108 resultaten.
De muziek
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 128 Ik voel me onpeilbaar,
onbegrijpelijk alleen.
gd…
Door de liefde
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 156 Door de onpeilbare diepten,
van de zee.
De dapperen zullen ons troosten,
maar niets of niemand,
geen mens gaat met ons mee.
Alleen de liefde in ons hart,
zal bij ons blijven.
Liefde zal zoveel sterker zijn,
zoveel sterker zijn dan smart.…
ONONTDEKT
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 59 luchten verbergen soms
onverwacht een wervelwind
oceanen bezitten onpeilbare
diepten en draaikolken
er zijn bergen met verborgen
grotten die niemand kent
soms is er een moeder die
onverwacht bevalt van een kind
of een oerwoud met nog niet
ontdekte dieren en volken
en soms zijn er mensen
met duivelse gedachten
die te laat worden herkend…
toen (voor S.)
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 114 of voelde je de druk
in het vroege blauwe licht
de woekerende onpeilbare pijn
die je de adem benam?…
Gedachte in Stil Water
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 507 Misschien ben ik een Vlindervis die onpeilbaar
diepe gronden bezwemt
of
Notabene van Zeeuwse komaf, Luctor et Emergo,
You never know...…
Jouw golvende lijnen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 158 ik zag
je parelende lach
het snoer vol gevoel
hing om je hals
blonk in
lichte tinten
eeuwige schoonheid
van schelpen en zee
volgde jouw
golvende lijnen
zij namen mij mee
naar onpeilbare diepte
waarin ik
herkenning opdook
mijn leven zag laveren
tussen geboorte en nirwana rood…
Wees nu maar stil
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 70 Als je vingers de toetsen beroeren
klinkt de aarde aan de hemel vast
een veer strijkt over je wang
Tragicus Cantate die verre planeet
neemt je op in een geheim
waar de dood een slaap zal zijn
Je rugzak gevuld met
onpeilbare stilte
ontroering die niet te meten is
Vingertoppen verbinden
de hemel aan de aarde
er zijn geen grote woorden…
ONMISBAAR
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 693 de " LIEFDE "
Zij is onpeilbaar
ondoorgrondelijk
en toch...
Zo... ONMISBAAR…
Stilte vijver
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 67 ik heb
het gemist
handjeklap
in geheime
verbondenheid
als uiterste teken
van samen in
zaken zonder licht
wist de afstand
als stilte vijver
zonder rimpeling
onpeilbaar diep
en donker met
nog meer kou in het
voorlopig verboden
te betreden gebied
voelde me
opgesloten met
mensen die
woordloos spreken
waarvan ogen
geen reactie…
Vliegangst
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 316 ineens in vrijheid geworpen
schatten de matte ogen
van een uitgefloten vogel
het blauw als onpeilbare mist
aan de kracht van vleugels ontwend
weigert het dier te stijgen
het kent alleen de engere ruimte
van geborgenheid
waar moet hij nu gaan
welke wind zal hem leiden
naar een nieuwe veilige stek
voorlopig zit hij droevig ineen
op een…
Ongekende bontgenoten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 29 aan de oever
zag ik haar staan
ze keek niet
niet naar mij
ze keek naar het water
verscholen achter het hoge riet
het schip van gemoed
maakte rimpels
aan de oppervlakte
ze keek onbewogen
al die tijd
ze kende geen zwakte
onpeilbare diepte
bleef
ongekend onbekend
ze keek op
wachtte niet langer
tevergeefs op spiegelglad…
zo maar
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 60 zo
veel horen zeggen
tenzij ik in herhaling val
dan moet ik het mezelf
toch nog opnieuw uitleggen
en geraakt het kant noch wal
meestal voel je mij wel aan
ook als ik mijn blik verdraai,
en aan een glimlach bouw, dan
weet ik echt wel wat ik zaai,
en aan de kracht die daaruit ontspruit
geef ik meestal een spontane draai,
zo is mijn onpeilbare…
o ,liefde ik zuig je in mijn ogen
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 449 ik zuig je in mijn ogen
als muts trek ik je over mijn oren
fameuze klanken besprenkelen
mijn tong – mijn huid in volvoering
als satijn omhul je mijn lichaam
geladen laaf ik mijn dorst
grijpend in deze storm
brand ze gaten in mijn kleren
blijf maar liefde, dring maar binnen
ik geef je wel onderdak
o , liefde drink me
jouw volheid is onpeilbaar…
Een mistige dag
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 273 Een mistige dag in mijn hoofd,
ik kan niet denken, totaal verdoofd
staar ik wezenloos voor mij uit:
een diepe zucht ontsnapt mijn mond,
ongedurig kijk ik wat rond,
dwarrel gedachteloos door de lucht,
in beweging kom ik niet: overmand
door een onpeilbaar verdriet, om een
geliefde, die het leven liet, waar het ooit
vandaan is gekomen; het…
Ik lig weer vreedzaam in het gras
poëzie
2.0 met 4 stemmen 730 O heerlijkheid der heerlijkheden,
Onpeilbaar is mijn dankbaarheid,
Nog immer bloeit het zonnig heden,
Het bloeie tot in eeuwigheid.…
Van pennen en papier
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 209 het was
de diepte niet
waar ik zo’n angst voor had
maar dat ongewisse
het onpeilbaar
zwarte van dat gat
waar anderen mij de vleugels
reiken van pennen en papier
sta jij naast me vraagt blijf hier
zij wenken
aan de overkant
met zon en paradijs
jij kunt niet vliegen
zeg je stil
en neemt mij bij de hand
samen zijn we weggegaan…
Vesting met code
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 566 Ik hunker hongerig
naar je lekkere lijf
alle zachte welvingen
met passie te strelen
onpeilbare dieptes
wellustig verkennen
Maar je lichaam
spreekt geen vuur
je koude hoge rug
onneembare muur
van een vesting
met geheime code
waar ik de volgorde
van vergeten ben
Geef me een hint
een opening om
ergens te beginnen
anders worden we…
Kleurt het leven fel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 77 ik heb met kleuren getracht
de kracht van leegte te breken
het is me niet gelukt
wel heb ik ruimte geschapen
door grenzen te verleggen
maar het onpeilbare bleef bestaan
die ruimte hebben wij gevuld
met een levenslange competentiestrijd
en het ontwikkelen van engelengeduld
ik zie de vuren doven
uit naamloos diepe kloven
sluipt langzaam…
Het kleed
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 104 Een gobelin van onvoorstelbare schoonheid
doorboord door kogels van onpeilbaar leed.…
Stapgewijs is wijs
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 104 behoedzaam
glijden
we naar mei
een koude
maand
voorbij
het diepe
dal
van een
onpeilbaar
heelal
omgeven
door
nieuwe
kracht
voor onze
vertwijfeling
een
lichtstraal
van de
ochtendzon
glijdt
verder
als
maar
verder
hier
en overal
't licht
der wereld
door
't blauw heelal
raakt de
boomschors
en verlicht…
Winterse ritmiek
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 67 ik zag
dat zij lachte
maar haar
ogen ijsden
het landschap
met een strakke
noordoostenwind
zacht zong
het riet
langs de oevers
het verdriet
over zomer en
zon in een
winterse ritmiek
weer glijden
krassend de
gebogen lijven
in de luwte
van de kant
hand op de rug
de ander even rust
in onpeilbaar
zwart komt de
schaatser zich…
Een schonend berouw
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 80 het was feest
maar in de geest
van woorden huilde
een onpeilbaar verdriet
bekende teksten
uit zijn leven
waarin zinnen niet
alles prijs wilden geven
vaak losse fragmenten
zonder empathisch cement
zijn leven nog bouwend
naar een onverwacht end
pas nu genereert
stilte uiteindelijk begrip
passen de puzzels
waarin hij is gestikt…
Het kan toch zo schoon zijn
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 113 onder het licht van een zwakke lamp
trachtend de roes van liefde te ervaren
vlindert je adem licht
onder de drang naar vertederingen
talmend traag streel ik de muren weg
het ebbend licht drijft op je waterige stem
onstilbare bronnen ontspringen
uit onpeilbare diepten
van verwildering bevrijdt milderen je zuchten
waarna we slapen in elkaar…
Ondertussen :
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 355 in zijn woorden is hij hoe zij hem bedacht :
onbehoedzaam, maar dragend
nabij maar draaglijk en
bij haar maar niet rond
haar laatse porie
in zijn woorden is zij vaak onverwacht
afwezig of onpeilbaar diep, en lacht
ze als iemand die alles heeft
gezien, in die woorden leeft
een hang naar meer dan is, zo wacht
hij op het leven, totdat het…
Jouw zondvloed
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 114 de diepte van jouw zondvloed
is voor mij onpeilbaar, de stroom
te sterk en het moment triggert de tijd
ver voorbij onze afstand
we liepen in lege ruimtes
ontvreemdden de zwaartekracht
vermenigvuldigden onze
handen en kaatsten
de dagen erna terug in
het boeket dat verloren in het veld
vormloos van de dood werd verlost
god was eentonig…
Oost West .......
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 129 naar die onpeilbare
mysterieuze Chinezen?…
Donkeren gedachten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 78 perspectief wordt uitgelicht
wel heb ik het donker
van schaduw meegenomen
zoals ieder mens die in
ruimte en licht wil komen
alle jaren en dagen
balanceer ik tussen
wit en zwart en leer
het kleuren van samen
maar als ik mijn
ogen sluit donkeren
gedachten die nog lachten
in het licht van de zon
dan voer ik mijn strijd tegen
onpeilbare…
wie durft
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 133 Als je gedachten blijven dolen
in onpeilbare, diepe holen
vergeefs zoekend naar een doel,
vergeefs zoekend naar gevoel,
wie ben je dan nog?
Wie durft?
Wie was je toen je kenbaar maakte,
als alles jou onherkenbaar raakte,
wat je laatste wens zou zijn,
je te behoeden tegen deze pijn.
Wie ben je dan nog?
Wie durft?…
Op kousevoeten
hartenkreet
2.0 met 21 stemmen 1.784 Met allerzachtste kousevoeten
kneed je een onzichtbaar brood
sensueel verlangen nestelt warm
en zichtbaar voelbaar in mijn schoot
Trefzeker en gevoelig juist
de snaar die wordt geraakt
subtiel gericht op het effect
speciaal voor jouw publiek gemaakt
Onpeilbare diepten verborgen
in alomvattend groen
vervuld door slechts een simpele wens…
Stadhuisplein*
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 2.553 Dooreen gemengd het heden en verleden
met het tijdsbesef onpeilbaar vergleden.…