Alle inzendingen over Onschuld Bedekking.

Vloeiende ogen vragen langzaam waar ik je mag zoeken en je schaduw teder mag bedekken met woorden die niet druipen maar smelten wanneer ik je fantasie mag ruilen met de warme wachtende zon die zijn eigen navel niet meer wil bedekken…

Wat heeft ze dikke aderen op haar benen En enge eksterogen op haar tenen Trek daar iets overheen en vlug een beetje Bedek, bedek haar rimpelige huid Zet stil haar krakerige stemgeluid En zet voor mij, lief, een kamilletheetje…

Spuwende berg Alles bedekkend met zwart Voedingsrijke grond…

De 60 plussers bedekken hun ervaring met kale plekken…

Wat als mijn woorden mijn huid zouden bedekken -- Kleed jij me dan uit?…

Een berk vol kleuren: dagpauwogen bedekken klapwiekend zijn stam.…

‘Goed, ga je gang en bedek mij.’ Daar hield zij twee schoentjes aan over: de kracht van Castor en Pollux gevat in kuikentjesleer. Hoog tilden die haar van de grond: Anna Pavlova, Leda Renata.…

Bedekking Haar ritme met benen Cadans in evenwicht Met ogen die vragen Vol vuur. Vol glans Met een passie die jaagt Op muziek voorbij…

Vort nou, ook dit linnen weg, Op onschuld staat geen straf, wat ik U zeg. Hier, kijk: ìk ben al naakt; nu dan, Wat moet U meer bedekken dan een man... ---------------- Merlijn (1966)…

God schiep de vrouw weelderig in aanschijn met intrigerende welvingen rond haar gehele lichaam haren als golven der zee bruisend en dansend zonder enige bedekking siert en openbaart zij in een oogopslag haar schoonheid zij kreeg een gelaat zichtbaar zonder bedekking zoals zij werkelijk is toonbeeld als groots kunstwerk.…

ook vandaag wil de sneeuw ons wassen ontdoen van of bedekken welkom sneeuw zolang je ons goed doet…

Ik leg mijn hand op dat gezicht, bedek het voorhoofd, de ogen, bedek de beelden. Verplaats die wereld. Welke wereld? Is het de onze? Allesomvattend? Of een misselijke droom die zienderogen groeit en zich in hem heeft vastgehaakt als een giftige doorn?…

handen als deuren bedekken haar gelaat zoekt in beslotenheid de verloren draad kluwen van vergetelheid in tranen gewaad…

Waarom moet dit sprookjeskleed gevreesd venijn bedekken?…

Slijten moet het Zeggen ze Tot op de draad Tot op het hout Met kleurige verf Bedek ik daarna De kale planken En spreid er een nieuw kleed op.…

Ongedwongen en zonder woorden Werden blikken geworpen En losgelaten Op het zicht Mooi werd gezien Tot onbevlekte schoonheid Verdween Door bedekking…

Niet meer toegeven aan wat ik voel mijn emoties verstoppen in het diepst van mijn ziel mijn hart bedekken zodat ik niet meer ervaar Zout in mijn wonden niet meer voel...…

Bomen in het bos de vallende bladeren bedekken het mos. De vogels fluiten in de verte klinkt hun lied wat mooi in het bos.…

Golven spatten uiteen, bedekken mijn gezicht. De zilte smaak, van tranen, van water. Herinneren mij later, van wat eens was geweest.…

brokken bedekken plotseling ontwaarde een hoop zomaar in het voorbijgaan het was van korte duur mijn eenzaamheid bleek niet te verslaan een vuur van korte duur…

houden baby love een onschuldig moment bijzonder moment van haar leven!…

de muren zijn te hoog om uit te kunnen breken ze kan hen enkel smeken geef mij mijn vrijheid terug de wanden zijn te dik om haar te kunnen horen dus zal het niemand storen de striemen op haar rug de deuren zijn te zwaar om in te kunnen trappen haar weerstand zal wel knappen nog voor zij wordt gered de tralies zijn te hard om door…

jouw gezichtloosheid, gesponnen door illusies in een spiegel beland, in mijn onschuld verdronken, brand je schreeuw Mijn doodangst…

Hij probeert haar te haten maar zal altijd verlangen Zo schuldig als onschuld kan zijn Knielen zijn gedachtes Bij de herinnering aan haar…

Onschuldig rose zo zijn je bolletjes onaangetast loopt alles op rolletjes. Heel apart maar oh zo gevoelig raakt men haar aan dan buigt ze nederig.…

Verloren onschuld van de jeugd, gegeven één moment van vreugd. Gelaten het leven zoals het was, verleden onder een stolp van glas.…

Een heldere gloed omlijnt zijn gezicht Geaccentueerd worden zijn ogen door zijn lieflijke blik Bemint door ieder ander blijft hij waardig in zijn persoon Keert de rug naar arrogantie met een stralende lach Als een rustige golf bewandelt hij het leven Soms wat schuw laat hij de wereld tot hem komen Behandelt hij een ieder vol liefde en respect…

Onschuld spreekt nog uit ronde ogen, maar duistere wateren brachten slechts dood.…

Hoe wit die sneeuw die dwarrelt langs de wegen, die sneeuw die smetteloos de daken wil versieren, die sneeuw die stil, behoedzaam alles dekt: de mensen, planten en de dieren, Niets is hier nog bevlekt, alleen het wit mag blijven al is het maar heel even, dit leven in al zijn onschuld hier en nu.…

gekleurd tweetertje Fluister het eens wat jij zoal hoort Zal het onrecht ooit eens stoppen Of dendert het in eeuwigheid voort Vertel het mij Sopraantje gehuld in vederdracht Blijft het ongeremd en altijd nacht Blijft de mensheid grof betichten Zal de zon eens het onrecht belichten Vertel het mij Mijn zingende nachtegaal Zal kinderlijke onschuld…