Alle inzendingen over Q-koorts

is slaap te verkroppen mis ik dan de dag niet dus ik waak totdat door ledigheid mijn hoofd wegzakt…

waterval, geruineerd, zingt in de wind. vingers, open, wijzen naar stenen fundamenten, waar, stil , duiven in spelonken leven. ik vergeet het water tergend langzaam.…

Zeg mij moeder lief waarom wilt gij het orkest verlaten? waarom snoeit gij de limoenen niet? mijn heus staat op een heuvel mijn kinderen rijden met een fiets meer wil ik niet Zeg mij moeder lief is een bal dan niet rond? tuimelt het sap niet uit uw mond? ik zwem in de zee mijn huid wordt nat en dat is dat…

In het keukenlicht dwaalt een losgeweekte herinnering binnen twee lachende gezichtjes boven het tafelblad twee kleintjes op schoot ruziënd mama, die knie was van mij In het slapend donker sneeuwt een onverhoeds verlangen onder Eén man, kindertjes: twee een dag met schuimend rijm van wee naar heim…

En dan droom je..... je droomt herinneringen.. je herinnering aan lust.. Van lippen zoenend zacht, ogen die kijken mijn benen wijd, je diep verwacht En dan droom je.. Van spelen en vrijen met mij, op bed ineengestrengeld in elkaar, je blinddoek voor als ik op je vrij Je herinnering... De vele weken van verleiding en spel,…

Uit de knoppendoos ram ik een serie woorden hele zinnen een verhaal uit flarden tekst bedenk ik welke letters ik moet raken met welke ziel mijn taal mijn toekomstbeeld raakt iedereen ik sla het uit mijn knoppendoos raak elke knop de x zelfs en de q ik raak ze allemaal…

fluistert een cri du coeur nauwelijks verstaanbaar door gloeiende malheur verstrooid probeer ik te luisteren naar het raadselachtig klankdicht onsamenhangend verpakt in lucht vaag beschenen door wat maanlicht brandende ogen zouden liever capituleren maar haar onderbewustzijn laat zich niet kalmeren ze spiegelt zich in mijn blik die de koorts…

Die nacht, op bed met koorts dacht ik aan de reizen in jeugdigheid verzonnen zonder antwoord in jouw huis en de stilte in de nacht dwong mij te luisteren naar de vreemde signalen die mij in mijn droom vervreemdden en dit kleine huis omringden met een zwaar juk van intimiteit in mijn nachtboek volgeschreven.…

geheel alleen aan zichzelf overgelaten de kwetsbare oudere medemens de tranen springen in onze ogen verteert door eenzaamheid ziek van pijn en quarantaine slaat de corona koorts toe de lakens huiveren van koorts en slijm, 't kuchen en 't zuchten, totdat de laatste ademtocht een einde aan het lijden maakt; de dood kent geen pardon maait…

Koorts in een seizoen van kou in graderingen van het niet bedoelde. Een geestelijke overmeestering van iedere lichaamscel, die zich met die koude rillingen nog niet eerder zo gelukkig voelde.…

Een oudstrijder met een woekerend geheugen Een vergane edelman Het vernuftige is vervlogen Hij troont op een kreunend paard De prikkels van nu maken hem dol Spinsels nestelen zich in een verweerde kop De ontspoorde droom Het kolkend sop dat ophitst Want de kosmos bruist door bloed De maat is lang niet vol En dan nog meer speeksel verspillen…

Of houdt koorts je onder de knoeten? Volg dan metterdaad de volgende raad: was in 't vervolg beter je voeten!…

Carice piepjong, Cees Geel met vrij veel haar Halina zei ook ergens 'n paar zinnen Er stond iets heel bijzonders te beginnen Al werd je dat pas achteraf gewaar Oud nieuws? Oh ja, een achterhaald gegeven Maar hoe uniek om dat te herbeleven…

zoetelief ziekebloed strelende koorts opvlammend pelsdier geplunderde moord brute volharding tot brakens plezier drachtig gefluister genadig ontspoord…

de zon weet het nog niet maar de maan heeft verdriet om wat ze hier op aarde ziet de mooie blauwe dame is vuil heeft koorts wordt ziek ze zingt haar zwanenlied en de tweepoters die zien het niet…

Het vriest er dat 't kraakt en de koorts stijgt : 't wordt tijd dat Friesland weer eens wat krijgt. Train niet té fervent want 't evenement wordt nu door protestanten bedreigd !…

er is geen woord voor dat gevoel dat zuigt en zuigt tot alles leeg en leger is dode letters op een rij q w e r t y u i o p a s d f g h j k l z x c v b n m er is geen woord dat vormen wil…

Warme zomerweide wandeling. Kniehoog rijp gras kruipt waar het niet mag gaan. Cirkelzaag zoemende insecten in de pollenlucht. Ik loop met vreemde hoge stappen en wil alleen nog kransen vlechten of loom gaan liggen in het gras. Een dekentje? Nee, dank je, hoeft niet, laat ik me vallen en daar kriebelen al mieren als jouw vingers en voel…

we hielden jouw hand vast in de onze kusten jouw koorts we streelden jouw wangen en we lieten onze tranen los in vrije loop je mocht gaan – we wilden het niet – het verdriet was groot toen je ons verliet maar toch zijn we blij voor jou, jouw pijn is weg de koorts gesust, jouw rustige slapen zacht gekust in dankbaarheid, in…

Toen kreeg ik koorts, een hoestje en een piepje, straks sluiten ze bij mij de zuurstof aan. Ach, geef mijn uitgemergelde karkas toch alsjeblieft een bed op een terras.…

q=johny+en+rijk+dingle&ie=UTF-8&oe=UTF-8&hl=nl&client=safari…

Dat virus is bepaald geen kleinigheid, Je moet er dagenlang van hoesten, niezen, Je lichaam krijgt het aardig voor z’n kiezen, En voert met koorts een lange, zware strijd. Er komt vooraf nog één symptoompje bij: Eerst ga je hevig aan de schijterij.…

staccato hakken harde klieren zachte tonen ver vooruit zigzag springen lettergrepend zachte klank der hemelluit bassen zingen rollend swingen zwieren zwaaien zwiepend kraaien pirouettende trompetten ouverture maagdenkoor droomt de zwaan van lichte zinnen punten komma’s heg noch steg x en q zijn uitgezongen spaties dansen…

en uit jouw poëzie, diep in het glanzen van sneeuwwitte schors in het weten dat, nog anders dan de dag of de nacht, jouw zoekgeraakte bloei zoveel meer mengt met bloesems dan rondgezonden stilte ik zwaai, losgeschud aan de rand van de weg, en zie zomerwimpels baden in jouw blauwe tuin opgedragen aan Claire Q…

hij wiekt zich uit het bed verdoofd en ingepakt zo lazarus zo opgewekt en dichterbij het gestadige gekreun pijn heeft de klank en kleur en geur van bloed van loslaten en afgesneden zijn ik ril mezelf te pletter in een koude koorts en droom van nooit meer zoals nu zo uitgelekt…

Kwellende koorts, die mij verdervend deerde, Verdoofde, tot de felle pijn genas. Toen ik, een avond lang en zeer bevreesd, Ben voor de poorten van de dood geweest, Kwam plots zijn jonge stem mij achterhalen.…

Nu is de dag begonnen, een uitgestrekt gewelf vol dichte mist, een keurslijf van peilloze muren. Bebloed ochtendgloren door nevelheid, uren turen naar geblakerde valwinden omarmd door zichzelf. Hij gaat de ochtend gevlochten en verwrongen te lijf, koortsmandala’s mijmerend; het wiel snakt naar uitvinding. Hij praat visjes uit het water met verkreukelde…

koortsig dwaal ik rond op deze hete dagen het lange lome komt met overspannen dromen wiek om koelte voor de schaduw die ik was ontheemd sluit ik me af met een been in het graf delirium krijgt realiteit in wartaal en wat spoken de lijn is niet gebroken rafels zijn er nog als waarschuwing van boven…

knijpt de raderen fijn om het venijn te stoppen in een bitter distillaat waar jij jouw roes uitslaapt en je droomt voorbij de eigen onmacht voorbij de diepe ademnood Jouw gedachten drink jij als droesem Ze smaken naar eigen bloed, naar eigen zeggen en je zinkt voorbij de gekwelde geest voorbij de verdrinkingsdood voorbij de koorts…

bleek gelaat, dat van uw wijde blikken geen liefde in mat gebaar noch in lede ogen ziet, maar in uw zedig kleed uw knieën weet te schikken zó, dat me te elken male een laaie drift doorschiet: gij zult het nimmer aan mijn vrome woorden weten hoe mijn begeren om uw kleren dolen dorst; maar ìk draag in me-zelf de wonde, zelf gereten, waarvan de koortse…