Alle inzendingen over Rust

ik fluister zacht tegen hen en zeg : blijf maar daar, want hier boven wacht slechts het lijden Rust Zacht…

God verlangt naar rust, de mensen zetten hem steeds -- meer aan het denken.…

een vlinder landt op een bloem voor zijn laatste rust hij is op.....verloren en helemaal uitgeblust maar die bloem is niet de plaats waar zijn rust is gevonden hij voelt zich meer thuis in een ander dorp waar hij langer was verbonden zijn geliefde neemt het besluit geeft hem een nieuwe bloem met kleuren dicht bij hen ....een warm gevoel dit…

Er bestaat een herberg waar je kunt rusten gewoon bijkomen van het leven van alledag Even de dag doornemen met jezelf en God de Heer door die rust te nemen komt weer die goede sfeer. Je bent er nooit anoniem want Hij weet jouw naam wel vind je er weer de rust die weg was uit je lichaam.…

goed Onmacht voel ik Hoop dat je snel je rust vind Lieve groet Het ga je goed…

Die mijn ogen nooit Met rust laat, Het donker verdrijven wil Terwijl mijn bovenkamer Schreeuwt om rust, Om donker dat alle plagen In de tijd voor eeuwig toedekt, Vloek van blauw licht Dat mij nooit meer slapen laat, Nooit meer, nooit meer slapen…

Terwijl haar gedachten vorm kregen en haar geweten rust vond sloop ze langzaam en in stilte weg Haar ademhaling vierde het ritme van haar hartslag Toen... bleef het eeuwig stil Slapen zonder dromen Rust zonder opstaan Een dodelijk, zuivere helderheid…

In een Limburgs landschap sta ik stil en verwonder mij Hier, in de uitgestrekte velden voel ik rust dat maakt mij vrij De wereld stopt voor heel even Een rust die diep in mijn ziel kerft Geluiden zweven gewichtloos weg Het is de stilte die hier rondzwerft Dit moment schilder ik in woorden gevangen in deze totale sereenheid Niets dan alleen…

liggen op soliditeit gaat lijken Tot chaos normaal gaat schijnen Zal kalmte met spanning overhoop liggen en rust met drukte…

lief, mijn lief, ik heb je lief zacht, mijn lief, streel me zacht teder, mijn lief, voel me teder tast mijn lichaam in de wolken schrijf mijn leven in het licht smelt mijn stem in de wind drink, mijn lief, verdrink in mij rust, mijn lief, rust in mij…

Heel even kust ze stilte verlangt rust in avondrood bloeit onverbloemd wanneer armen eenzaamheid vangen oogluikend verdwijnt haar laatste lach in ijzige verte terwijl wij weerloos loslaten sust zij reeds verloren rust…

ondergaande zon avondwandeling aan zee wat een rust geeft dat…

wilde marjolein komt tot rust in de armen van de najaarszon…

Door zand omgeven Kerkhof van woestijnrozen Een vredige rust…

de natuur in rust onder een sneeuwwit tapijt op adem komen…

Kikkers rusten uit Op meubels van de natuur Gezwam van vliegen…

Rust nu in vrede.…

Een molen in rust verbonden met de polder een bewaarde schat…

de rust van kleuren vloeit als vooraf beschreven in de mandala…

Daar stonden ze dan zijn arm rustte op haar kont zinkwit kwartsbeton.…

een schoonheid van rust kust de kracht van zonneschijn zijn te koesteren…

Mensen verwijten me mijn gewone gezicht: 'Je moet rust nemen!'…

Daar lig je dan, terwijl er nog zoveel plannen waren, daar rust je dan, terwijl je geen rust wilde, daar ben je, met je ogen dicht, ze sprankelen niet meer, verdwenen is het licht.…

Omheind door groene hagen aan het zicht onttrokken liggen de graven zij aan zij in serene rust door het zonlicht gekust dan overvalt de stilte mij die een traan doet ontlokken met het besef dat het hier eindigt omdat het leven voor hen geen toekomst meer bood en eeuwig zullen rusten in de armen van de dood…

Lichaam dat Met gesloten Ogen tot Rust komt, Spieren en Vezels waar Alle spanning Uit verdwenen Is Alleen de adem Nog die merkbaar Aanwezig is, die In en uit gaat Met het aanrollen Van de branding Die ik in Het onderbewuste Hoor - Na de ruisende Vloed is het Totale rust Die overblijft Als het in mij…

ging langs hagen de kraag weer op stilzwijgend zwart herinnering betrad de paden waar zijn steen in ruste lag voelde hoe hij woelde in de donkere grond wist dat hij zijn rust nog steeds niet vond de bloemen uit mijn hart zijn nu voor samen en nooit meer apart…

U hebt nu rust gekregen. De mensen zijn blij dat ze u in het leven gekend hebben. Trots zijn ze hoe u was en dat u zoveel liefde hebt kunnen geven. Rust zacht, liefs, uw man, kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen.…

Het is november, herdenkingstijd voor allen die in Zijn vrede rusten terugkijken hoe elk leven verglijdt Het is november, herdenkingstijd het leven leren loslaten , ten spijt moeten wij in het sterven berusten het is november, herdenkingstijd voor hen dien in Zijn rede , eeuwig rusten…

Rust omkleedt mij en vurig verlangen dooft, terwijl langzaam achter bomen de zon verdwijnt. Grijs de hemel, maar vredig tegelijk. Harmonie vult de de zwoele lucht, woorden zijn in stilte gehuld en vervlieden langzaam. Bij het open raam streelt zacht de wind mijn gezicht, ieder beeld en geluid lijken een te zijn.…

verschoten plastic bloemen een rouwkrans van het werk zijn veel te jonge foto op regennatte zerk hier rust ons grote voorbeeld de onvermoeide ket hier rust de ruggegraat van onze jaaromzet wij zullen hem nu missen welhaast directielid de firma is hem dankbaar the sky was zijn limit…