Alle inzendingen over Puntig

langs ons gezicht geuren vermengend als beesten bijtend kwijlend in liefde verzengend Elkander berijdend stotende gelijk in ritmisch harmonie Soenda muziek kling klong op de achtergrond Zo heerlijk doch zo prikkelbaar als de durian gekliefd en verslonden penetrant en bitterzoet in het midden van bedwelmende schillen met puntige…

Hij pelt neerlands taal schift fel geel van wit draagt een hoed van vilt waar geen vorm in zit snijdt scherpe bochten in kromme zinnen weet altijd puntig aandacht te winnen eenzaam aan de top hekelt hij ontrouw nekt met grove streken ieder nieuw gebouw maar alles buiten kijf was hij geen alfa betje dan vast een lekker wijf…

stenen liggen aan je voet ik zie de breuken in je wanden als tijdlijnen in handen geëtst door je gedachtengoed je ontlook de aarde als een kale rots massa kartelde met puntig trots in ongenaakbaarheid passeerde je de eeuwenloze tijd je bent nu broos en zacht meegaand in koude nachten is je hardheid langzaamaan gebarsten…

Samen toekomst kijken, terwijl liefde vooruitliep op rotsige bodem... puntige stenen in uitgeslepen grotten.…

ik buig me steeds dieper dwars door mijn ego kruipend langzaam in weerloze poëzie waarin mijn geluk meegesleept word in toekijken van pronken in gebloemde stilte van overleving puntig scherp met zielskracht wervelend om iets tot uitdrukking te brengen in trance wentel ik door mijn creativiteit voedend mijn…

ik wil geen stenen meer op het pad waar het licht van boven valt ik ben het zat niet meer van die grote keien waarvan je in een moment van onbalans zo naar beneden kunt glijden we hebben nu een nieuwe vloer waarbij je puntig piekt op licht van de bron dat contrasterend langs je vliegt in samen cirkelen ronden wij ons plekje…

Op het hoge ros gezeten 't lichaam star en recht met koele waakzaamheid immer berekend op gevecht Benen omklemmen straf de flanken van het paard 't vizier aldoor gesloten in aanslag het puntig zwaard Het harnas schuurt pijnlijk dat wat diep geschonden is doch nimmer is geheeld bij gebrek aan vergiffenis Wat zacht en kwetsbaar is…

Ogen vol Vuur Emotionele toestand door Teleurstelling 't Vuur leidt zinnen in as van opening tot slot Puntige stenen in handen vol woede Verbeten gezichten Gegrimasseerd Behandel elkaars overtuiging Met Begrip en nog veel meer respect Van laaiend vuur Naar vurige passie Van begin tot het eind Laat wapens en stenen liggen…

Krijsende kraaien kraaien krijsend In de zwarte grauwe lucht Treur en angst weerklinkt verlaten Verneemt de oudere met een zucht Verscheurde veren, scherpe klauwen Priemende ogen, een raar gebit Een puntige bek, klaar om te krijsen Nee, niemand zal hen missen, dat verzeker ik Waarom zou een dier zo akelig zijn?…

als een echte jonkvrouw getooid met ruisend kleed beent ze door de straten van haar veel te grote buurt op haar rug het puntig blauw van een lang vergeten erwt plant ze haar modieuze hak elegant achter iedere tak die haar omgewaaid de weg verspert en slechts vergetelheid vindt waar zij de toekomst en nog veel meer zal zij nooit werken…

Zij wil hem aan zich binden dit eenzaam puntig wezen en zegt me zoete aandrang 'doe ik mijn vleugels dicht bekijk mij dan van voren ben ik een speld op poten.' Bang om zich te bezeren aan zoiets kleurig breekbaars met ogen fijn dooraderd volhardt de speld in staren blijft stijf gesloten staan 'als ik hier niet vandaan raak grijpt het…

De lupine is wonderlijk en steekt er puntig erboven uit. De kleurencombinatie maakt de tuin af. Genietend van het mooie weer zijn wij dankbaar voor wat er is en wat er komen gaat.…

emoties barsten ruzies rinkelen beeld na beeld spat uit elkaar als herinnering, bezaaid met tranen ligt je hele leven daar scherven scherp gebroken glinsteren wat was puntig hoekig vaak bedrogen spiegelt vals het glas in duizend kleuren fonkelt woede flintert haat voorbij misverstanden branden rode wonden in hun vlijmscherpe…

Zet de wereld op zijn kop, haal hem uiteen, breek hem in stukken, doe hem open Assembleer hem zoals nooit tevoren Hoeken bollen op, rond wordt puntig Dik verschrompelt, dun deint uit tot het gekende tot oud nieuw vervelt Heden met verleden toekomst kleuren Creatief destructief bouwen we voortdurend nieuwe huizen Probeer het gerust ook thuis…

Haar blaadjes worden door de meizon met tederheid aangeraakt, Haar lange puntige bladeren, wijzen naar het hemelsblauw. Wanneer regendruppels haar raken, zijn het net doorzichtige parels. Ze geven haar de pracht, die men niet voor mogelijk acht. In mijn tuin staat ze in een groen bed, daar komt ze nog beter tot haar recht.…

vlijmscherp puntig en hoog in het octaaf zo klinken weer de eerste geluiden van winter al even geleden dat wij hebben gebeden om op de schaats te gaan de streken te horen in het passeren van riet de mooiste krullen te scoren in het ijl van heldere lucht kleurt en klinkt alles scherper in vlucht tot de vorst strenger wordt…

ik zag hoe jij stralen puntige energie uit je vingers bond en kon richten soepel kleurden de houw en steek bewegingen op de contact vesten daar waar zij zich blootgaven het dansante bewegen leek gevoed te worden door kabel- verbindingen die alles registreerden of versnellen magische krachten de momenten van raken…

Zo stil, de open hand Het sijpelen Doorweekt de kleding al Levenskracht bevloeit straattegels Weg, weg, gebaren uniforme handen Lint bakent af: rood wit rood wit rood wit Op de vlucht, de hand met het puntige staal En ergens een moeder, onwetend nog Verbaasd beziet hij zijn lichaam; de chaos Zijn bleke, zwarte gezicht Zo zit het dus Dan…

Ik wil geen bedelaar wezen die smeekt om rust, het verleden breekt mijn gevoel in delen die te zwaar zijn om te dragen heb geleerd ermee te leven maar mijn ziel hunkert naar die tijd dat mijn dromen tastbaar de nacht doorkliefden ze blijven me bewerken zoals een puntige mes zich vlijt in het lichaam "k zal me moeten vermannen…

In de zon gaan liggen dor als een uitgemergeld blad groen worden door het gras puntig door het bruin omhoog Een pissebed, net wakker gemaakt zoekt een veilig vochtig huis daarbij een warm plekje in de zon voor zichzelf en wil graag delen De eerste bloemen groeien en de hommels gaan weer zeer belust op nectar te keer Het gaat zoals zo vaak…

het water slaat schuimig de glimmende puntige keien van de rotsen, hongerige meeuwen vliegen voorbij boven de onwankelbare bergen de rode stekende en de barmhartige liefdevolle witte zon tot de einder de zilveren golfjes verlicht het hoopvol vergezicht met 't hemelicht op blauwe zeeën opgenomen in de zuivere lucht met balsem van de genezende…

vaar naar Socotra als je snakt naar schaduw en drakenbloed wilt oogsten vergaap je aan reuzen getooid met dichte brede kronen in het drakenbloedbomenbos staar ademloos naar het ontzagwekkende terwijl de klei onder je schoenen kleeft lange puntige bladeren plukken neveldruppels als de oceaanmist over Socotraanse toppen jaagt…

Hoe eigen zijn de bomen al, van dracht en groeibaarheid: de hulst en bloot zijn takken nooit, hoe fel de buien bersen; de beukenboom zijn handen naar de hemel openspreidt; en, slaande, schijnt de berkenroe de wilde wind te dersen! Op wacht, en achter ‘t water, staan, gekroond met immer vers gewaai, de dikke koppen…

Hij was geringd en zat heel rustig te draaien op een puntig blok maar in de storm waarvan ik schrok bleef hij zichzelf: grijsmooi en lustig. De druppels van het wilde water raakten hem niet maar ik leek later een grote bundel wandelnat. Een jogger met heel forse kuiten rende door dit zo prachtig buiten maar ik had ruim genoeg gehad.…

Iemand blaast haar adem warm tegen de rug Ik zweef omhoog in het blauw van lapis lazuli, versteen alsof jouw hand beschermend mijn kale kruin bedekt In de ochtendlucht vormen zich zang patronen en tonen het spinrag in de blauwe lucht Winter voorbij en lente is in ons gekomen Jij draait jouw mond jouw tong streelt, strekt zich puntig…

Ik ben er weer geweest, …mijn oude thuis weer even aan verledens wonden rijten het gevoel van verloren jeugd stak als een puntige paal door mijn hart want wetende dat dit slechts een tijdelijke euforische belevenis zal zijn. Het wellekom was hartverwarmend, en tranenvreugde in emotievol dialect.…

chirurgisch handboek na als de meester die hij wil zijn Lichamen zijn interessant om te ontdekken in de vakantie en later terloops uitleg te geven aan de andere studenten De boeren kijken zwijgend toe hoe de mens een dier is een kikker in het groot ze malen niet om de wetenschap Ai, vers bloed, geef me snel een helsteen, een gladde puntige…

laatst hadden wij een vos in de keuken mijn broer die schrok daar zo van de koffiekan viel uit zijn handen alles nat, niets bleef er droog maar de vos stond daar en trok zijn lip omhoog verbaasd keken wij naar zijn puntige tanden ksst zei ik, scheer je weg vals beest wat is dat voor een gekkigheid om hier vos te zijn nog vóór het ontbijt…

Amantes Amentes wie zei dat ook weer zo kort en zo puntig twee woorden, niet meer Amantes amour, ja het schiet mij te binnen amour dat is liefde 't is dus: zij die minnen Amantes zijn dol en verliefd op elkaar volgens Terentius, da's menselijk, nietwaar Tot zover niets nieuws maar wat zijn die Amentes, als hij die verliefd is…

Als je naar schaduw snakt drakenbloed wilt oogsten vaar dan naar Socotra Zie hoe de oceaanmist over de Socotraanse toppen jaagt hoe lange puntige bladeren zich aan neveldruppels laven Staar vastgenageld in het drakenbloed-bomen-bos naar de ontzagwekkende reuzen getooid met brede dichte kronen terwijl de klei zompig aan je schoenen…