Alle inzendingen over Open brief

lees hoe woorden gedachten en dromen behelzen voel hoe zinnen sleutels bevatten lees hoe sleutels gedachten openen voel hoe het openen dromen bevrijdt geniet nu maar…

een man staat in het open land onder een blauwe hemel waant zich daar verlaten en alleen als de trein waarin zij reist aan hem voorbijsnelt een man staat in het open land gebroken…

Liefde is de sleutel van het slot van het slot Liefde is de sleutel tot het mysterie aan het slot van een verhaal Liefde is de deur opengooien van een open verhaal Liefde is een open verhaal Liefde is ...…

De dag gaat open als een gouden roos; ik sta aan 't raam en zend mijn adem uit, het veld is stil, en nauwlijks één geluid breekt naar het koepelblauw bij tussenpoos. En in mijn kamer, als een donkre doos, waarvoor de parels hangen aan de ruit, ga 'k heen en weer, tot waar mijn wandling stuit, en ik bij donkre wand diep peinzend poos.…

De ramen waaien open maar het is windstil tegengesteld aan alle wetten sluiten ze zich weer trillend springen spanjoletten dicht het licht gloeit aan alles is helder de stoelen om de tafel twaalf stuks zijn plotseling ingenomen zwijgende personen staren elkaar aan totdat ik opdracht krijg de deur open te zetten.…

Ik zei van niet, Maar dat ik wel open stond... voor veranderingen. Wat nou als ik, je nu wel zie zitten... Om wie je bent en hoe je bent, niet meer en niet minder! Ik weet alleen niet, of je daar op zit te wachten. Een meid van 17, die meer van je wil... Niet voor de lol, maar serieus...…

voor heel iets anders, ik kwam voor Wim een oude vriend die helaas te vroeg gestorven was een rijtje mensen schuifelde mij voorbij in mijn lange jas gestoken leek ik meer op een doodgraver dan op een bezoeker behalve de kleur deed mij afzonderen van de stoïcijnse mannen die hun werk toch telkens naar behoren deden daar lag ie, de kist was open…

Vissen duwend, spartelend tegen de kant waar straks de waterjuffers over het water zoeven in de vroege avond en de muggen zullen dansen zie ik de kleuren van dit heftig gebeuren onderwijl proef ik de geuren van submerse planten paars rank en prachtig naast het midden van de vijver hoger haast nog dan het huis waar de reiger vroeg al stond…

Dat ik daarom niet de enige ben Is voor mij een schrale troost De zon staat morgen weer aan de hemel Herinnert mij opnieuw aan die vrouw Hoe verliefd ze me aankijkt, stralend bloost Een spiegelbeeld van een open wond Het gevoel nog dagelijks Brandend op de voorgrond...…

ik zit opgesloten als in een gevangenis met open deur ik kan gewoon opstaan en weglopen en voor morgen maar het beste hopen maar ik kan het niet ik zit opgesloten vast geketend aan de muur met ketens zonder sloten want zelfs die zijn hier te duur maar ik kan het niet ik zit opgesloten als een vogel in een kooi van de tijd hier heb…

Duisternis brak open kwamen nimfen aangeslopen getekend in de volle maan achter hun schaduwen vandaan, maakten de gewelfde dijen lichter in de koele nacht stijf bijeen liepen daardoor wat dichter langs schaamteloze blikken heen nagestaard door oude wolven, met bloed doorlopen ogen, in de ruige pelsen van hun aard, in korstig kleed gedolven…

Ongelooflijk maar waar Het openbaar vervoer kreeg het voor elkaar Om tijdens de spitsuren ongemak te veroorzaken En de passagiers geïrriteerd te laten raken De stroom op het tramtraject was weer ‘ns uitgevallen Dat dit frequent voorkomt, begint echt wel op te vallen Inzet van de pendelbus werd als alternatief beloofd Ondertussen werd je…

de groten zijn kwaad en steunen op de kinderen ik schrijf een gedicht lees een boek luister naar punk en ik word zonder pardon achterna geschoten in mijn eigen wijk dan toch maar heel zacht en voorzichtig hang ik mijn glimlach weer terug ik wil evenwicht moet je weten fanatiek studeer ik de kleuren van twee razende vogels dood en spat open…

Met een sierlijke gratie Vol van souplesse uitgevoerd Bijna tot een kunstvorm verheven De adrenaline giert door het lichaam Spieren in het dijbeen spannen zich aan Wachtend op dat ene moment Dat ene moment waarop de explosie losbarst De mensen gaan staan op de banken Hun geschreeuw wordt als maar luider Vaders die hun zoons opzwepen Het…

laat de deur maar open, ook al is het buiten koud en kil, ik wil je liefde voelen, ook al ben je ver weg, en staat de tijd niet stil; laat de deur maar open, ik verwacht je ieder moment, ook al gaan de dagen snel, en is iedere nacht zonder jou, een klein beetje hel; laat de deur maar open, ook al nemen ze alles mee, ik raak je nooit…

De tijd staat open, het hijgt aan weerszijden of avond en donker elkander omarmen, het slaapt dat het kraakt in de stokoude boomgaard, zwanger van wanvruchten galappels wormen in het huis het gemor van adem, van data dat de nachtschade hangt aan zijn leven dat de zaaier ontkiemt in zijn veldbed dat de groene woorden als kersen bederven bij…

Vissen, duwend en spartelend tegen de kant waar straks de waterjuffers over het water zoeven in de vroege avond en de muggen zullen dansen, zie ik de kleuren van dit heftig gebeuren onderwijl proef ik de geuren van submerse planten, paars, rank en prachtig, naast het midden van de vijver, hoger haast nog dan het huis, waar de reiger…

Na een hete dag barst een hevige bui los alles trilt en beeft.…

Even heel even mag je mijn gedachten lezen mijn zorgen en mijn wezen stel ik hier tentoon. Mijn mooiste woorden wil ik aan je geven gepoederd en met suiker een bloemlezing als ruiker gegeven vol vertrouwen een rots om nieuwe zekerheden op te bouwen om ooit te landen daar waar onvoldoendes niet bestaan, maar iedereen gewoon ongestoord…

En op een dag was het over en uit met zijn luxueuze leventje. Zijn snelle auto moest naar de schroothoop. Hij kwam plotsklaps in de bijstand. Nou ja leuk was het niet. Hoewel de maan en de zon gewoon blijven draaien. En er geen ster viel voor hem. En toen was het gewoon een brood bij de aldi. En een fles limonade in de maand. Verder nog een…

hé, grote grijze ik voel me leeg vandaag het groenvoer met slakken ligt nog steeds onder de haag en jij, jij krijgt om de haverklap de volle laag gescheiden, ’t doet me wat ik krijg kramp in m’n maag ach groentje, wees blij jij krijgt het bruidsboeket ik de razernij van een stamper die mijn schedel plet…

Jullie doen niet écht je best. Eén welgemikte kogel van het dak, twee ballonnetjes met zenuwgas, drie gram C4 in de brievenbus, hoeveel moeite is dat helemaal? Ben ik niet zoals iedereen opblaasbaar tot een advertentie voor die heilige zaken van jullie? Mag ik niet even willekeurig worden afgeslacht als ieder ander? Laat ík soms geen ontroostbare…

de heuvels waren rond en vriendelijk de beek al wat bejaard een trage stroom in lichtend zand cipressen aan de oeverkant ik vond je in de warme wind eenzaam tussen rank en druif jij zonnebloemde als een kind voorover in een lome wuif bloeide waar de tijd was stilgezet een open hart in zongebed…

. - Aan het open raam waar mijn begeerte huivert van pijnigende weelde en blij-doorpriemend wee, hoor 'k, in het wind-gewuif, van dag-gebroei gezuiverd, gescheurd en moe de kreet der ongeziene zee. Ik luister.…

Die deel van ons waren, In ons geleefd hebben, In lichaam en gedachten Gestalten waren die wij Konden zien, die ons eigen waren, Hartslag die zich met het onze verweefde, Zullen er altijd zijn In wat wij voelen, In hoe wij denken, Openlijk tekort aan kinderen Dat zich dagelijks voelen laat…

Het licht weer toe Te laten waar het altijd Donker was - Dan slaat de vermoeidheid Genadeloos toe, de slaap Dreigt toch te komen; Als ik mijn ogen met Tegenzin sluit slaat De waanzin weer toe - De film die oorlog heet Begint meteen te draaien, Want oorlog valt Niet weg te denken, Daarom slaap ik Nu alleen nog Met open…

, luister goed, vertrouw op je gevoel Sta open voor het leven…

Open je ogen en ontwaak.…

soms dwarrelt zacht de wind opeens stijgt stof in zonnestralen zie hoe het in culmineren onze ruimte steeds meer gaat beheren het constant cirkelen beperkt het zicht vormt een oog dat ongericht je warmte vreet realiteit vergeet en tot een hoos zal leiden die ongekende schade brengt aan beiden kom laten we die wind gaan temmen…

ik klopte aan de hellepoort het vuur deed open verbrandde insgelijks onschuld en wat knopen die bonden het bestaan ik ben gegaan op een levenspad vol sloten zij gingen nooit vanzelf open versleutelde de mogelijkheden die ik had helaas nooit paste wat tot ik jouw deuren zag jij was niet gesloten stond altijd open ik heb me…