247 resultaten.
Mee!
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 618 En altijd weer verhuizen
met pappa en mamma mee
wat moet ik met plavuizen
op een onbekende stee
mijn vriendjes en vriendinnen
denken dat ik hier leuk speel
ik lees hun korte zinnen
in de chatbox en mijn mail
op school ben ik een vreemde
voor de hele klas en mij
ik voel mij een ontheemde
ouders maken mij onvrij.…
van de weg geraakt
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 315 ze weten zich ontheemd
iemand vergat de weg
terug te markeren...
regen maakt het bos grijs
en achter elke boom
een andere boom
vanwaar ze kwamen
dat willen ze niet weten
en het doel doet er niet toe
want wat is toekomst nog
wanneer je geen hand
voor ogen meer kunt zien…
Verwelken
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 81 We kunnen het niet
langer bij een ander zoeken
dat voel ik in de leegte
bemerk ik in dat wat men niet ziet
van het ontheemde wolkenland
het gebroken hart en het verdriet
een kleinere wereld zal voorbijgaan
minuscuul heelal in het vergeten
verwelken zal de mooiste bloem
nu nachten korter duren
in het berggebied van dromenland.…
Ooit sloeg een vuist op tafel
gedicht
3.0 met 20 stemmen 7.112 Ooit sloeg een vuist op tafel
van dit land en is blijven liggen:
een kasteel.
Hij woont nergens,
want er is hier niets anders:
er staan muren omheen,
maar het blijft nergens.
Het is ook geen wonen.
Het is niets meer willen
en dat hier doen.
Maar alles is te heftig in dit huis.
Wind blaast in de open haard,
vlammen blaffen als honden…
[ Na jaren naar 'thuis' ]
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 26 Na jaren naar 'thuis'.
Wat zal ik daar aantreffen?
Kan het nog bestaan?…
Asielzoekers
gedicht
3.0 met 116 stemmen 45.522 We waren ver van huis.
Loop wat door, zei je zachtjes,
kijk niet zo achterom,
het zit ons niet op de hielen.
Maar wat zijn dat dan voor stemmen,
vroeg ik, en wat flikkert daarginds,
dat zijn toch tekenen
die niet bedriegen?
Het komt niet deze kant op, zei je,
dit is het goede pad en verder
hebben we toch altijd onze papieren?
We glimlachten…
Rafels en gaten
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 74 ik was vandaag
op zoek naar stukjes
warmte en liefde in
een wereld die enkel
kou en kilte tochtte
nog hielden mooie
herinneringen en intense
belevenissen mij als
een comfortabele
jas op temperatuur
ik had die opgelapt
met gevonden stukjes
geluk waarvan ik de
waarde pas in tweede
instantie eindelijk zag
met passen en meten…
Ik ben hier
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 413 Blauw blinkt de hemel
Zwart zuigt het asfalt
Waartussen ik sta
Trilt de lucht van de warmte
Verlicht mijn hoofd tot duizelen
Plakt mijn zolen aan de grond…
Op de vlucht in december
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 379 ontdekt in toevallige vodden
en verschrikking zwaar in hoofden gegriefd
met niets dan wat overblijft van hun jaren
en die van hun kinderen kansloos slepend,
of in brikke bouwsels blootgesteld
bestaan zij korttijdig in beeldenknipsels
van verslagen dagen
in veilig verkokerde cocons van speculaas
en chocoladewarme weldaad
gevlucht hooguit…
Asiel
gedicht
2.0 met 12 stemmen 5.839 Je zou niet denken dat ze spelen,
viool, harmonica en tambourijn,
voor vijf verwaaiden op dit groot terras
en stoelen bij elkaar op schoot gezeten.
Hoor dan ons kaal en puur applaus
of wij al lang begrepen hebben
dat wij de schuld zijn van hun kou
en wat er meer lijkt op verdriet.
Zij spelen het gedreven of wij van
de wind hier op dit lege…
Theater*
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 2.827 Ontheemd is hij, maar wil er niet vandaan.…
Vluchteling
gedicht
3.0 met 12 stemmen 8.557 Vertel ik mijzelf steeds weer mijn leven
een verhaal verreisd door mijn woorden
ik hoorde nooit ergens, ik sprak mijn geen thuistaal
kijk lege portretten, ik ken geen verlangen
dan zijn in het heden volmaakt als een merel
zijn lijfje een peertje, niet groter
met veren
en zingen om niet.
-------------------------------
uit: 'Tirade', jaargang…
De reiziger
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 125 ik onteigen mijn verleden waar alles begon
verdwaal in de wildernis van mijn bloed
ontsterf eigenlijk, in een ontkooide horizon
in iets dat mijn rivier rusteloos stromen doet
eenmaal ten ruste gelegd in overpeinzing
klinken naden van de rails als het hart
met vluchtige tikken, een gedempte siddering
kloppend in vleesgeworden, zachte smart…
ZOVEEL MENSEN MAMMA..
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 599 mamma ik zocht je afgelopen nacht
ik was weer in je huis
ik riep je maar je antwoordde niet
ik liet mijn baby kruipen op je keukenvloer
ik hoorde stemmen van vreemden
vrouwen en kinderen
die door jouw leven liepen
zij kenden de weg in je huis
beter dan ik
ze openden kasten en deuren
versteend sta ik daar in jouw keuken
een vreemde -…
Visioen van een natie
gedicht
4.0 met 2 stemmen 1.861 hoe lang denken we het hier uit te houden?
wij die gestrand zijn tegen dit rijke continent
zonder ooit onloochenbaar in Afrika te landen
wij in huizen in Amerikaans-koloniale stijl
die wij omringen met parken en tuinen
om aan de aanspraak van het landschap te ontsnappen
die op kelims lopen, in Nederlands dialect praten
naar Duitse liederen luisteren…
Kerstgedachten
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 451 Er zijn dagen die stilte dragen
zoals heden bij de geboorte
van een bijzonder Kind
dan staan wij even stil en denken
aan de vluchtende kinderen over zee
Eens in een lang verleden was ook
het Jezuskind een vluchteling
weliswaar niet op een gammele boot
maar met zijn ouders op een ezeltje
liggend op Zijn Moeders schoot
Wij willen Hem…
Vluchtelingen
gedicht
3.0 met 11 stemmen 4.631 Vluchtelingen worden bij voorkeur vertoond
voor het prikkeldraad van een land in Europa
dat zijn grens gesloten houdt
vluchteling
het is zo'n veilig woord
je vergeet bijna dat het een mens is
eens vol van het licht van zijn toekomst
verknald door het streven
van een machtsbeluste dictator
mensen knippen gaten in prikkeldraad
zwaarbewapenden…
verwoest Arcadië
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 216 met een knipoog naar Gerrit Komrij
ze hadden de bomen gekapt
de bomen waarin de kraaien
bij honderden nestelden
natuurlijk was er het gekras
maar dat is nog geen reden
hun habitat te verwoesten
een zeer dat Lochem zich
zeker mag aanrekenen
de vogels zullen zich
danig ontheemd hebben gevoeld
zo ook ik als reiziger
die de kale plek…
Dementie deel 2
hartenkreet
2.0 met 11 stemmen 3.179 Schimmen
Ontheemd ben je,
vervreemd raak je,
geïrriteerd word je,
verbolgen doe je,
en dat allemaal
omdat je niet meer
begrijpt, waar men
het over heeft.
Af en toe praat je
over schimmen in je
hoofd, je wordt er
angstig van, we
schoppen ze samen
weg en lachen erom.
Als ik bij je weg rijd
huil ik, machteloos
doelloos.…
Afhankelijk
hartenkreet
3.0 met 26 stemmen 13.051 Voelde zich ontheemd, de site
was "uit de lucht",
onbereikbaar....
Opgelucht en velen met mij,
hij is weer in de lucht,
'k leg mijn vingers op de
toetsen en slaak een diepe
diepe zucht....
van opluchting.
Fijn dat jullie er weer zijn!…
Nooit meer thuis
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 1.011 het vergeten knaagt een leegte
waarin angst je adem neemt
bevreesd doorzoek je volle laden
haal je oude feiten op
die keer op keer
terug in diepe gaten vallen
nog even en je huis bevreemdt
ben jij voorgoed ontheemd
het ergste is
dat je het weet…
Het lange lome
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 97 koortsig
dwaal ik rond
op deze hete dagen
het lange lome
komt met
overspannen dromen
wiek om koelte
voor de schaduw
die ik was
ontheemd
sluit ik me af met
een been in het graf
delirium
krijgt realiteit in
wartaal en wat spoken
de lijn is niet gebroken
rafels zijn er nog als
waarschuwing van boven…
lente in januari
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 178 of toch al een beetje
"Duitsers met Pasen"
zoals trekvogels van slag zijn
zo ook die Duitsers die wij
tijdens onze zondagmorgen
wandeling in de bossen
rondom het fraaie landgoed
Twickel tegen het lijf liepen
totaal ontheemd en op het
verkeerde been gezet door het
wel extreem zachte voorjaarsweer…
Nog donker je de ogen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 576 was blij
met je ontwaken
alleen gekeken
voelde zo ontheemd
je zacht gebaar
het haar wat
in de war
je arm om me heen
nog donker
je de ogen maar
in hun wit zie ik
de dag ontloken
het zwarte blauw
de rood opgaande zon
die sterren doet verbleken
ons moment wordt nooit vergeten…
helden
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 146 de beste gedichten zijn ontstoken
door mensen die dood hadden kunnen zijn
uit heldendom zij zijn icoon in ons aanschijn
hun bedoeling is een infectie op te lopen
wij zijn dan rillende en ontheemd
en zeer van eigenheid verstoken
wij verwijten hen het dedain zo wereldvreemd
maar eerder is de mondaine wereld
vervreemd van de mens…
Bondgenoot
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 376 Cultuurloos land op klompen
Geen houvast, geen traditie’s
Stuurloos kind in lompen
Geen toekomst, geen ambitie’s
Verdwaast, ontheemd
Van het leven vervreemd
Niet begrepen, niet bemind
Allang vergeten wat jij vindt
Haat sloeg zijn wortels om je hart
En groeide samen met je op
Jouw bondgenoot
Tot aan de dood.…
de dichter onthand
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 313 vroeger nooit gedacht
dat de dichter zich ontheemd
zou voelen zonder een goed
functionerende laptop
mijn gedichten toevertrouwd
aan dropbox ben ik zwaar onthand
nu ik er niet bij kan
niets was er zo betrouwbaar
als destijds het aloude
'bloc de brouillon'
zo'n kladblok dat je
heden ten dage alleen
nog maar kunt kopen
bij de plaatselijke…
terug naar huis
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 82 ik rolde mijn rots een
ontheemd leven lang
vergeefs de berg op
de weg terug naar
huis duurt een
benard leven lang
woorden raken zoek
rituelen wiegen noch
sussen me
herhalen niet
wie ik ben ik
werd een kind
van zeven ik
weet wie ik ben
opnieuw geborgen
het duurt een leven…
Niet te noemen
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 61 Leegte is een cyclus
in het land van het cynisme
hoe kan iets wat zo steenhard is
toch zo zacht en aardig aanvoelen
ze roept U aan
om haar schreeuw te begrijpen
haar schaduw te beminnen
anoniem is haar schuilnaam
incognito in jouw ontheemde dromen
van eindeloze jongensachtige fantasie
en glooiende heuvels in het nachtwoud
niet te…
Vaarwel zomeroogst
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 748 als het verkleuren
van de blaren
nog voor de val
een aanvang neemt
en het najaarsgrijs
de rust inluidt
om aan dood
en opstanding
te wennen
geraakt de mens
vaak snel ontheemd
van zomeroogst
en zal wellicht verval
schielijk herkennen
morgen bestaat
alleen nog in hoop,
woord en dromen
wordt hij enkel zo door
de verstilling…