…
Gouden hart
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 325 Hij bracht de kleuren van de papegaaien en
de regenbogen onder woorden, soepel als een
lasso, hij zalfde ons met de zachte golven
van zijn geurige lichaam, terwijl aftakeling
hem tergde als een gifslang in zijn bloeds-
omloop, bleef hij tot zijn laatste adem
poëzie halen uit het diepst van zijn longen,
de gouden blaasjes naast het gouden hart…
Flonkerspel
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 133 beekdal
Zittend aan een bosrand
De akkerrand met kruiden ingeplant
Het hemellicht in harpen aan het stralen
Aandachtig geniet je van de spiralen
Vol bewondering volg je het natuurfenomeen
Warmte die op je voorhoofd verscheen
Het flonkerspel voelt aangenaam
De gloed is heilzaam
Het gevoel zal snel omschakelen
Het bewustzijn laat zich aftakelen…
Dementie
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.491 een grijze mist dwaalt
over de kapotgeschoten akker
der herinneringen.
eens beploegd, bezaaid, geoogst
nu een vieze bruine plas
tussen aardkluiten
« En wanneer komt moeder nu ? »
je moeder is al dood
een hele tijd
ook de boer op de akker
is niet meer :
het veld ligt braak
kilte en koude
dringen door
dringen door de dunne huid…
Onzekerheid schrijft
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 86 ik heb stilaan je
kleuren zien verdwijnen
haren pieken waar
ooit de zon zijn
licht in blonde krullen
heeft laten schijnen
sferisch omhullen
kleren het vroeger
goed getrainde en
gespierde lijf dat nu
met wankele stappen
onzekerheid schrijft
je bent een schim
van je vroeger extraverte
persoonlijkheid die in
bedeesd teruggetrokken…
De laatste Trabant
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 784 u aarzelt
de zon een schaduw
in het oor
leven bestaat
in uw ogen gaat een
plan de ronde
en houdt zich klein
uw wielen verzwijgen
wie en of ze zijn; eens heb ik
in u een taal gelegd
u houdt het allemaal
voor bekeken geen woord denkt u
loert op het verleden
u houdt zich klein
zon gunt u geen
toekomst in uw leven
vragen hij…
Ik zag je verloren
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 1.541 stilzwijgend ornamentaal ingenist
diepbruin weggekroegd in schimschaduw verholen
matgekraste zielespiegels achter grijs gefilmd glas
een kelk teveel door rookgordijn besluierd
buiten het middelpunt van jouw zwakke aandacht
moest ik je vinden
in een poging tot als vanouds hetzelfde zijn
sprak je krachteloos vriend
met ontweken liefde
liet…
Het is waar
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 3.115 het is waar dat het landschap zonder
mij zal voortbestaan dat de bomen die
voor mij de aarde vormen de vlak-
ten beminnen die mij bijeenvegen in vaandels los-
lippig licht dat het water het
dichtsbijzijnde geluid van aanraking weer-
spiegelt dat de maan achterover stort in
een struikgewas van pasgeboren
sterren het is waar dat het zal doorgaan…
Schrikbeeld
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 281 verzonken in een plas
schijnt de maan
in rimpels te sterven
een man richt zich op
het beeld verplaatst
hij kijkt omhoog
ziet tot zijn schrik de zwarte gaten
in deze novembernacht
zijn handen trillen
hij drinkt zichzelf vager
dan de godverlaten schim
verloren in het water…
Ik zag mijn vader
gedicht
2.0 met 20 stemmen 6.491 Ik zag mijn vader dood toen ik al dertig jaar
geworden was, toch gaf het mij een harde schok:
wij waren altijd goede vrienden van elkaar,
maar toen hij daar zo lag en met zijn lippen trok
alsof hij snauwen ging - iets wat hij haast nooit deed
terwijl hij leefde - leek hij op een dode hond
die, voor hij stierf, nog grimmig in het leven beet,…
Vader
gedicht
4.0 met 3 stemmen 3.714 IJsbloemen blauwgeverfde hand
geribbelde deken gebroken wit
hart zonder ophef hart ja nee
dingen gedaan wilde hij niet
o nee
dingen die hij wilde niet gedaan nee
vader is een ingepakte uitvinding
zichtbaar oud en ziek
(spijt niet zichtbaar genoeg)
een machine van losse grepen
de dochter een lopende band.
----------------------…
Ze weet soms nog
gedicht
4.0 met 7 stemmen 8.094 Ze weet soms nog waar ze is, als ze voor haar huis danst
meestal, na het dagelijkse voeren van de duiven
maar hoeveel mannen ze zoende, de namen van haar familie,
haar vrienden, haar vriendinnen - ze verdwenen,
zoals elke ochtend de stukken brood die gulzig hemelwaarts
worden gevlogen.
Elke avond zit ze op haar bed en luistert naar
het…
Terug in de tijd (Alzheimer)
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 438 Het hier en nu
jij en ik, een individu
niet vooruit maar daar vandaan
is de tijd op reis gegaan
Vandaag is voorheen
en gisteren vandaag
zij die verdween
met dezelfde vraag
Vertellend over hem
met oude stem
zonder gemis
omdat hij nog is
Een nieuw verhaal
is zo vervlogen
en ik herhaal
met droeve ogen
Langzaam verdween
voor ons…
Haar oude ouders
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.483 Haar oude ouders zonder oude spullen
die hun beroofde hoofden van nog gekker
weg wilden trekken, zijn op droge benen
hierheen gekomen, hopend op gedogen.
Hun Heer kwam mee, die kan hier ook aanbeden
en hun Maria heeft ook hier die ogen.
Hun tenen schieten wortel in hun schoenen.
Hun woorden durven zich niet te vertonen.
Ze krijgen tweedehandse…
Een appel
gedicht
4.0 met 55 stemmen 6.214 Er ligt een appel op een schaal
voor een open raam-
als hij zou kunnen denken zou die appel denken:
is dit nu beurs, zo n doof gevoel...
hij is nog zoet,
maar hij wordt al moe zoals alleen een appel
moe kan worden,
hij rimpelt en verkleurt,
het is een warme dag, niets grijpt om zich heen
en niets gebeurt
en een hand pakt hem op,…
Een lege postbode verdrinkt op de landweg
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.695 Voor A. Morriën
het is verdomd al weer haast herfst
en mijn vermoeid lichaam dat geen honing kent
lichaam zwak boven mate en gespleten
het is een oud huis als in Greenwich Village
de bomen staan haastig in te pakken
hun bladeren gaan in de koffers van de grond
de wind is een gezwinde sleutel
en over het deksel legt zij een kleed…
Inwoner
gedicht
2.0 met 4 stemmen 5.662 Beschouw hem als je gast,
verzorg hem als was je hemzelf.
Je kamt toch 's morgens nauwgezet je haar
en scheert je zorgvuldig?
Hij woont al lang bij je in,
in alle kamers nog wel.
Vult hoeken, gaten en kasten,
laatjes en plinten zelfs.
Als ik je ook nog eens een keer
een goede raad mag geven:
trek met hem op,
leef met hem mee.
Begint…