Alle inzendingen over Overgaan

Toch is er nog hoop op zalig overgaan naar de heilige rust. Een kopje koffie wellicht, een plakje koek met boter.…

de wereld is zijn verstand verloren of was het er één wiens frustratie zo was opgekropt dat hij de vrijheden van zijn thuisland niet aankon zodat hij kon overgaan tot het beramen van om hen die het leven liefhadden nodeloos mee zijn dood in te sleuren gewoon, omdat het kon…

In de wachtkamer van het leven na dit leven zitten zij aan zij de anti's en de pro's ze zien elkaar niet eens ook horen is hen niet gegeven zij zijn gericht op verder leven alle emotie viel reeds weg het overgaan naar het eeuwig leven geschiedt in stilte…

Als je zo in verbinding aan - raakt in absolute naaktheid van hart tot hart tot aan de grens waar werelden in elkaar overgaan tot aan het groeien van haar vleugels dan kun je zeggen de dood bestaat niet ik heb de eeuwigheid gezien en je kunt zeggen dat je waarlijk hebt liefgehad...…

Echter: als liefde en haat, overgaan in desinteresse, kun je stellen dat: je het met beiden wel hebt gehad!…

nachtelijke nevels omhels dit hart is mijn tocht door tranen aan het einde zacht breek regenboogkleuren in het gelaat van de zon laat grijs overheersend in hoop overgaan als ik vervaag in het dwalen als schim van mijzelf op zoek naar een lach door nevels heen…

mijn gsm leidt nu een stil bestaan zal als verdriet eerst niet meer overgaan ik berg mijn paspoort ver van mijn gevoel kijk naar de lucht zo somber zonder doel jouw aarde kleurt de muren van mijn huis hier komt mijn heimwee elke avond thuis…

ik wil de bal en alle ogen aandacht overal met schijnbewegen passeer ik spelers die met lege handen staan plotseling leg ik aan maar zie de bal ver overgaan dit schot had niet gemogen ik ben de foute egoïst koppen kranten naar alle ogen…

al dagen lang staat de telefoon aan maar overgaan ho maar ik lig er uit bij het VU-circuit wat mij persoonlijk stoort tot krenkens toe ontstelt is dat ook niemand belt om te vragen wat ik doe als ze me vragen want mijn antwoord ligt al jaren klaar ze zijn nu aan het schudden en ik ben te vroeg gevallen…

terwijl 't meer opkruipt voelen dijen warmer vooral waar de kousen overgaan in zachte huid die lieflijk verleidt miskende glimlach nodigt uit tot het kussen van haar nek tintelingen veroveren haar lijf dat in vuur en vlam staat hunkerend naar ...…

Nee, spreek mij niet van dood en al dat zij wanneer dat moment daar is geen ziel die dat horen wil, die gevoelig is voor daar de dagen zullen blijven overgaan in nachten, en zij die achterblijven steevast zullen blijven draaien in al om bekende cirkels waar ze niet van af zullen wijken wat rest is de angst…

prachtig hangt de sluier van verlangen in het toekomstperspectief krachtig zijn de lijnen van de tijd waarmee zij is behangen verlokkend ruist zij stromen warme liefde naar sensuele overgaaf haar transparante eerlijkheid kuist de gedachte dat het eens zal overgaan in opgelichte tipjes toont zij ons haar mooiste vergezichtjes…

Glimlach ik vind je fijn Je helpt mij bij de pijn Laat mij stralen Als mijn lichaam weer gaat falen Je bent niet naïef Door jou blijf ik positief Heus ik laat best wel vaak een traan Maar glimlach, jij laat deze dan weer overgaan.…

Door ijver en vlijt altijd tot helpen bereid wie het ook aan jou vroeg je vond dat het was nooit genoeg Nu na een leven vol gave van dienst ben jij diegene die onze dankbaarheid verdient nooit liet je ons alleen staan daarom zal de pijn jou te verliezen nooit overgaan.…

Naadloos in elkaar overgaan. Gangbaar in'n rood paarse omgeving. Eerbaar in 'n samenspel is noemenswaardig en nimmer ontdaan.…

Ga nu maar Praten heeft geen zin Alles is voorbij Tranen helpen evenmin Ga nu maar Het is gedaan Maar mijn liefde voor jou Zal nooit overgaan Ga nu maar En laat me hier alleen Het vuur is geblust Onze liefde is gesust Ga nu maar Tot een volgende keer Ooit op een dag Zien we elkaar weer…

stilaan wijkt het licht kleuren vervalen tegen het venster tekent jouw silhouet zich af contouren vervagen in het onmerkbaar overgaan van licht naar donker onzegbaar denken van woorden die oplossen in de schemering en mijn gelaat doch niet mijn tranen toont in jou zocht ik mijzelf maar vond slechts ledigheid…

Achter de chaos die dit leven overheerst, Waarin geen lijn of vorm meer te ontdekken valt, Waarin gedaanten vormloos in elkaar overgaan, Bevinden zich de woorden van een heldere geest Die nauwgezet aanvoelt dat alles dat is geweest Alleen maar kan worden weergegeven in dit gedicht Waarin woorden alleen nog beelden zijn op schrift Voor…

midden mijn alleen zijn heeft ’t verleden me bij de arm gegrepen bracht me naar de bank achterin de tuin bedacht hoe hij een tak zoetigheid afbrak en sprak huil maar mijn stekelbeeske ik droog je tranen wel nu en later zal nooit overgaan maar in je hart verblijven één en al aanwezigheid samen zijn we naar binnen gegaan…

ik zag je zwijgen afwezig van de waarheid je kuste haar mond met een oud slaapliedje beveiligd door eeuwen heen je legde haar bloot in het dichte licht van sprookjesland en in het overgaan van stilte naar huilen beefde haar mond toen geluid bewoog zag ik je zwijgen door dagen en jaren heen zag je me huilen toen onschuld…

nooit heb jij de scherpte van het mes gevoeld waarmee dag en nacht gescheiden wordt lijkt een vloeiend overgaan waarbij donker en het licht elkaar in schemering verstaan hoe bot is het ontwaken als de werkelijkheid jou met zijn scheermes snijdt en jij al aangeslagen de dag moet gaan verdragen schrijnend over heel het lijf…

het fladderen door het leven lijkt voor jou voorbij nog kunnen je vleugels alles geven is honing heel dichtbij maar hun kleuren bleken breken in de zomerzon de tippen zijn gespleten een koude nacht zal jou ongemerkt doen overgaan je vleugels nog gevouwen je lijf blijft stilletjes staan wiegend op de ochtendwind die in jou zijn…

in de tiende maand schuift mijn bodem onder de voeten het kan ook zijn dat de geest kiest bij het vallen der bladeren voor een andere route het lijkt of hakken plakken aan de aarde en schoonheid het laat afweten in haar oorspronkelijke waarde het is een brug overgaan zo zwaar als het beklimmen van het rulle duinzand om aan…

in jouw gezicht kan ik mezelf lezen uit lijnen van ontstaan geen letters maar geëtste stukjes leven vallen wonderbaarlijk saam momenten die de tijd markeren in tekens die niet overgaan je lach slaat weer een bladzij om ogen stralen warme zon in blijdschap staat te lezen wat wij elkaar ooit schreven…

ze bloost en ze delen zag misschien wel een verliefdheid in een nieuwe liefde overgaan mijn gedachten lachten bleven even stilstaan thuis aangekomen kus ik liefdevol mijn vrouw verrast vraagt ze: ‘Wa's dat nou?’ vertel dat ik ons tegenkwam in kalverliefde…

Ik zal wel nooit innig naast je lopen, hand in hand, arm in arm … Wanneer ik met je praat op de hoek van de straat, hoop ik stiekem dat vóór ons ‘doei’, zonder protest of geloei, onze ‘koetjes en kalfjes’ stilaan zoetjes overgaan in een lange, oneindige zoen. Ik zou er een ‘moord’ voor willen doen!…

Dat hele gewone gerinkel van de telefoon, kan ik niet meer horen, werd voor mij buitengewoon Met dat hele gewone éne keer overgaan van dat ding Verviel mijn wereld, verloor ik elke zin Na dat hele gewone: “Hallo, je spreekt met mij” Hoorde ik ze zeggen Het leven van je kind is voorbij!…

Hoop op een dag je te kunnen zien zonder dat tranen in mijn ogen ontstaan en het verdriet om mijn verlies van jou voorgoed zal overgaan....…

Waar ben ik om jouw kleuren te begrijpen, jouw geuren, die nooit overgaan.…

De pijn zal niet zo overgaan, maar opgeven staat achteraan.…