Alle inzendingen over Regen

Ik was laat, het koper van de nacht roodde nog roder dan mijn bloed doorlopen ogen, ik had mijn hartstocht verloochent aan de stenen in de straat in het inherente bestaan van mijn ik, mijmerde ik dat de regen mij kon drogen en de wind mij kon laten zeilen zonder zeil en mast ik domineerde de spreuken van mijn ziel en weersprak de schoonheid…

Ik was laat, het koper Van de nacht roodde nog roder dan mijn bloed doorlopen ogen, ik had mijn hartstocht verloochent aan de stenen in de straat in het inherente bestaan van mijn ik, mijmerde ik dat de regen mij kon drogen en de wind mij kon laten zeilen zonder zeil en mast ik domineerde de spreuken van mijn ziel en weersprak de schoonheid…

De donkere wolken stapelen zich in hoog tempo op de wind wakkert aan de regen striemt tegen alle ramen van auto's en huizen aan de storm kondigt zich in volle hevigheid aan. Mijn lichaam mijn lichaam roep ik in doodsangst en niemand luistert ik blijf ontluisterd achter. Ik ben weer dat kind dat de hand van zijn moeder niet vindt...…

Zij kokketeerde als volleerd in de regen haar parapluie hield immers het water wel tegen. Menig jongen, die school voor het buitje, reageerde instemmend met een zacht fluitje. Zij genoot zichtbaar en liet dit ook merken en begon elegant met haar heupen te werken.…

zoals korrels van zand worden geschud maar steeds duin blijven of woestijn of wat aanspoelt strand, druppels: regen of nevel of net nog wolk of waterval, stenen: berg of pad of huis en hoe kinderen graaien met open handen als scheppende kracht graag alles dooreenschudden en dat ze nog ontdekken zullen: er is alleen de wind…

De tulpen in de vaas bloeien vrolijk en parmant brengen lenterse vreugde in dit bar-winters land Crisis, regen of natte sneeuw het maakt helemaal niets uit we gaan toch door het leven met deze kleurrijke buit. En dat bloemetje krijgt van ons mondjesmaat zijn water, zo blijven wij een beetje warm in dit koude theater.…

Vraag me niet waarom de regen valt ik kan geen antwoord geven hoelang de zon de aarde warmen zal en alles laat herleven maar als de wind het koren streelt of water stuwt over de dijken zal ik met een oogopslag de diepte van je ziel bekijken en vind ik daar een wederwoord dat terugblikt op het mijne stel dan nooit geen vragen meer maar…

Onder een grijze massa zinspeelt een roerloosheid van welbehagen vluchtend naar de velden huilend van angst verwilderd van verwachting snakkend naar verlichting verreweg hangt een droom dansend op de asem van de zon lost op in het niets hij huilt de regen kwam in veelheid van overvloed en voedt het glooiend land verkoelt zijn aangezicht…

Regen maakt de paden nat. De tuinman zat.…

ik brak de tijd in stukjes stilte reeg ze draadloos tot een wereld rust waarin moeten tijdelijk ontbrak men alle haast vergat enkel oog had voor elkaar in een lief gebaar een hand voldoende was voor goed verstaan de tijd zal helen in koortsachtig verder gaan maar stilte deelt nu ons bestaan…

Plots stapte je mijn leven binnen jij boetseerde mijn hart als een fundament tot het einde luisteren is meer dan horen het stormt niet meer van binnen jouw ogen weerspiegelen mijn ziel tot het jubelen van mijn hart het doet mij zingen in milde regen langs mals groene weiden maar wat ik bovenal bemin is jouw liefde met…

Laten we vrienden zijn die ook als ze verre van elkaar verblijven verbonden zijn door zielestroom Laten we elkaar gedenken en gedachten zenden die licht brengen Licht als de stralen van de rijzende zon Buiten is de nacht sombere regen de kamer is gevuld met serene klanken en de vlam van de kaars en ik denk aan jou…

Als een druppel regen, als mijn naam en een woord geschreven in het zand. Waar dan een golf van de zee de betekenis ervan uitwist, terwijl ieder spoor ontbreekt.…

het is laat dan denk je vraag niet want je bent moe je luistert naar muziek je hoort de regen het onweer de muziek die z'n gang gaat steeds verder weg steeds dichter bij sluit je je af opeens een gedachte schrijf je iets op een rechte lijn voor morgen op school neem ik je in mijn armen fluister je…

ik heb het licht ontleed tot in de kleinste deeltjes uit de ontdekking die ik deed bleken de deeltjes ook golfjes bond gekleurde golfjes tot een grote witte streng reeg deeltjes tot een snaar die lichtend wit tot kleuren trilde gelukkig hebben snaar en streng dezelfde bron zij stralen al eonen lang uit onze zon…

de vogels ze zijn me lief ik voel wat ze mij zeggen willen zo vroeg in de ochtend en omdat het nu nog donker is omdat de grote, hoge bomen de nacht geluidloos torsen zonder het evenwicht te verliezen wil ik vliegen in het licht dat zal groeien in de regen tussen vleugels en vinnen op de zomer van jouw mond in wel meer dan duizend vluchten…

net overgestoken over het zebrapad troffen mij en mijn zwarte paraplu keiharde windstoten paraplu binnenste buiten een merkwaardig staketsel van verwrongen aluminium tegen het zwart van het doek wapperend in regen en hagel betrapte mij er op dat ik dacht: zeedieren zien er zo uit eigenlijk getroffen door een zware storm leven…

Zwaarwichtig torst het zijn vele jaarringen En beschouwt het als een van zijn zegeningen leven te verbinden onder zijn bladerdak; het Te beschermen tegen zon en regen en ander Natuurlijk ongemak.…

Gebukt door vele winden, zwoegde ik mijn trappers lam, mijn fiets en ik, wij zijn geen vrinden, de tocht duurt altijd veel te lang Gegeseld door de regen, waait daar maniakaal, de gierende wind mij tegen tis oorlog op mijn paard van staal.…

dronk thee in doorzichtig porselein sierlijk met de pink omhoog in de lucht geurtjes van jasmijn jij slurpte, glimlachte verlegen zo kom ik jou nog steeds tegen denkend aan jou, de ogen sluit reden geef en daarom mij uit jouw stem blijf horen in de regen druppels, die ons namen geven…

Last van regen of van zon, want onder een capuchon is je gezicht niet te zien of heb je iets te verbergen misschien? Ongeschoren of moet je naar de kapper 't scheelt wel, ben je knapper ben je wel te herkennen? Of vast eh, de omgeving aan 't verkennen ...?…

De lichte kleur van de zomer verdwijnt uit je haren Het bruin van je huid wordt wit als de sneeuw van de winter Jij bent niet te verklaren uit het vallen van de bladeren het tikken van de regen op het raam, hoogstens benaderen vast te houden als een zegen waarvoor beiden aansprakelijk zijn verlangen naar ijs en groen opnieuw een…

een schilder streek met verf en dik penseel witte windveren langs het hemeldak toen plots door de lucht vier veertjes dwarrelden afgeschud pluimage van luchtig gewicht opgeveerd uit kussen of matras samen maakten ze er het beste van dit licht reizend kwartet de regen draalde liet nog even op zich wachten…

Alles is daar maar we weten het niet: de lente in het schuiloord van de winter, de regen in de rivier, de zon achter de wolken. Alles is daar maar we weten het niet: de verzoening in het glimlachen naar elkaar, de omhelzing in de mooie kaart, de zwaluw in de lente.…

ook ik zucht wanneer ik jouw verlangen aanschouw wijl het blauw van de hemel de daglicht kleurt naar de zijdeglans in je ogen deze pasteltint is als een wijde boog om de regen gelegd en voorziet de kamers van jouw hart met de inleg vinnen die het roerige water morsten toen de tijd nog waadde in de kwetsbare delen op weg naar het…

de transparante engel op de ladder die haar vleugels samenvouwt het broze woord dat sterft in stromen van vergetelheid het kiezelpad in de tuin de regen die onbedaarlijk huilt de zee die glinsterend groen eindeloos deint de doorzichtige witte maan het licht dat naar de grond glijdt de kleine duivenveer in het zand…

Ze loste op in wind en regen, maar bladerend door mijn geheugen kom ik haar toch steeds weer tegen, alsof ze leeft buiten de tijd, elke dag van mijn bestaan is vol van haar aanwezigheid.…

breide met vleugjes wind het blauw in witte wolkenogen haakte een horizon in roze rood de lijnen zacht gebogen punnikte de staarten van buien die hun regen laten kantte af in donker uitgevoerd zigzagde de lange nacht met alle draden die ik over had is de zon begroet voor weer een nieuwe dag…

hier ben ik gelukkig zonder verplichtingen elders de lastige liefde ik kan denken eindelijk denken eindeloos denken het ene nodige dit wilde ik toch ? de wijde rust het boerse zingen van monniken? waarom dan nog getreurd? ---------------------------------------------------------- maandag 17 december 2001 gedachtenis san juan…

ik kijk naar buiten en luister naar de stille schreeuw van een wereld: zie de onstuitbare wil van alle dingen die moeten gebeuren alles gaat altijd maar door zoals pijn en ergens de regen. ---------------…