Alle inzendingen over Podium Witteman

Oorlog strijd vult het hart van de tijd als uiteengebarsten planeten daalt het vuur uit de hemel neer weerkaatst de hel op aarde oorlog is weer in krijgt een podium hunker naar strijd dood en verderf schopt peinzend de kogel voor ons uit alsof we het nooit zullen leren…

Boven het podium van Stageco doemden de schermen van Barco. Van hoog uit de lucht op zijn ISS-vlucht hield Frank online een chat met Bono.…

(Negatieve versie) Toen Douwe Bob het podium besteeg, Liet hij zijn landgenoten even hopen, Toch is hij de finale misgelopen, Omdat ‘Slow Down’ te weinig punten kreeg. Het voordeel is, nu hij naar huis mag gaan: Voor hem mag alles nu weer langzaamaan.…

Hou politici van 't podium !…

de kou rilt onaangekleedde gedachten kleuren anders dan voorheen niet eerder uitgesproken wensen krijgen een podium nog voordat de zonsopkomst de dageraad verraadt…

De laatste noten zijn gespeeld Op het podium nu twee, eenzame mensen Alle harmonieën hebben ze laten horen Alle klanken hebben ze gedeeld Het podium verlaten valt niet mee Voorzichtig dalen ze af Verstild is de achtergelaten ruimte Nu nog ogenschijnlijk met z'n twee Een schreeuwend hart hoor je niet Ze lopen maar waar naar toe Navigeren…

Andries Knevel beweert bij Pauw en Witteman en in een stuk op de opniepagina vandaag in de VK dat er overtuigend bewijs is dat Jezus na drie dagen waarlijk uit de dood is opgestaan.…

op je open podium bij lavendellucht en opium een orgie in volle glorie met ten tonele: violetten, ultramarijnen scharlakenroden en karmijnen smaragdgroenen, okergelen win je de kroon bij de landjuwelen…

Mijn podium…

Als Woede met Bravoure het podium Betreedt, en Angst Roemloos door de zijdeur Is afgegaan - Dan neemt Agressie Als doublure zijn Rol probleemloos over, Nadat Geduld voorgoed De benen neemt…

Het podium dat Durham Octave krijgt Is zonder meer verwerpelijk te noemen. Beter dan op zich in te laten zoomen Zou het hem sieren als hij blijvend zwijgt. Maar al is elke boef er één te veel We hebben weer een knuffelcrimineel.…

Zo onderhand lijkt onderling respect In onze Tweede Kamer uitgeschakeld, Want Rutte zegt dat de minister “kakelt” En Wilders is van mening dat ze “kwekt”. Maar al heet de minister Vogelaar, Vogelgeluiden hoort men nooit van haar.…

Daar lezend op het podium alleen met duizend woorden leg je het leven bloot gericht zijn alle ogen die naar jouw zinnen hoorden zelfs netjes aangekleed ben je nog nooit zo naakt geweest.…

Ieder mensenkind Dat in vrijheid Geschapen is en met Eigen verantwoordelijkheid Bekleed in de ruimte is gezet Staat klaar voor de rol Van zijn leven - Decor en podium Zijn aanwezig Nu nog hopen Op goed publiek…

Al is door Pieter van den Hoogenband Ook dit keer weer verdienstelijk gezwommen En heeft hij zelfs het podium beklommen, Toch treurt nu het verwende vaderland: In Sidney stond hij op de hoogste trede, In Fukuoka werd hij hoogstens tweede.…

het lied bruist van passie vuur op haar podium viert kunst hoogtij mensen zijn blij op een plein ondersteboven in de verf vaart een schip voorbij de rivier blaast zijn stoom af…

Voor Tim Ieder mensenkind Dat in vrijheid Geboren is en Met eigen geweten In de wereld is gezet Staat klaar voor De rol van zijn leven - Decor en podium Zijn aanwezig - Nu alleen nog Hopen op goed publiek…

de wereld is niet meer van nu verdwijnend van binnen uit tastend als een blinde rustend op een bed waar het matras van versleten is het maakt het niet meer waar waar het voor geschapen is de wereld slechts nog een dorp op het podium van onvrede waar mensen door elkaar lopen in vleugels reppend op zoek naar hun…

zonder mezelf te kleineren is het mijn rol om op jouw podium te figureren jij bent een theaterbeest met in lach en ogen het grote wereldfeest vaak sta ik stil deel decors in het halfduister als de spot jouw act opluistert veel tekst is mij niet toebedeeld ik reik aan waarmee jij aan de slag kan gaan toch komt ook mijn moment…

schaduwen van onvrijwillige vergetelheid blikkeren mijn bloemrijke tanden wraakbelust naar weke kelen van evenzovelen kartelmessen spelen in mijn handen met bloedgleuven niemand negeert een unabomber willekeurige woorden willen explosief voorrang tot über-ich pacificatie afdwingt tenslotte mogen er geen doden vallen maar ik eis het podium…

ik ben een der spelers op het grote wereldtoneel kijk naar mijn buren ook zij spelen mee ieder draagt bloemen gerangschikt naar smaak we delen lachen en groeien in woordloze samenspraak het voelt als eigen in een decor zonder end we raken en begrijpen omdat ieder elkaar kent in een massa zonder geluid spreekt op het podium der stilte…

alles heb ik geprobeerd om het geluk te grijpen te vinden wat ik nodig had schilderde in vorm en kleur niet onverdienstelijk alleen de ziel ontbrak beeldhouwde en liet de stenen spreken maar een stem had ik vergeten mee te geven dichtte strofe na strofe helaas op het podium der poëzie rolde al snel mijn hoofd al die tijd lag het…

in het theater van jouw volle leven slingerend tussen de vele emoties horend bij het moment in de tijd speel jij altijd liefst jouw eigen rol gelijk een clown zijn masker draagt plooi jij steeds het gezicht in de sfeer die past bij het ogenblikkelijk gevoel van blijheid tot soms vurig verdriet jouw spelend leven van harte vierend dartelen…

Toon zong en zei: ik hou van jou, met een glinstering in zijn ogen en nooit maar dan ook nooit hebben woorden me meer bewogen dan die man, die sprak op een verlicht podium met zijn zoon aan de zij: ik hou van jou, niet vragend: hou jij ook van mij?…

En dat je pas het podium opstapt Na eerst flink in elkaar te zijn getrapt.…

Bang dat ‘t op het podium gebeurt, Heeft zij uit voorzorg al haar jurk gescheurd.…

Dat het podium kraakte ik mijn chanson zong jij van concentratie gebogen me aankeek uit een hoekje van je ogen impromptu dat je maakte Dat blijft als ochtendgloren duisternis van de nacht en de regen samen onder een paraplu De zachtheid van de paardenharen strijkstok over de snaren…

reclame in blokken nieuws in items afgehakt bij nova nieuwkerk witteman koffie kakel gunneman alles van hetzelfde laken je feest voor tachtig jaar je schrijft een leuk boekkie je bent hapklaar je klokt lekker weg waar is de armatuur ieder houdt zijn mond angst voor wilders verdonken rest teasen verleiden lonken narigheid en lijden voorverpakt…

ene J.Klaasen kwam daar op de poppenkast tot heel de Barneveld stil viel in boekdelen zonder tok of kraai het podium verliet morgen komt de huldiging Jan Klaassen van de Dam Katrijn krijgt als vlam nu de nieuwe darteling…

Ik heb niet op het podium gestaan. Ik heb niet geheerst. Ik heb de macht over anderen niet begeerd. Ik heb de macht over mezelf gewonnen, geen kroon geëerd, geen troon. Ik ben de som van al de zwijgenden, alleenvertegenwoordiger van miljarden mezelf. Aan het slot van de stilte zal ik omkijken.…