14437 resultaten.
Poëzie
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 108 Het voornemen elke dag
een gedicht te maken verdwijnt niet
in een nevel van illegale sigarettenrook
ja,ja,elke dag
Aalsgolvers zijn zwarte regels
in een blauwe lucht
elke dag waarschijnlijk
aalsgolverzinnen echter
zitten beklemd
tussen boodschappen doen
belastingaangifte en vermoeide ogen
van al het kijken en zien, noem het…
Poëzie
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.919 De Poëzie zit in de geest. Voor hem
Die aan wat is niets van het zijne toe kan voegen,
Is heel de wereld dof en zonder stem;
Hij moet zich met haar proza vergenoegen.…
Poezie.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 139 In een blad de nerf of in de zon de
glinstering van een glasscherf, ook
daarbij is sprake van poëzie.
En woorden veel of weinig gesproken
of is er niets gezegd...
een paar geschreven slechts, zelfs
dan is er poëzie, echt!…
Poëzie
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 201 Is de ziel die aanklopt
en als de geest open doet
een lied zingt.
Zij vertrekt weer tevreden
als ze zuiver is gehoord
en betaald is met emotie.…
geen poëzie
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 236 ik draag wervels
van een beest
op een eiland dat zichzelf
wil verdrinken
korte en lange verhalen
kraken uit kaken van vloed
stuwen beenderen en karkassen
uit de zeebuik
*
zij baart het verleden
met dode vleugels terwijl oude eieren
openbarsten door regenvlagen
de stank, nog gruwelijker dan ik wist
schuift voor de wolkenhemel…
Dan met poezie
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 89 Veel raadsels
En geheimenissen
Kom ik tegen
In mijn leven
Weet niet meteen
Het hoe en
Het waarom
Toch weet ik
Dat ik alles
Wat te duiden valt
Niet nauwkeuriger
Kan omschrijven
Dan met de hulp
Van mijn poëzie -
Beter, en nauwkeuriger
Kan ik het niet zeggen…
wat is poezie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 104 ik weet het niet
schrijf iets met die bedoeling
misschien is het poezie
misschien ook niet, zeker
moet er een moment in zitten
dat er vogels vliegen naar het zuiden
of dat er een kraan druppelt
terwijl je depressief in bed ligt
vrolijk fluiten de vogels
in de vroege ochtend buiten je raam
is ook goed en denk dan aan haar
en alleen…
Poëzie
gedicht
2.0 met 11 stemmen 4.297 Zoals je tegen een ziek dochtertje zegt:
mijn miniatuur-mensje, mijn zelfgemaakt
verdrietje, en het helpt niet;
zoals je ze een hand op het hete voorhoofdje
legt, zo dun als als de sneeuw gaat liggen,
en het helpt niet:
zo helpt poëzie.
----------------------------
uit: 'De gedichten', 1998.…
Poëzie
gedicht
4.0 met 7 stemmen 3.849 Verleggen
van dit leven is gewichtig. dat je hier bestaat
alsof je altijd zal bestaan lijkt eigenaardig
- en al die mooie dingen dan -
om alles weg te gooien voor wat poëzie is te lichtvaardig.…
poëzie
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 234 het maakt stil
dit dromerige kleine schilderij:
ingetogen tere takken judaspenning
in een Japanse vaas
de ontmoeting van het oog met
de verstilde poëzie van deze
heldere eenvoud is de balsem
voor een verdwaalde ziel…
poezie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 85 bij poezie
denk ik eerder
aan woorden
dicht bij de bodem
vlak boven het water
of diep er in zie je
opeens een meerval zwemmen
je weet niet wat dat betekent
als je dat niet weet
weet je eigenlijk niet veel
terwijl de wind waait
over onrustig water
herhaal elke mooie zin
blijf alles zeggen
kijk naar de lucht
de vogels…
Poëzie
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 66 Poëzie is
een emotie
begroeten
die door gedachten
gevonden
daar woorden aan
heeft verbonden
zonder moeten…
Mijn poëzie
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 56 zijn
In een God vergeten tijd, de horde tussen twee vuren
Opgejaagd; het oog boos verduisterd vol pijn
Dwars door de duisternis, dat rustig lied
Tegenwind in 't zuiver hart van 't kind dat zingt
Dat God onze God alleen Uw wil geschiedt
Een lied, een bloem, elk met een eigen geur, de klank
Doortrilt 't gehoor van droefenis teer mijn poëzie…
Poëzie
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 64 schone en trieste melodieën
rozengeur en
passiflora
hangt in 't wonderbaar licht
waar we
de liefde voelen stromen
in dichterlijke aandrift
met wenende ogen
zich baant een weg
door ruimte
en grotten waar ze
de poëzie
door 't trots
gemoed bespotten
het regent klachten
die op
beredeneren wachten
verloren voor de poëzie…
Poëzie is…
gedicht
4.0 met 3 stemmen 1.538 Poëzie is
als je het hart opent
met een zilveren sleuteltje
dat ook op een fietsslot past
Het doet er niet toe wat de dichter
beweren wil als het maar waar is
voor tachtig of honderd procent
Soms worden de woorden zwaar
als van goud, en blijven niet drijven
En soms is een zeepbel genoeg
om het barsten der aarde te zien
We moeten…
POËZIE
gedicht
3.0 met 6 stemmen 4.456 Een klinkende woning openstoten
een huid van taal blootstellen
aan weer en wind.
Woorden vinden
naar het hart van de werkelijkheid
langs de weg van de meeste weerstand.…
POËZIE
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 266 op zijn zestigste,
ontdekt hij de poëzie,
alsook het leven…
Poëzie
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 89 de achtergebleven
woorden van de herder
die vergeten zijn
poëzie is een magische bezem
die in het boek der tranen
de boze geesten verjaagt
zij is de taal die het raam openzet
de bittere geuren binnenlaat
om het zoete te proeven
de rouw om de teloorgang
van veiligheid en troost
poëzie is een rivier…
vraag
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 381 is het de poëzie bij een foto
of de foto bij de poëzie
dat is de vraag
de dichter echter
kent het antwoord
maar hij geeft het niet prijs
hij zegt de lezer mag zelf
de keuze maken…
over Carlos Drummond de Andrade (1902-1987)
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.170 hij had de moed woorden
op schrift te stellen
die menigeen niet eens
in handen durfde te nemen
(tenminste niet in het openbaar)
alles omtrent de daad en wat
daar zoal bij komt kijken
wist hij te vangen in tederheid
en toch bleef het opwindend
menselijk bijna met alle
zwakheden en verlangens
kortom hij had de lef poëzie
te verrijken…
Carlos Drummond de Andrade (1902-1987)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 328 hij had de euvele moed
woorden op schrift te stellen
die menigéén niet eens
in handen durfde te nemen
(tenminste niet in het openbaar)
alles omtrent de daad en wat
daar zoal bij komt kijken
wist hij in tederheid te vangen
zó menselijk bijna met alle
zwakheden en verlangens
kortom hij had de lef de poëzie
te verrijken met een scheut erotiek…
Noem mijn naam
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 84 De kloof is schrijnend
de rijke
man en Lazarus aan de poort
maar och
je weet niet beter
ik loop verder
door de vervolgde straten
op zoek naar mijn huis
mijn naam
mijzelf noemen
één wegwijzer
gaat mij vooraan
Noem mijn naam…
ZONDER
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.860 (na een opofferings-dagje)
Een dagje zonder zonnestraal,
Een nachtje zonder stergeflonker,
Wat zijn ze donker! -
Een lente zonder nachtegaal,
Een bloemknop,
waar geen dauw op druppelt,
Een beek, waar geen koeltje* huppelt,
Hoe doods en kwijnend allemaal!
Maar o! een dag
één enkle dag,
Dat ik u niet aan ’t hart mag drukken,
In zoet verrukken…
Toen bliezen de poortwachters op gouden horens
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.453 Toen bliezen de poortwachters op gouden horens,
buiten daar spartelde het licht op 't ijs,
toen fonkelden de hoge bomentorens,
blinkende sloeg de Oostenwind de zeis.
Uw voeten schopten omhoog het witte sneeuwsel,
uw ogen brandden de blauwe hemellucht,
uw haren waren een goudgespannen weefsel,
uw zwierende handen een roôvogelvlucht.…
poëzie thuis...
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 35 poëzie bij je thuis
is het behaaglijke op
een voetstuk zetten en
weten dat je thuis bent
de taal oppoetsen en
even op een ereplaats
op't dressoir zetten
zodat de bezoeker
er niet om heen kan
zo help je op eigen wijze
toch een heel klein beetje
mee aan poëzie promotie…
Tot de gesluierde zomer
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.230 Wat wilt ge, o Zomer, 't aanzicht niet ontbloten,
Maar schuilt en houdt de sluier voor die ogen,
Die ons te aanschouwen nimmer nog verdroten,
Hoe vaak ook hun beloften ons bedrogen.
En schoon ook soms die plooien het gedogen
Dat onze blikken langs uw leden schoten,
Wat troostten ze ogen, die niet drinken mogen
Stromen, die u uit de open ogen…
Afscheid
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.190 'k Heb afscheid van het leven nu genomen.
Ik wist het ogenblik dat zon en maan
Tezamen langs de hemel zouden gaan
En alles ging als ik m' had voorgenomen.
Nooit bloosde 't licht zo ernstig achter bomen,
Zo helder gaf nooit alles te verstaan
Hoe het voor andren ging weer open gaan —
En verre zag 'k de Rijn lichtspieglend stromen.
Uw oude…
Geloven
poëzie
4.0 met 1 stemmen 558 Wanneer ik nu in de oude bladen lees
En zie het wonder beeld-werk van die tijden,
Die nog voor 't heil-begerig oog belijden
Een geloven, dat hoog boven werelds vrees
En hel en dood en wat het meeste dees
Tijden onteert: kil onverschillig lijden
Van weedom, hief tot 't hoogste heil verbeiden,
Des dervend nu doolt menig hart als wees;
Dan…
Spichtige spreeuw
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 259 Spichtige spreeuw,
Het graatmagere, kalende
Mannetje dat in zichzelf
Gevangen door de gangen
Van het gebouw zwerft,
Schichtig bewegend over
Het kale, koude beton
Waaruit alle leven verdwenen is,
Maar waar hij geacht wordt
Het zijne weer op te pakken -
Op weg naar die ene deur
Waar zijn Vriend de behandelaar
Kantoor houdt, en…
De jonge zeeman.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 746 'k Ben zeeman; - komt maar weer de bries
De slappe zeilen stijven,
'k Zeg allen dan getroost adies,
Die op het droge blijven;
'k Zeg: Ouders, treurt toch niet om mij,
Ik heb een leven vrij en blij:
Hoezee!
Ha!…