Alle inzendingen over Rouwen

dan wil ik schreeuwen tegen al wat lijdt zich schuwt tegen de goden die de wegen dragen op hun gehaakte schouderstukken langs berm en onbehagen geschurkte bomen maskeren twijfels die ik wil uiten, doch de stereo is geen ontvanger die met mij het pad wil kruisen, de nacht spiedt zich in mijn binnenspiegel en leest het gedicht dat in rouw…

bloemen fietsen richting het noordelijk havenhoofd waar ze stilzwijgend worden neergelegd witte rozen gestoken in het rulle zand, aan de vloedlijn laten hun hoofden hangen evenals vrienden die naar de zee turen waar gisteren vijf vrienden al surfend vermist raakten in woeste golven vol schuimkoppen…

droevige stilte na de bom ongeloof verspreid in ogen tranen zullen liederen zingen enorme verslagenheid alom het kwade kon het weer niet laten sloeg toe in lafheid ongehoord tal van jongeren werden vermoord na een concert in Manchester eendracht creëert een positieve kracht het kwade zal worden verdreven alleen het goede wordt geprezen…

Kom gerust even uitrusten in de regels, de lucht is bedompt, rust op het talud, nu zelfs ook op de rietkragen bij dit water, het licht is er de zon heeft even pauze. Misschien kwam ik iets te dichtbij, sluit tijd voorlopig dozen met oudere foto's wist momenten, gesprekken vol heimwee. Van enkel een kleine vogel die zong daar had je nog…

Een zacht briesje veegt langs je wangen en streelt je een glimlach verschijnt. Met daadkracht en hoop ga je de wind tegemoet een zalig moment. Zeer onverwachts komt de intens duistere tijd donkere wolken. Een stevige storm starend vanuit je glazen huis naar onstuimig weer. Trillende handen tastend in de duisternis suizen van de…

ik zie het mes de gaten in mijn lijf het isotopentijdverdrijf dat cellen lam slaat door ze te bestralen de gezonde zullen het wel halen de rest gaat dood verkleurt van rood naar grijs en grauw in ongenezelijke rouw ik ben geen wandelende bom die barst na de halveringstijd de geiger blijft in veilig tikken het leven geeft me nog…

Soms is die doos Vol verdriet Gewoon te zwaar Te zwaar Om te openen Te zwaar Om op te ruimen Te zwaar zelfs Om te verplaatsen Een plek geven Alsof het dan weg is Verdriet Gaat alleen weg Door te huilen Blijven huilen En als de tranen op zijn Nog eens huilen Een rivier vol tranen Stroomt naar de zee Neemt…

Een brandend leed zal deze zomer zijn, in 't hart der mensheid een verholen pijn, een alsemdronk zijn vroege-morgendauw en al zijn lommer als een floers van rouw. En als een floers van rouw, dat wijder spreidt, zijn wolkenschaduw over verre tijd, tranen zijn regen en zijn avondrood: dovende fakkel van de jonge dood.…

---------------------------------------------------- Deze recensiehartenkreet draag ik op aan Herman Rouw, dirigent, Kamerkoor Musica Amsterdam, Waalse Kerk, 24 juni 2012: Muziek over liefdesverdriet, dood en herdenken, liefde en huwelijk en levensvreugde!…

Raak niet verstrikt in je rouw hoe groot of klein deze ook is Gebruik een rouwstrik, toon het: dat lucht op, dat wordt herkend Deel je verdriet met anderen daar wordt niemand slechter van!…

Mettertijd in scherven resterend gesloopt, hoopjes in rouw, nostalgie en doodschrik.…

De tijd van rouwen Bepaalt U niet.…

genoeg hopelijk krijgt rouwen gauw genoeg van mij…

Zolang de beelden niets bevrijden en bange ogen meekijken is het rouwen een vertrouwen dat de mensheid niet kan delen waar vreemden en vijanden in de dood nog gevaarlijker lijken…

Zonder afgrijzen werd je ouder hond fries stabij van ons wat heb je veel gegeven deel van ons leven ongecompliceerd lief wezen het verdriet gemis geen mens kan zeggen dat dit gemis geen rouwen is.…

te rouwen Alleen Heeft iemand iets in de gaten?…

Rouwen is de 'verlaatvorm', de 'verdrietvorm' van houwen: verwerkingsvormen Daar mag je lang in blijven hangen doodsbang zijn of je dak uitgaan van verdriet, angst en pijn of verstillen, verstijven verstoken, verstoten, verloren.....…

Hier leit Vondel, zonder rouw; Hij is gestorven van de kou. - - - - - - - - - - - -- - - - - - -- - - -- - -- - - - - Een grafschrift dat Vondel op hoge leeftijd - toen hij zichzelf niet meer verwarmen kon - had gemaakt. Men mag (zei hij) als ik sterf, dit op mijn graf zetten.…

Rouw en verbijstering! Géén amateurvoetbal! Voetballers ruimen herdenkend het veld Maar onze profs, vinden voetbalbestuurderen, spelen dus wél anders kost dat veel geld…

Als je niet meer kunt vertrouwen op de wereld om je heen Er geen tijd is om te rouwen er te veel te snel verdween Weet dan dat ik in gedachten heel dicht bij je ben Ik het leed niet kan verzachten maar met mijn hart je pijn erken…

Een wereld in rouw Een wereld die huilt Een wereld die dreigt Een wereld die schuilt Waar moeten we heen Geen mens die het weet Hoe men dit vergeeft En nooit meer vergeet…

iemand voelt in elke vezel de rouw zingt een zeemanslied aan de rand van het koor zingt de pannen van het dak op het ritme van de zee iemand neemt de lichtheid ernstig zij is met alles beladen…

Bij het verdriet om een afscheid voel ik rouw om een voorbije tijding. Mijn rouw nu kwijt te raken overstemt het zomerfeest als een bevrijding. Met nieuwe moed geniet ik van de herfsttinten; en verwelkom ik de herfst met een blijde gloed. Om de sprankeling van zijn andere tijding, die langzaam voortkruipt in mijn bloed.…

die kogel je schiet er niks mee op wel iemand mee neer velen rouwen jij hebt angst je schiet er niks mee op wel iemand mee neer…

In Nepal heerst nu nationale rouw Omdat de kroonprins zijn familie doodde Die hem, zoals bericht wordt, had verboden Te trouwen met het meisje dat hij wou. Had Beatrix haar veto uitgesproken, Zou Maxima dan ook zo zijn gewroken?…

je verwart trouw met vertrouwen geen schulden met geen schuld rouw steeds met berouwen dulden met geduld zwijg en zij zal praten praat en zij wordt stil doe wat je niet kunt laten maar laat haar … als zij dat wil…

Zware paarden Zweten en voeren Langzaam langs de Straten vele lijken Over zwarte paden Terwijl de vrouwen Zwijgend rouwen En mannen Vettig praten…

het poreuze gaat gekleed over straat iemand zingt een klaaglied de ander vangt met rouwen aan iemand wordt bedolven een ander wordt belaagd iemand lijdt aan een afgestompt hart het poreuze gaat gekleed over straat…

De dood van 's werelds alleroudste vrouw Was reden om nog even na te praten, Maar niemand heeft een traan om haar gelaten En Hoogeveen was heus niet in de rouw. Wij hielden van haar om haar ouderdom, Maar wie zij was, daar malen wij niet om.…

Het land is nu in diepe rouw gedompeld, want de Geliefde Leider is niet meer. Overeenkomstig zijn gestrenge leer, is iedereen hysterisch, overrompeld. Briljante Kameraad! Kom met beleid, dat de bevolking van uw Huis bevrijdt.…