Alle inzendingen over Op gelijke rede

Ik keek naar 2 voor 12 met Astrid Joosten, Een heleboel wist ik meer niet dan wel. Slechts die twaalfletterwoorden zag ik snel, Maar dat was niet genoeg om mij te troosten. Klaarblijkelijk verlies je met je haren Ook kennis met het klimmen van de jaren.…

Bij de VN sprak Greta met de vlechten, Ze nam haar toevlucht tot de hyperbool, Ik denk dan: moet zo’n meisje niet naar school, In plaats van tegen windmolens te vechten? En elke keer als ik haar zo zie strijden, Treft mij een diep gevoel van medelijden.…

Dan zal ik mijn gelijk hebben, al moet de onderste steen boven komen, als jij dan zo graag de macho wil zijn, doe dat dan in je dromen maar kwets mij niet door idiote dingen te willen loop me niet voorbij alsof je me niet ziet. Want dat is de reden dat ik loop te gillen Je bezorgt me zo vreselijk veel verdriet.…

hij durft te dromen wat hij wil dat neemt een ander hem niet af maar verder houdt hij zich wel stil men slacht elkaar voor minder af hij praat wat goed in zijn bestaan om telkens zijn gezicht te redden geeft hij zijn zoete broodjes weg en nipt hij zelf aan levertraan men vindt hem laf men heeft gelijk maar liever laf en levend dan dat…

Hermans - 1966) Zoeken naar de zin, de reden van ons bestaan hier op aarde Gelijk aan speuren naar sporen nooit uitgelegd Vergeefs, dus serieus zonder zin als 'geoloog zonder waarde' Onafgebroken slechts op zoek doelloos gevecht In een speurtocht zonder kansen nauwelijks respect niets vergaarde Slechts steken en muggenbeten…

Gelijk hebben betekent niet altijd gelijk krijgen. Je kunt er naar neigen; en je kunt ermee dreigen. Gelijk krijgen is het meten met de juiste maat. Wordt dus niet kwaad als je als meter geen gehoor krijgt bij de wereld om je heen. Wees dan van steen; opdat de juiste steen boven komt.…

Ik dweep met mijn lief, het lijf streelt het verleden als ruwe zijde, hunkering in evenbeeld, waar ze mijn droom in deelt en de schroom en eindigheid weet te ontwijken, verdiept de draaikolk zich in weelde, om de kern te bereiken, is verdriet niet te vermijden, in dat licht blijft niets gelijk, waar de rede haar bijt en ook weer…

alsof wij aanspraak kunnen maken op wat geluk en redelijkheid daar is geen reden voor, die was er nooit ik veeg wat blaren en wat tranen weg dag lieve Frans…

het helse vagevuur ook voor mij plaats op de hemelbedden het respect is geworden tot resp ACT een toneelstukje opvoeren van eigen gelijk nu maar wachten tot corona wordt gehackt…

Uit 't afgrond van de pijn, waarin ik redloos viel, ik roep u: réd, red mijn onsterfelijke ziel! -------------------------- krank: ziek…

Daarom waar ‘t wel van noden, Dat ik mijn doorheid kwaad Met rede eens ging doden; Maar ach! mijn hart, wat raad? Geen dwang en kan afschrikken Mijn al verwonnen zin, De lusten mij verkwikken In mijn bespotte min. Die wijslijk niet kan delven Zijn zotte ijver snood, Die martelt, laas, zichzelve Met een langzame dood.…

Het middaguur vat kalm de trage tijd en weert de stenen schouw uit de ruimte waarin het is gebouwd het stapelbed onwillig en te hoog gegrepen is door de vierde macht vergeten om stil te zijn - heden nacht -…

De brug van de rede. De doden zijn niet dood, de levenden niet levend de tijd van het verleden, verkeerde lang in een ongeschreven verlangen, uit nood vermeden, verleert wat door een kind is geraakt, het leed als carrousel in een eentonig spel, de afgrond als ondiepe kwel,waar kraaien zich spiegelen aan hun verstand.…

Liefde is de reden dat ik ben, dat jij bent, dat wij zijn. Liefde is wat ons bij elkaar bracht en waarom we hier nog zijn. Liefde maakte leven. Liefde maakte alles. Liefde is de wereld.…

Verworpen in de strijd geen doel dat heiligt, ook ik heb mijzelf gestenigd, oneindig lang de tijd gepijnigd rollen vuurstenen aan om in hun mooiste uur tegen elkaar te slaan, vonken bloed reinigt de loop van mijn fossiele natuur voor een onbekende reden.…

enkel doel dat heiligt, ook ikzelf heb mijzelf gestenigd, oneindig lang de tijd gepijnigd rollen vuurstenen aan om in het mooiste uur tegen elkaar te slaan, vonken bloed zwijgen in de loop van mijn fossiele natuur herschikken de scherven in het spiegelbeeld in mozaïek van niet betreden wegen meestal voor een onbekende reden…

tijdsbeelden gepijnigd rollen de vurigste stenen aan om in de laatste uren tegenover elkaar te staan, vonken bloed en hoop die samengaan in de samenloop van eb en vloed van nog te verkennende structuren van een opkomende getijden tegengestelde richtingen op de uitgeslepen treden van de tijdstrap, nu nog voor een onbekende reden…

De reden is er één van raadsels, die iets verhult van de ware aard. Nimmer zal die volledig de waarheid spreken. Een mensenhand onthult bijna altijd slechts de halve kaart. Relaties worden vaak impulsief gesloten. Niet altijd doorzien zij de raadsels van die andere geest.…

Ik zal raden naar het straks, het verder weg, en ergens in het midden de reden van dit bestaan.…

niet smoor het fijn stof in de kiem draai de CO2-kraan dicht red onze planeet, zo zijn er geen twee red onze planeet, dood aan CO2 ‘t is al hoge zee en dat valt niet mee alle hens aan dek, trek samen aan de bel dood de CO2, of jaag hem naar de hel red onze planeet, duw samen op de rem!…

Ik zit in een diepe put en kan er even niet uit komen Er is ook niemand die me kan redden Ik moet even rustig blijven Terug naar mezelf Terug naar mijn innerlijke kracht om eruit te kruipen…

De Bijbel en Bach een onlosmakelijke eenheid klinkt als Cohen en Co een volle economische eenheid van een niet uit te putten bron de bronnen in de Bijbel en muziek maar ook en vooral de bron van inkomsten, omzet voor Bach en zijn grote gezin elke zondag een nieuwe cantate voor de Here God en Jezus Christus maar vooral voor de broodheer…

Onder dankzegging aan Wim Meyles zij verwezen naar zijn snelsonnet van vandaag, 'Jeugdzorg', ofwel hoe een welvarend land steeds verder afglijdt in financiële en immateriële armoede... door lamlendigheid, kortzichtigheid en het ontbreken van kortetermijnvisie in beleid... Hopelijk gebeurt er wat, na morgen, maar 'k heb er een hard hoofd in…

Je bent niet dood, maar werd herboren en gelijk bevrijd.…

De danser (E, de Tijd) die rondjes stapt en reikt naar Ruimte (zij, MC kwadraat), u vraagt zich wellicht af waar dat op slaat. Welnu, dan heeft u het niet goed gesnapt. Hij wil haar, denkt u, want hij vindt haar lief maar volgens Einstein is dat relatief.…

flits of zelfs minder misschien wie kan mij nog redden of zeg me: wil ik dat wil ik gered worden van zoiets moois op mijn pad schat laat me weten, ben ik dan jouw doel of ben ik een dwaas dat ik zo'n verliefdheid voel…

zonder rede en radeloosheid domweg pracht een verschijning in het geheel.…

thuis” gelukkig kwam ik wel thuis laten we het daar maar op houden er reden ook trams…

men kan dan immer tot de onschuld wenden als later tijdstip ander feit belicht, verbergen in de anonimiteit de reden waarom men de oorzaak niet kon verzenden aangezien dit misschien wel onrust sticht omdat het protocol zwaar is omstreden.…

Gelijk als liefde gelijk de stilte gelijk het blad aan de boom mede het groen het mos gelijk dat alles leef ik gelijk dat alles probeer ik bedriegelijkheid te verbergen.…